Γράφει η Αμαλία Λαλαζήση
Αυτή η κρίση φίλτατε αναγνώστη έχει 
ξεπεράσει κάθε όριο. Όλα κλείνουν, όλοι απολύουν και όλοι ψάχνουν για δουλειά. Για να μην σου θυμίσω ότι και καθαρίστρια να φιλοδοξείς να γίνεις πρέπει να έχεις πτυχίο πανεπιστημίου. Τώρα σε τί ειδικότητα, θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Και τώρα είναι και καλοκαίρι. Μια διακοπή της προκοπής δεν μπορείς να κάνεις χωρίς άγχος και στρες. Εκτός κι αν σε διακατέχει μια τύπου ανοσία για την οποία και εγώ και οι κοσμοπολίτισσες φίλες μου είμαστε περήφανες. Έχω εγώ να σου διηγηθώ ιστορίες που θα σου πέσουν τα μαλλιά. Θα το κάνω με προσοχή όμως, καθότι πάνω από όλα είναι ο σεβασμός στον αναγνώστη.
Θα ξεχάσω εγώ την χαροκαμένη φίλη μου που έψαχνε δουλειά σαν κάθε άβγαλτο κορίτσι που σέβεται τον εαυτό του και ξετίναξε κάθε αγγελία που υπήρχε; Αφού πήγε από δω, πήγε από κει, είδε και απόειδε, αποφάσισε να στεριώσει κάπου. Δυστυχώς για εκείνη, μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που πάτησε το πόδι σε ένα γραφείο της συμφοράς. Το γραφείο σαν κτίριο ωραιότατο, δεν λέω, αλλά το εσωτερικό πιο σάπιο και από την καριέρα του Ανδρέα Μικρούτσικου.
Το αφεντικό: Ένας θαλάσσιος ελέφαντας που δεν σου δίνει καμία ελπίδα ότι μπορεί να εξαφανιστεί. Στο να χέρι το σάντουιτς και στο άλλο το τηλέφωνο με το οποίο μιλά στην φανταστική του φίλη Φούλα. Φανταστική από κάθε άποψη. Πώς είχε η Ντένη Μαρκορά τη Νινέτα, ένα τέτοιο πράγμα. Αγαπημένες του συνήθειες ο γυμνισμός εντός γραφείου, οι εκφορές σωματικών αερίων, η παρουσίαση του αποσμητικού του ως το υπέρτατο αριστούργημα της Κοκό Σανέλ, η απορρόφηση ξυγκιού από κάθε ανυποψίαστη μύγα και η μετατροπή του βίου των εργαζομένων σε αβίωτο. Αγαπημένη του λέξη το «ΕΓΩ».
Η γραμματέας: Μια στραβοκάνα γριά, πιο γριά κι από την Καλογεροπούλου στο «Αγάπη μου παλιόγρια» που στόχο ζωής έχει να ξεπεράσει τον Μάικλ Τζάκσον στον αριθμό των πλαστικών. Πετυχημένη ως άλλος Αρτέμης Μάτσας θα έκανε θραύση στην εποχή του τρίτου Ράιχ ως ρουφιάνος των Γερμανών. Αγαπημένες της ασχολίες η εύρεση κακομοίρηδων μέσω ίντερνετ για να μπει στο μάτι του Καζανόβα συζύγου, η επιμονή να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, η ταύτιση με τη θεία Μπεμπέκα στις Τρεις Χάριτες και η καθημερινή καταξίωση ως Γκεστάπο. Σίγουρη κατάληξή της είναι σε πρωταγωνίστρια του Σολωμού στη «Γυναίκα της Ζάκυθος». Ε, έχουμε και ένα επίπεδο.
Το ανδροειδές: Το πολύτιμο αυτό πλάσμα μεταμορφώθηκε σε ανδροειδές για να μην καταλήξει σε ψυχιατρική κλινική. Είναι το αποκούμπι όλων των χαροκαμένων που πέρασαν από εκεί, εξαιρετικό στη δουλειά του και στόχος όλων των υπόλοιπων που θέλουν να του πετάξουν βελάκια. Θα ήταν το ιδανικό για να συμμετάσχει στη νέα μαύρη κωμωδία «Πώς επιβίωσα στο κολαστήριο». Σεναριογράφος και σκηνοθέτης αναζητούνται.
Η χαροκαμένη φίλη μου: Αποφάσισε να διαβεί το κατώφλι εκείνο με τις καλύτερες προοπτικές. Υποσχέσεις, φιγούρα, εργασιακό περιβάλλον που θυμίζει παράδεισο, μόνο που δεν της έστελναν κάθε μέρα λουλούδια και σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς. Μέρες μετά ο παράδεισος μεταμορφώνεται σε κόλαση, ο θαλάσσιος ελέφαντας σε αποκληρωμένο Χερουβείμ, η γριά γραμματέας σε Χίτλερ και το ανδροειδές σε πραγματικό φίλο. Λαμογιές, εκμετάλλευση παντός είδους, μαθήματα υποκριτικής άξια συναγωνισμού με αυτά του Καρόλου Κουν και ένα όνειρο. Η έξοδος του Μεσολογγίου σε επανάληψη. Η χαροκαμένη φίλη μου προετοίμασε το έδαφος και έδωσε όχι μόνο γροθιά, αλλά κουτουλιά στο κατεστημένο. Η κουτουλιά του Ζιντάν είναι πια μια απλή αναφορά της ιστορίας του ποδοσφαίρου.
Η οικιοθελής αποχώρηση γίνεται χωρίς καν να ανήκει στους υποψήφιους προς αποχώρηση και το reality «Κολαστήριο Show» λαμβάνει τέλος. Όλα γύρω λάμπουν! Ο θαλάσσιος ελέφαντας μένει ορφανός από εγωισμό, αλλά δεν ανησυχούμε καθότι ο οργανισμός του παράγει μόρια με απίστευτους ρυθμούς. Η γριά γραμματέας μένει στήλη άλατος, αλλά και πάλι δεν φοβόμαστε, αφού οι πολύτιμοι στόχοι ζωής που έχει βάλει θα αναστηλώσουν το ερείπιο. Το ανδροειδές μένει μόνο και ανυπεράσπιστο στις επερχόμενες επιθέσεις και λυπόμαστε γιατί το αγαπήσαμε όσο ο Άρθουρ Μίλερ τη Μέρυλιν.
Το αίσθημα της ελευθερίας είναι ανεκτίμητο. Η έξοδος είναι γεγονός! Λευκή σημαία και αέρα πατέρα, μητέρα και δεν συμμαζεύεται. Και τώρα Μύκονο ή Ρώμη; Θα αφήσω τις κοσμοπολίτισσες φίλες μου να κάνουν την έκπληξη. Τέρμα η κόλαση, ζήτω ο παράδεισος. Όσο για το reality; Δυστυχώς για τους μουστερήδες, η κατάρα του Αντρέα θα τους κυνηγά για πάντα!
Με εκτίμηση, μαύρο χιούμορ και σαρκασμό…
