Στην ιστορία αυτών που ακολούθησαν τον Χριστό υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων, που σε μία στιγμή αδυναμίας λύγισαν. Τα γεγονότα γύρω από το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, μας θύμισαν τρεις χαρακτηριστικές επώνυμες περιπτώσεις: την κάμψη του Πέτρου, την πτώση του Ιούδα και, σήμερα, την αναστολή του Θωμά.
Η κάμψη του Πέτρου ήταν μία έκφραση αδυναμίας, μια συνέπεια της υπερβολικής εμπιστοσύνης στην αφοσίωσή του στο Διδάσκαλο· Η πτώση του Ιούδα είχε αφορμή μία βαθειά αποκαρδίωση και σύγχυση. Διαφορετικά είχε φαντασθεί τον Μεσσία κι όταν διαπίστωσε ότι ο πραγματικός Χριστός δεν έμοιαζε στο είδωλο που είχε πλάσει με το μυαλό του, ζήτησε να βγάλει από τη μέση την Αλήθεια κι όχι την ψευδαίσθησή του. Τον Θωμά τον σταμάτησε η συρροή των τελευταίων θλιβερών γεγονότων. Είχε κουρασθεί πια, είχε εξαντληθεί· και αναζήτησε την ηρεμία στη μοναξιά του.
Και στις τρεις περιπτώσεις ο Κύριος επεμβαίνει προσωπικά. Στην πρώτη, του Πέτρου, είχε προηγηθεί μία πρόρρηση· και στην κρίσιμη ώρα ένα βλέμμα έκανε το μαθητή να συναισθανθεί, να συντριβή, να πλύνει το λάθος του στο πικρό κλάμα. Στη δεύτερη περίπτωση, του Ιούδα, η επέμβαση ήταν πιο αισθητή και άμεση. Δύο φορές πραγματοποιήθηκε μια επαφή του μαθητού με το σώμα του Διδασκάλου όταν συνδειπνούσαν στο Μυστικό Δείπνο, άγγιξε το μυστικό σώμα Του. Στον κήπο της Γεθσημανή άγγιξε με φίλημα το πρόσωπό Του. Ούτε όμως τη μία φορά ούτε την άλλη συνήλθε.
Στην τρίτη περίπτωση, του Θωμά, έφθασε η απλή παρουσία του Κυρίου για να τον συνεφέρει και να τον αποκαταστήσει στην πρώτη του σχέση και εμπιστοσύνη. Ο Θωμάς είχε αποσυρθεί στη μόνωση για να βρει τον εαυτό του. Η λύση όμως του προβλήματος που τον απασχολεί δεν πραγματοποιείται στη μοναξιά του, αλλά όταν επιστρέφει στην κοινότητα των μαθητών. Εκεί τον συναντά ο Χριστός και όχι στο μέρος που ήταν απομονωμένος. Έρχεται μέσα στην κοινότητα των μαθητών, στην Εκκλησία.
Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουμε ότι και τα τρία περιστατικά συναντώνται με το πάθος. Όταν τα πράγματα στην ζωή εξελίσσονται ομαλά άνετα ακολουθούμε τον Διδάσκαλο. Όταν όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι στις τραγικές και κρίσιμες ώρες του πόνου, της θυσίας, του σταυρού, τότε ένα σύστημα δυνάμεων αυτοσυντηρήσεως μας αναστέλλουν, μας καθηλώνουν και κάποτε μας οδηγούν σε πτώση. «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου» υπήρξε η πιο σαφής, προσωπική και αποφασιστική πασχαλινή διακήρυξη του Θωμά.
