Ακόμη δεν στέγνωσε το χαρτί του διορισμού της νέας Κυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου και ο αντιπεριφερειάρχης Κώστας Ζαγναφέρης άρχισε την αντιπολίτευση με επιστολή που ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο FB. Αξίζει να την διαβάσουμε γιατί όπως λέει και ο Κώστας… αυτό αξίζουμε…
Οι ιδεολογικές διαφορές με τον Αλέξη Τσίπρα για πολλούς Έλληνες μπορεί να είναι χαώδεις. Ένας δεξιός δεν μπορεί π.χ. να έχει ίδια θεωρία για τον κόσμο με έναν Κνίτη. Ένας επαγγελματίας, ένας άνθρωπος της αγοράς δεν μπορεί να έχει τις ίδιες εμπειρίες και τα ίδια ταλέντα με ένα παιδί του κομματικού σωλήνα, ανεπάγγελτο επί της ουσίας που κάποιος του άνοιξε την πόρτα της πολιτικής και μπήκε.
Μπορεί να υπάρχουν χίλιες διαφορές και χίλιες ομοιότητες με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ που κυκλοφορεί ανά την Ελλάδα σαν μεγάλος πολιτικός γητευτής. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να γίνει πρωθυπουργός τώρα ή αργότερα, επομένως θα εκπροσωπεί τη χώρα μας, όλους μας. Θα είναι ο πρώτος πολίτης της πατρίδας και θα δίνει την εικόνα της σε όλο τον κόσμο. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός είναι η «βιτρίνα» μιας χώρας κι αν αυτή δεν είναι καλή τότε έχει πρόβλημα και η χώρα.
Αναμφίβολα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει χαρίσματα. Είναι νέος, άφθαρτος, είναι το «παιδί της διπλανής πόρτας» ή ο «γαμπρός που θα ήθελε κάθε μαμά». Είναι αυτό που λέμε «μαμάκιας» ή «φλώρος» που με το χαμόγελό του ή το έξυπνο μούτρο του κερδίζει τον μέσο Έλληνα. Αυτά είναι τα προτερήματά του, όπως κι ότι είχε την τύχη να πολιτικοποιηθεί δίπλα, σε αυτό που λένε οι… αριστεροί, «καθοδηγητές» του ΚΚΕ που παίζουν την ίντριγκα στα χέρια τους.
Αυτά που μας ενοχλούν περισσότερο απ’ όλα, όμως, είναι ότι ο Τσίπρας είναι «λίγος».
Μας ενοχλεί η παντελής έλλειψη ενός κοσμοπολίτικου χαρακτήρα. Ένας άνθρωπος που πιθανότατα η μόνη σχέση με το εξωτερικό ήταν το ταξίδι του στη Βενεζουέλα για την κηδεία του Τσάβες. Μέχρι πριν λίγους μήνες που έκανε μερικά ταξίδια για να συναντήσει κάποιες απίθανες «δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς».
Μας ενοχλεί που τα αγγλικά που γνωρίζει είναι επιπέδου «καμάκι της δεκαετίας του ’80» και «ντου γιου λαικ μαντμαζέλ δι γκρις». Μ’ αυτά θα πάει να διαπραγματευτεί για σύνθετους οικονομικούς όρους και προγράμματα;
Μας ενοχλεί, όχι που δε φοράει γραβάτα, αλλά που έχει αναγάγει αυτή του την ενέργεια σε… επαναστατική πράξη. Ίσως είναι και η μόνη που έχει κάνει στη ζωή του και την πουλάει στα μίντια. «Θα φορέσω γραβάτα μόνο αν κόψω το χρέος», λέει με στόμφο και… ανεπιτήδευτο εξυπνακισμό.
Μας ενοχλεί που βάφτισε το παιδί του «Ερνέστο» για να τιμήσει τον Τσε Γκεβάρα. Δικό του είναι το παιδί ότι θέλει το κάνει. Αλλά η ενέργειά του και μόνο δείχνει το περιορισμένο εύρος του μυαλού του. Που πιθανότατα να μην έχει διαβάσει περισσότερα από 10 βιβλία του ΚΚΕ, άντε και τον Ζίζεκ, τον Τσόμσκι και τον Βαρουφάκη. Και που νομίζει ότι ανακάλυψε την υπέρτατη γνώση.
Μας ενοχλεί αυτό το μάγκικο υφάκι της δεκαετίας του ’90, τότε που τα Πατήσια σκοτώνονταν με την Κυψέλη και το Παγκράτι με την Καισαριανή. Τότε που κάτι ψευτόμαγκες έπαιζαν ξύλο χωρίς λόγο.
Μας ενοχλεί που ό,τι κοστούμι κι αν βάλει, ό,τι μανικετόκουμπο κι αν φορέσει δεν μπορεί να βγάλει από πάνω του αυτή την κνίτικη νοοτροπία. Απ’ έξω σακάκι, από μέσα ταγάρι.
Μας ενοχλεί που ενώ το παίζει ευαίσθητος, οικολόγος έχει γεμίσει όλη την Ελλάδα με αφίσες και πανό που και αυτός και οι υποψήφιοί του δεν θα μαζέψουν ποτέ.
Μας ενοχλεί που έχει πλήρη άγνοια της πολιτικής αβρότητας με τους αντιπάλους του. Που νομίζει ότι το «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» είναι αστείο της παρέας και το λέει μπροστά σε εκατομμύρια Έλληνες.
Μας ενοχλεί που εύκολα προσβάλλει τους αντιπάλους του αλλά ποτέ δε δείχνει να μετανιώνει.
Και τέλος, μας ενοχλεί γιατί πιο ψεύτικος πεθαίνει. Είναι τόσο απροκάλυπτα κάλπικος που ίσως δεν έχει βγει άλλος τέτοιος τα τελευταία χρόνια.
Ξέρετε γιατί άλλο πρέπει να μας ενοχλεί: Γιατί ο Τσίπρας είναι η εικόνα μας. Η εικόνα της ψεύτικης Ελλάδας που χρόνια τώρα ζει κάτω από πνευματική ένδεια και δεν ενοχλείται απ’ αυτό. Που ενώ βλέπει να προοδεύουν άλλες χώρες αυτή βολεύεται με τα αρχαία της στολίδια. Ο Τσίπρας είμαστε εμείς, οι φτωχοί αλλά τόσο ψεύτικοι Νεοέλληνες που δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε από τον καναπέ μας, από την θεσούλα μας στο δημόσιο, από το περιορισμένο μυαλό μας, από την έλλειψη μιας παγκόσμιας κουλτούρας που θα βλέπει και λίγο πέρα από τα σύνορά μας.
Εμάς που μόλις μας λένε την αλήθεια την κοπανάμε σαν λαγοί και αναζητούμε άλλους πιο ψεύτικους ηγέτες να μας οδηγήσουν στην επόμενη καταστροφή. Και μόλις βλέπουμε ότι μας ξανακορόιδεψαν τα ρίχνουμε σε όλους τους άλλους, ποτέ στους κακούς μας εαυτούς.
Ας μην απορούμε, λοιπόν, που ο Τσίπρας «ψήλωσε». Μπορεί να μην ήμασταν όλοι στην ΚΝΕ, μπορεί να μην είμαστε όλοι αναιδείς, κουτσαβάκια και απίθανοι ψεύτες. Είμαστε όμως εκείνοι που βλέπουμε την κάλπικη λίρα και την παίρνουμε με χαρά στα χέρια και τρέχουμε να κάνουμε δουλειές. Που μας θαμπώνουν τα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς.
Αυτό είμαστε, αυτό αξίζουμε.
