Πρώτη του Μάη Κυριακή, κάποιες ακόμα ημέρες,
του πάνω κόσμου τα πουλιά, σκίζουνε τους αιθέρες,
όλα στη ΞΑΝΘΗ να βρεθούν, γλυκά να κελαδήσουν,
το ΜΑΝΟ στο πεντάγραμμο, θέλοντας να υμνήσουν.
Αηδόνια, πετροκότσυφες, πέρδικες, χελιδόνια,
χήνες απο τα βόρεια, σαν λυώνουνε τα χιόνια,
βγαλμένα απο υπολογιστή, πέρασμα απ την ΞΑΝΘΗ,
έχουν για ν ανταμώσουνε, ξανά τη Μελισσάνθη.
Ψάλτες του κόσμου φτερωτοί, χωρίς κάποια πυξίδα,
έχοντας για προορισμό, του ΜΑΝΟΥ την πατρίδα,
στήνουν σα φτάσουνε χορό, μεγάλο ραβαΐσι.
Στίχοι και νότες προσκαλούν, καθένα να ΄΄ μεθύσει ΄΄.
Με νότες που διεγείρουνε, ουράνιες μελωδίες,
χαρές που μετατρέπουνε, του κόσμου τραγωδίες.
Βάλσαμο είναι της καρδιάς, του νου ελιμενισμός,
του ΜΑΝΟΥ στο πεντάγραμμο, βαθύς ο στοχασμός.
Εκεί και ο Λουκιανός, ο Πλέσσας και ο Μίκης,
εκει κι ο Χατζηνάσιος, καθώς ουρανομήκεις,
είναι όπως ακούγονται, οι έντεχνες συνθέσεις,
απο ΜΙΚΡΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ, μεγάλες υποσχέσεις.
Τα ΜΜΕ αφήσανε, για λίγο άλλα χρονικά,
θέλοντας να συμβάλλουνε, τρόπον τινά κι αυτά,
στην ΑΗΔΟΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, στης ΞΑΝΘΗΣ την πλατεία,
απ όπου εκπορεύεται, ετούτη η ΜΑΓΕΙΑ.
Κάπου ψηλά στον ουρανό, ο ΓΚΑΤΣΟΣ, η ΜΕΛΙΝΑ,
το ΜΑΝΟ επισκεπτόμενοι, τράβηξαν την κουρτίνα,
θωρόντας τα εγγονάκια τους, με τις κιθάρες τα βιολιά,
τον κόσμο να πασχίζουνε, να κάνουν μια αγκαλιά.
Η ΞΑΝΘΗ στην οθόνη σας, ο ΜΑΝΟΣ τώρα ξεναγός,
λέει στους παρακείμενους, μια πόλη θησαυρός.
Και η ΑΗΔΟΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, που γίνεται για σένα,
δύσκολο να περιγραφεί, απο ανθρώπου πέννα.
Σπεύδει η ΜΕΛΙΝΑ να του πει κι ο ΓΚΑΤΣΟΣ συμπληρώνει:
Στο πέρασμά του ο καιρός, όλους μας….. δικαιώνει.
Στέλιος Αρσενίου
