«Να κρατούμε ψηλά το κεφάλι επειδή είμαστε Έλληνες»

Ξεχωριστή η εκδήλωση του Συλλόγου Πελοποννησίων και του Ομίλου Κοινωνικού Προβληματισμού με θέμα: «Η Επανάσταση του 1821 και η σύγχρονη απήχηση της»

Με πλήθος ακροατών, χριστιανών και μουσουλμάνων, όλων των ηλικιών, παρουσία του βουλευτή Σερρών, κυρίου Χρήστου Πολατίδη, και πολλών εκπροσώπων των τοπικών αρχών, στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων τού ξενοδοχείου ELISSO, πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 24 Μαρτίου, η μεγάλη εορταστική εκδήλωση του Συλλόγου Πελοποννησίων Νομού Ξάνθης «Ο Γέρος τού Μωριά» και του Ομίλου Κοινωνικού Προβληματισμού Ξάνθης, με θέμα «Η Επανάσταση τού 1821 και η σύγχρονη απήχησή της».
Οι συμπολίτες μας είχαν την χαρά να παρακολουθήσουν με αμείωτο ενδιαφέρον την εμπεριστατωμένη ομιλία τού εκδότη τού θρακικού περιοδικού «Ενδοχώρα», κ. Γιάννη Κουριαννίδη, ο οποίος ανέλυσε με ιδιαίτερη σαφήνεια το ιστορικό πλαίσιο τού Μεγάλου Ξεσηκωμού, καθώς και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη εισήγηση τού καθηγητή ξένων γλωσσών και συγγραφέα, κ. Αθανασίου Τσακνάκη, συνεργάτη τής εφημερίδας μας, ο οποίος αναφέρθηκε στην σύγχρονη απήχηση τής Επανάστασης, επικεντρώνοντας τον λόγο του σε πολιτικές και κοινωνικές αντιπαραβολές τού τότε με το σήμερα. Θετικές εντυπώσεις προκάλεσε η απαγγελία στροφών τού Εθνικού Ύμνου μας από την Ξανθιώτισσα Πρωταθλήτρια τής Πυγμαχίας, δ. Αικατερίνη Μαυροματίδου.
Ακολούθησε ανοιχτή συζήτηση, με καίρια ερωτήματα που τέθηκαν στους δύο ομιλητές. Άψογος υπήρξε ο διακριτικός και ευγενέστατος συντονισμός τής εκδήλωσης από τον κ. Κωνσταντίνο Τριανταφυλλόπουλο, Υποστράτηγο ε.α. Κοινή ευχή των προσκεκλημένων ήταν η τακτική επανάληψη παρόμοιων εκδηλώσεων και η συνεχής ηθική ενίσχυση όλων εκείνων των νέων ανθρώπων, που έχουν την διάθεση να προσφέρουν στον τόπο μας νέες ιδέες, σύγχρονες απόψεις, εξελιγμένη γνώση και πρωτοποριακές προτάσεις προς όφελος τής κοινωνίας μας.
Αποσπάσματα από την ομιλία του κ. Αθανάσιου Τσακνάκη
«Αν προσεγγίσουμε νηφάλια τον στοχασμό των πρωτεργατών τής Επανάστασης, καθώς και όλων εκείνων των σπάνιων Ελλήνων που ένοιωσαν, κατά καιρούς, τον παλμό της και κατανόησαν το μήνυμά της, και επιχειρήσουμε να τον συγκρίνουμε με τις «σοφίες» τής θορυβώδους πλειοψηφίας των σύγχρονων αναλυτών της, ε, τότε, δυο πιθανότητες υπάρχουν: ή εκείνοι οι Έλληνες δεν γνώριζαν τι σκέφτονταν, τι έκαναν και τι έλεγαν, ή κάποιοι σύγχρονοι καλαμαράδες μάς περιπαίζουνε ξεδιάντροπα. Και έχουν, όντως, όπως φαίνεται, την άδεια να μας περιπαίζουν, να μας χλευάζουν και να μας διασύρουν, αφού τόσο η ουσία, όσο και η αιτία τής Επανάστασης περιγράφονται από λέξεις που μάλλον τίποτε δεν σημαίνουν στην εποχή μας: «Ελευθερία», «Αθανασία», «Θυσία», «Γλώσσα». Μήπως, λοιπόν, χρειαζόμαστε κάποιο ξενόγλωσσο λεξικό;
Κι όμως, φίλες και φίλοι, κάπου εδώ, κάπου ανάμεσα σ αυτούς τους απίστευτους- ή μήπως και πρωτάκουστους- όρους, διαφαίνεται η ταυτότητα τής Επανάστασης τού 1821, και κάπου εδώ απηχεί ο νους και η καρδιά της. Και φταίμε εμείς, μόνον εμείς, εάν δεν είμαστε, πια, σε θέση να συλλάβουμε το ακριβές νόημα αυτών των λέξεων. Φταίμε εμείς, μόνον εμείς, εάν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την Επανάσταση μέσα από βολικά ιδεολογήματα και υστερόβουλες αναλύσεις. Φταίμε εμείς, μόνον εμείς, εάν νοούμε την Ελευθερία ως Ασυδοσία, την Αθανασία ως Βόλεμα, την Θυσία ως Ηλιθιότητα και την Γλώσσα ως Άναρθρη Κραυγή. Φταίμε εμείς, εάν οι σύμφυτες, οι χαρακτηριστικές αξίες τού λαού μας και τα αυταπόδεικτα δικαιώματα και νόμιμα συμφέροντά του έχουν καταντήσει παίγνιο στα χέρια αμαρτωλών καιροσκόπων. Δίκαιη ακούγεται η ρήση τού Έλληνα καθηγητή των Διεθνών Σχέσεων, κυρίου Παναγιώτη Ήφαιστου: «Δυστυχία και ρατσισμός, μεταξύ άλλων, είναι να έχεις αλλεργία με τις αξίες, τις αρχές και τα συμφέροντα τής κοινωνίας στην οποία ανήκεις». Ο ίδιος προσθέτει αλλού: «Για όποιον αντιπαρατεθεί με την συμβατική σοφία, έπονται αποκλεισμοί, πνευματική τρομοκρατία, απειλές, χυδαίες προσωπικές ύβρεις και οι συνήθεις πρακτικές τής δολοφονίας χαρακτήρων». […]
Για το Γένος των Ελλήνων, για την ελληνική νοοτροπία, για την ελληνική στάση ζωής, για την ελληνική κοσμοθεωρία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, η Ελευθερία είναι η πεμπτουσία τής επίγειας ύπαρξής μας, είναι η τροφή τής ψυχής μας, είναι το νέκταρ και η αμβροσία, που μεταβάλλουν σε Θεό τον θνητό άνθρωπο. Απ την Ελευθερία, και μόνον απ αυτήν, γεννιέται η αληθινή Αξιοπρέπεια, απ την Ελευθερία, και μόνον απ αυτήν, γεννιέται η ουσιαστική Κοινωνική Αλληλεγγύη, απ την Ελευθερία, και μόνον απ’ αυτήν, γεννιέται η πραγματική Εθνική Ανεξαρτησία, γεννιέται η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη, η Υπερηφάνεια, η Ανθρωπιά και κείνο το πλατύ ελληνικό χαμόγελο τού Αυτοσεβασμού και τής Τιμής.
Ενώπιον τής Ελευθερίας, κανένας πλούτος, κανένας τίτλος, καμία διάκριση, καμία άνεση, κανένα προνόμιο, καμία ησυχία, καμία ψευδεπίγραφη ειρήνη και κανένας ταπεινός συμβιβασμός δεν έχουν αξία. Για τούτη ακριβώς, λοιπόν, την Λευτεριά την ιερή, για τούτο το υπέρτατο αγαθό, αψηφώντας την φτώχεια, την πείνα, την ανέχεια, την αριθμητική υπεροχή τού αντιπάλου, τις διεθνείς αντιξοότητες, τα ξένα κέντρα, αλλά και αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, ξέσπασε στην Ελλάδα η Μεγάλη Επανάσταση. […]
Και η Επανάσταση έγινε πραγματικότητα, κατέστη ιστορικό γεγονός, χάρη σε όλες εκείνες τις ιερές μορφές τού Ελληνισμού, που δεν ησύχαζαν μέσα σε μια ειρήνη κατασκευασμένη για θλιβερά ανδράποδα, που δεν υπολόγιζαν ούτε καν τον θάνατο, προκειμένου να κερδίσουν την Ελευθερία τους, που δεν συμβιβάζονταν ποτέ με μπαχτσίσια, χαρτζιλίκια και ρουσφέτια, που δεν ανέχονταν την ηρεμία τού χορτάτου κτήνους, που ήθελαν να είναι αφεντικά στον τόπο τους, που επιθυμούσαν να διδάσκονται και να μιλούν την Γλώσσα τους, να γνωρίζουν την Ιστορία τους, να χαράζουν με ανεξαρτησία, υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια το μέλλον τους. […]
Και αν όντως αυτή είναι η εποχή μας, και αν όντως γνωρίζουμε καλά ποιες είναι οι πραγματικές επιθυμίες και οι αληθινές ανάγκες τού λαού μας, και αν όντως θεωρούμε ότι η εκπλήρωσή τους είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά μας, και αν καμία ψευδεπίγραφη ειρήνη- μητέρα τής δουλείας και κόρη τής δειλίας- δεν είναι πια σε θέση να μας πείσει με πονηρές υποσχέσεις, ας σύρουμε και πάλι έξω το σπαθί τού Στρατηγού Κολοκοτρώνη και ας το στρέψουμε αποφασιστικά ενάντια στον πιο ισχυρό και φθονερό εχθρό τού Γένους μας: ενάντια στον κακό εαυτό μας, στον ράθυμο εαυτό μας, στον ακαλλιέργητο εαυτό μας, στον αδιάφορο εαυτό μας, ας το στρέψουμε ενάντια στις πρόχειρες και πρόστυχες αποφάσεις μας, […] στην βδελυρή αναβλητικότητά μας, στην ύπουλη παθητικότητά μας, ας κάνουμε πραγματικότητα την μόνη Επανάσταση που προσδοκά σήμερα το Γένος μας, εκείνον τον νέο, τον μεγάλο ξεσηκωμό, τον πιο λαμπρό απ όλους, που θα μας δώσει πίσω μια χαμένη αξιοπρέπεια, μια χαμένη υπερηφάνεια, μια χαμένη ανθρωπιά, που θα μας δώσει πίσω το αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο και παντοτινό δικαίωμά μας να χαμογελούμε, επειδή είμαστε Έλληνες, να κρατούμε ψηλά το κεφάλι, επειδή είμαστε Έλληνες, να διεκδικούμε, επειδή είμαστε Έλληνες, να απαιτούμε, επειδή είμαστε Έλληνες, να αισθανόμαστε βαθιά υπερηφάνεια, επειδή είμαστε Έλληνες, […] επειδή έτσι θέλουμε και επειδή μπορούμε να είμαστε Ελεύθεροι Έλληνες»!