* Πολύς λόγος γίνεται για τα προγράμματα Stage και την κατάργηση τους από τη νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
* Εάν υλοποιηθεί η δέσμευση περίπου 40.000 θα είναι οι εργαζόμενοι που θα μείνουν άνεργοι. Και έπονται οι εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου.
* Γιατί κάποιος επιλέγει αυτό το πρόγραμμα;
* Από εκεί ξεκινάνε όλα…
* Πολύ απλά δεν έχει δουλειά και θέλει να έχει- έστω και χωρίς ασφάλιση- γιατί ξέρει ότι θα πάρει κάποια μόρια που ενδεχομένως να του χρειαστούν στο μέλλον. Μια ελπίδα βέβαια που αποτελεί ψευδαίσθηση.
* Στην Ελλάδα ζούμε…μάγκες…
* Και μη μου λέτε: «γιατί το κάνουν οι εξυπνάκηδες και μπαίνουν στο δημόσιο με Stage και όχι σε ένα εργοστάσιο». Γιατί όλοι ξέρουμε ότι θα το κάναμε εάν μας δινόταν η ευκαιρία. Γιατί ξέρουμε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι σκληρός και αδυσώπητος ενώ το δημόσιο έχει τα καλά του.
* Οι σχέσεις αγάπης και μίσους με τους βουλευτές μας διατηρούνται και με την δική μας ανοχή και ενοχή.
* Όταν λοιπόν ζητείται το ρουσφέτι από τον εκάστοτε μεγάλο και τρανό να εξασφαλίσει μια θεσούλα στο δημόσιο έστω και για τα 400 ευρώπουλα και χωρίς να διασφαλίζονται ένσημα γίνεται μια άτυπη συμφωνία ομηρίας.
* «Σε έβαλα σε θέση και τώρα σε έχω δικό μου». Καθαρά «γκομενική» ή ολέθρια σχέση που έχει τα γνωστά αποτελέσματα. Πόλεμος μέχρι τελικής πτώσεως.
* Εφόσον πέφτεις στα πόδια κάποιου λογικό είναι κάποια στιγμή να σε κλωτσήσει, να σε ποδοπατήσει, να σε διαλύσει.
* Αυτή η ανοχή υπάρχει από όλους εμάς και από τον καθένα ξεχωριστά.
* Στη Γαλλία πριν μερικά χρόνια είχαν βγει στους δρόμους γιατί ήθελε η κυβέρνηση ανασφάλιστους νέους εργαζόμενους. Είχαν γίνει σφοδρές συγκρούσεις και με νεκρούς.
* Εδώ στο Ελλάντα ισχύει το: «Μακριά από τον πισινό μου και όπου θέλει ας είναι».
* Ποιος από όλους μας νοιάζεται εάν το παιδί του άλλου είναι άνεργο;
* Κανείς φίλτατοι. Και πάντα βοηθάνε αυτοί που δεν τους λογαριάζεις, που είχες ένα γεια μαζί τους. Είναι οι λεγόμενοι απομηχανής θεοί σύμφωνα με τους αρχαίους προγόνους μας.
* Οι υπόλοιποι: «Όπως έστρωσες να κοιμηθείς» σου λένε για να μην πω το χοντρό: «Ο θάνατος σου, η ζωή μου».
* Δική μου θέση είναι ότι εφόσον υπάρχουν συνάνθρωποι μας που είναι με προγράμματα στο δημόσιο να αξιολογηθούν σωστά και δίκαια και να προηγηθούν για μόνιμες προσλήψεις. Όσοι όμως είναι κηφήνες στα σπίτια τους και γρήγορα.
* Δεν πιστεύω ότι σε αυτό το ρημαδοκράτος θα υπάρξει ποτέ αξιοκρατία αλλά πάντα έχω μια ελπίδα ότι κάτι ίσως να γίνει.
* Αλλά αυτό θα γίνει εάν βελτιώσει ο καθένας τη νοοτροπία του.
* Γιατί όλοι λέμε να αλλάξει ο κόσμος αλλά κανείς δεν αλλάζει τον εαυτό του.
* Μέσα από τον συνάνθρωπο περνάει η δική μας σωτηρία…Ποιος έχει τη δύναμη να βγει έξω από τον εαυτό του;
* Όποιος το κάνει σίγουρα θα νιώσει καλύτερα και θα προσφέρει κάτι καλό και για τον κόσμο.
* Για τον συνάνθρωπο ρε γαμώτο.
