Συλλογή 60 περίπου ποιημάτων που βρίσκονται στην Παλατινή Ανθολογία,
με θέμα το κρασί, την ομορφιά, τον έρωτα, το Διόνυσο. Τα ποιήματα
έχουν γραφεί απο τον πρώτο μέχρι τον έκτο αιώνα και ονομάζονται
Ανακρεόντεια απο τους συντάκτες της Παλατινής Ανθολογίας. Η πρώτη τους
έντυπη έκδοση, μαζί με άλλα ποιήματα έγινε απο τον Ερρίκο Στέφανο το
1554.
Α Ν Α Κ Ρ Ε Ο Ν Τ Ε Ι Α αποκαλώ με καθυστέρηση ίσως, τα ποιήματα που
απήγγειλαν τη βραδυά της πανσελήνου του Αυγούστου στον αρχαιολογικό
χώρο των Αβδήρων ποιητές και ποιήτριες απο την ΞΑΝΘΗ στη συντριπτική
τους πλειοψηφία.
Α Ν Α Κ Ρ Ε Ο Ν Τ Ε Ι Α μέλλουν να είναι εφεξής απαγγελίες ποιημάτων
ποιητών και ποιητριών απο όλη την ΕΛΛΑΔΑ τις πανσέληνες νύχτες του
Αυγούστου εκάστου έτους στον αρχαιολογικό χώρο των Αβδήρων, δίκην
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ.
Έγραφα μπροστά απο δυο περίπου μήνες όταν ξεναγηθήκαμε απο την
αρχαιολόγο Μαρία Χρυσάφη στον ίδιο χώρο προκειμένου να δούμε το σύνολο
των εργασιών που έγιναν απο την Περιφέρεια στα πλαίσια του τελευταίου
επτάχρονου ΕΣΠΑ, μια εκδήλωση που πλαισιώθηκε απο τη χορωδία του ΚΑΠΗ
του Δήμου Αβδήρων, πως κάτι μεγαλειώδες γεννιέται εκεί μέσα.
Το άρωμα του κάλλους ήταν διάχυτο.
Η συνεργασία της εφόρου αρχαιοτήτων Κωνσταντίνας Καλλιντζή με το
φιλόλογο, ποιητή, συγγραφέα Θανάση Μουσόπουλο, έφεραν τη δεύτερη
ανοιχτή υπαίθρια εκδήλωση στον αρχαιολογικό χώρο των Αβδήρων.
Μετά απο ξενάγηση στο χώρο, πάλι απο τη Μαρία Χρυσάφη, πήρε το λόγο η
έφορος αρχαιοτήτων για να μας καλωσορίσει, να μας τοποθετήσει
χωροταξικά, να μας προσανατολίσει. Ακολούθησαν οι απαγγελίες, η
ελεύθερη απόδοση – έκφραση απο τον καθένα. Ο Κώστας Ταβουλτσίδης π. χ.
αποκαλύφθηκε και ως τραγουδοποιός.
Κάτι περισσότερο απο βέβαιο καθ όλη τη διαδικασία της εκδήλωσης πως
εκείνη την ώρα γράφονταν Ιστορία.
Οι επίγονοι του Ανακρέοντα, 60 – 65 γενιές αργότερα, έσμιγαν,
συγχνωτίζονταν με τον κορυφαίο λυρικό ποιητή των Αβδήρων, ορμόμενο απο
την ΤΕΩ.
Η πανσέληνος, προβάλλοντας ακριβώς πίσω απο το χώρο των κατασκηνώσεων
κοντοστάθηκε. Το πρόσεξε η κυρία Καλλιντζή και άρχισε η εκδήλωση.
Έκανε και άλλα η πανσέληνος εκείνο το βράδυ. Πήρε απο τον ΑΔΗ, το Θεό
του κάτω κόσμου άδεια να φέρει για μια έστω βραδυά στον πάνω κόσμο τον
ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΑ, το ΛΕΥΚΙΠΠΟ, το ΒΙΩΝΑ, το ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ, τον ΑΝΑΞΑΡΧΟ, τον
ΕΚΑΤΑΙΟ, τον ΑΣΚΑΝΙΟ, τους φιλόσοφους των Αβδήρων στους οποίους
υποκλίνεται σύμπασα η πλάση.
Εκστατικοί οι φιλόσοφοι, χάρηκαν για την παρουσία του κόσμου, τη
θεματολογία των ποιητών, την επιλογή της βραδυάς.
– Λες και ήταν χτές, έλεγε ο ενας στον άλλο, χαϊδεύοντας τη γενειάδα
τους, πίνοντας παγωμένο λευκό ξακουστό των Αβδήρων κρασί, κάνοντας
μάλιστα και σχετικό φλερτ στη Σελήνη. Τα ήθελε κάτι τέτοια και εκείνη
γιατί μέχρι και απο τη Γη ήταν ορατά κάποια σφιχταγγαλιάσματα, καυτά
φιλιά.
– Με τρόπο, έλεγε ο Λεύκιππος. Θα μας πάρουν χαμπάρι και θα γίνει στο
face – book, το internet και το twitter της… Σελήνης. Θα μας
τρολάρουν κι άντε μετά να κρυφτούμε.
– Ήρεμα, να μας βγάλει ξανά έξω ακούστηκε ο Δημόκριτος. Έτσι που πήραν
φόρα, τώρα εκεί κάτω θα κάνουν πολλές φορές τέτοια.
Θεοί, ημίθεοι, θνητοί ολοι μαζί στη μεγάλη γιορτή της φύσης, της
ποίησης, γιόρταζαν ως το πρωΐ, τον έρωτα.
Έρωτας είναι ό,τι γίνεται απο μεράκι, αγάπη, απεραντοσύνη ψυχής,
ωκεανούς συναισθημάτων.
Απο τέτοιο υλικό ήταν τη βραδυά της αυγουστιάτικης πανσελήνου τα πρώτα
ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΕΙΑ.
Και σε άλλα με υγεία.
Στέλιος Αρσενίου
