Εδώ και έξι χρόνια η χώρα παραπαίει εν μέσω μνημονίων και δυσβάστακτης λιτότητας, κοινωνικής αποδόμησης και ραγδαίας αύξησης της φτώχειας και της ανεργίας, αναξιοπρέπειας και απορύθμισης των πάντων.
Για δεκαετίες μια κοινωνία και ένα σαθρό πολιτικό σύστημα έκρυβαν τα προβλήματα κάτω από χαλί, κορόιδευαν τον κόσμο για να κερδίζουν ψήφους και να κυβερνούν ανενόχλητοι ή έστω να αυξάνουν κατά τι τα εκλογικά τους ποσοστά.
Μεγάλη βέβαια και η ευθύνη μας ως πολίτες, που είχαμε γαλουχηθεί και αποκοιμηθεί στην υπερκατανάλωση και την επίπλαστη ευμάρεια, τον ωχαδερφισμό και την αδιαφορία, στο να μας χαϊδεύουν τα αυτιά και να μη θέλουμε να ακούμε δυσάρεστες αλήθειες.
Η βόμβα της κρίσης έσκασε στα χέρια των εκφραστών του παλιού και φθαρμένου πολιτικού συστήματος. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που διαφέντευαν επί δεκαετίες τον τόπο μας και ήταν υπεύθυνοι για τα δεινά μας, κλήθηκαν να διαχειριστούν την κρίση. Να συμμαζέψουν τα οικονομικά της χώρας μέσα από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Να προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς. Να αλλάξουν το πολιτικό σύστημα και να βελτιώσουν τη δημοκρατία μας.
Το αποτέλεσμα – και αυτό εμείς στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, που το 2012 αποφασίσαμε να βάλουμε πλάτη για το καλό της χώρας και να συμπράξουμε στην τρικομματική Κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ήταν:
να κρατηθεί μεν η χώρα όρθια, να έχουμε την αναγκαία ρευστότητα και να επιτευχθεί μια σχετική δημοσιονομική προσαρμογή με αιματηρές όμως θυσίες
να μη θελήσουν οι τότε κυβερνητικοί μας εταίροι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να προχωρήσουμε ούτε σε δίκαιο φορολογικό σύστημα, ούτε σε δημοκρατικές ώριμες μεταρρυθμίσεις
Η Κυβέρνηση και με την ανοχή και του ΠΑΣΟΚ, που συμμάχησε στρατηγικά με τον Αντώνη Σαμαρά, σταδιακά μετατράπηκε σε μονοκομματική της ΝΔ
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν θέλησαν και δεν μπόρεσαν να επαναδιαπραγματευτούν τα μνημόνια με σκοπό την απαγκίστρωση από αυτά, ούτε και ήταν σε θέση να διαμορφώσουν ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα έβγαζε τη χώρα από την κρίση
Αυτός ήταν και ο λόγος που η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την τρικομματική Κυβέρνηση, διαχώρισε τη θέση της θεωρώντας ότι οι αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές είναι αδιέξοδες και διακήρυξε πως απαιτείται κυβερνητική αλλαγή και νέα προοδευτική προοπτική για τη χώρα, που πράγματι επήλθε στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως παραμονές των εκλογών και για να μη δυσαρεστήσει τις ακραίες συνιστώσες του, τορπίλισε την ήδη αποφασισμένη συνεργασία του με τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και καθώς δεν είχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία επέλεξε σαν έτοιμος από καιρό να συνεργασθεί με την εθνικολαϊκή δεξιά των ΑΝΕΛ.
Στους τέσσερις μήνες της η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και παρά τις αρχικές της επιτυχίες, απέδειξε ότι δυστυχώς ήταν ανέτοιμη και απροετοίμαστη να διαχειριστεί την κρίση.
Έτσι και ενώ πέτυχε σε πρώτη φάση να διεθνοποιήσει και πάλι το Ελληνικό πρόβλημα και να τύχει στήριξης από ηγέτες, ΜΜΕ και τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, με αποτέλεσμα την κατ΄ αρχήν συμφωνία του Φεβρουαρίου, που δημιούργησε ελπίδες και αναπτέρωσε το ηθικό του λαού μας, εν τούτοις:
εστίασε τις προσπάθειές της σε επικοινωνιακούς και εσωκομματικούς σχεδιασμούς
δεν είχε ένα καταστρωμένο σχέδιο ουσιαστικής διαπραγμάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους και την ανάπτυξη της χώρας
διακρίθηκε από απειρία και ερασιτεχνισμό, διαμορφώνοντας ένα διεθνές αρνητικό κλίμα για τη χώρα
αν και με τη επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας φάνηκε ότι αποζητά την συναίνεση, εν τούτοις τορπίλισε αυτήν με τη στάση και συμπεριφορά της
με ατέρμονες διαπραγματεύσεις οδήγησε τη χώρα σε πρωτοφανή έλλειψη ρευστότητας και σε άμεσο κίνδυνο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας
Σήμερα αντιλαμβανόμαστε οι πάντες, ότι παρά τα λάθη, τις αστοχίες και τις καθυστερήσεις που στοίχισαν στη χώρα, η Κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτουν πολιτική ηγεμονία και οφείλουν να διαχειριστούν την κατάσταση με σωφροσύνη, ρεαλισμό και με αταλάντευτη την ευρωπαϊκή προοπτική μας.
Διαφορετικά και όπως προσφυώς έχει λεχθεί, οι επιπτώσεις για τη χώρα ίσως να είναι ανάλογες ή και χειρότερες της Μικρασιατικής καταστροφής.
Ο χρόνος που απομένει στην Κυβέρνηση, για να επιτύχει μια έντιμη και προωθητική συμφωνία είναι ελάχιστος. Ο Πρωθυπουργός έχει επίγνωση της κατάστασης και επιδιώκει να πείσει το εσωκομματικό του ακροατήριο και τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη αυτής της συμφωνίας.
Γνωρίζει ότι την κοινωνία την έχει στο πλευρό του και πως πρέπει να προχωρήσει.
Οφείλει και η κοινωνία των πολιτών με κάθε μέσο και τρόπο να προβάλλει αυτή της την βούληση.
Όπως είπε και ένας σύντροφός μας, ο Στέλιος, στην προχθεσινή Προσυνεδριακή Περιφερειακή μας Συνδιάσκεψη στην Καβάλα: «Ήμουν απογοητευμένος και είχα αποφασίσει να μη συμμετάσχω στο Συνέδριο. Πιστεύω όμως ότι είναι η ύστατη για τη χώρα ώρα και οφείλουμε ως ΔΗΜΑΡ, ως Ανανεωτική Αριστερά, ως δημοκρατικοί πολίτες για την ιστορία μας, για τη χώρα μας και για τα παιδιά μας, να ορθώσουμε ανάστημα, να βροντοφωνάξουμε και να αγωνιστούμε για την προοδευτική πορεία και ανασυγκρότηση της πατρίδας μας».
Εμείς ως μέλη και φίλοι της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ έτσι αντιλαμβανόμαστε το καθήκον μας και αυτό θα πράξουμε.
Γιατί, όπως είπε και ο μεγάλος μας Καζαντζάκης, οφείλουμε να αγαπάμε και να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
Γιατί η σιωπή την ύστατη τούτη για τη χώρα ώρα, θα είναι συνενοχή για τον κάθε ενεργό δημοκρατικό πολίτη αυτής της χώρας !!!
Παναγιώτης Χατζηγεωργίου
Δικηγόρος – Γραμματέας ΔΗΜΑΡ ΑΜΘ
