Γράφει η Γεωργία Ανδρέου
Δεν είναι λίγες οι φορές που η Διεθνής Κοινότητα κούνησε επικριτικά το δάκτυλο στην Ελλάδα αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την μακραίωνη προσφορά του Ελληνισμού στην πορεία της ανθρωπότητας σε παγκόσμια κλίμακα.
Όπως με κάθε εθνική επέτειο η επερχόμενη επέτειος έρχεται να συμβάλλει στην ανάδειξη της συλλογικής ευθύνης για την ιστορική συνέχεια του έθνους. Ανατρέχοντας στο παρελθόν προσβλέπουμε στο μέλλον, ιδιαίτερα όταν αυτό έχει να κάνει με υψηλές αξίες όπως είναι η ελευθερία, η αγάπη για την πατρίδα, η πνευματική ανάπτυξη και καλλιέργεια, η πρόοδος και οι πανανθρώπινες αρετές και τελικά η επέτειος αναδεικνύεται σε ένα εσωτερικό ταξίδι αυτογνωσίας για την διάγνωση της κατάστασης που βρίσκεται ο καθένας από μας απέναντι στον εαυτό μας και στην κοινότητα.
Μια καλή αφορμή αποτελεί η φετινή επέτειος, όταν μάλιστα συνδυάζεται με τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση, για αναζήτηση της ευθύνης μας απέναντι στην εθνική μας κληρονομιά.
Πάνω από 8.500 ελληνικές αρχαιότητες ανυπολόγιστης αξίας δεν βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα, αλλά στην πλειονότητα τους σε μεγάλα μουσεία εκτός Ελλάδας και δέχονται τους περισσότερους επισκέπτες.
Ενδεικτικά τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Αγγλία, η Αφροδίτη της Μήλου στο Λούβρο καθώς και η Νίκη της Σαμοθράκης. Η Αφροδίτη της Ταυρίδας βρίσκεται στο μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης. Αντίγραφο του Δισκοβόλου του Μύρωνα βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο του Βατικανού και του δισκοφόρου του Ναυκύδη βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) περιλαμβάνονται εκτός των άλλων έργα από την συλλογή κυκλαδικής τέχνης, όπως ο Αρπιστής, το Σύμπλεγμα Πολεμιστή και Κενταύρου καθώς και τα σημαντικότερα δείγματα της Κυκλαδικής, Μινωικής, Μυκηναϊκής, Γεωμετρικής, Αρχαϊκής και Κλασικής περιόδου. Η ανάγλυφη Πληγωμένη Αμαζόνα της Εφέσου, βρίσκεται στο αυστριακό μουσείο της Βιέννης. Ο Βωμός της Περγάμου, βωμός αφιερωμένος στον Δία και την Αθηνά, βρίσκεται στο Βερολίνο.
Με την ευκαιρία της εθνικής επετείου έχουμε χρέος να μην λησμονούμε μεταξύ των άλλων και το χρέος μας απέναντι στην εθνική μας κληρονομιά, όπως μας θυμίζει ο Κωνσταντίνος Καβάφης σε άρθρο του για το θέμα αυτό «O θάνατος των πολιτικών ή διεθνών ζητημάτων είναι η λήθη. Ευτυχώς το ζήτημα περί αποδόσεως των Ελγινείων μαρμάρων εις την Ελλάδα δεν πέπρωται ακόμη να λησμονηθή…» αλλά και η σύχρονη αρθρογραφία στην Guardian: Διθυραμβικό κείμενο για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα σε άρθρο της η Έλενα Σμιθ, υποστηρίζει τον επαναπατρισμό των Γλυπτών.
Μεγάλη είναι η κληρονομιά και η προσφορά του Ελληνισμού τόσο από την αρχαιότητα αλλά και όπως εξελίχθηκε στην πορεία και μετά την συζυγία Χριστιανισμού και Ελληνισμού, όπως εκφράσθηκε μέσα από την διδασκαλία των μεγάλων πατέρων του. Μέσα από την διδασκαλία αυτή μεταφέρεται το λυτρωτικό μήνυμα του Ευαγγελίου όχι μόνο στην ζωή της εκκλησίας αλλά και σε όλες τις εκφράσεις του δημόσιου, πνευματικού, κοινωνικού βίου, μήνυμα που μεταφέρθηκε από την Ορθόδοξη Ελλάδα σε όλους τους χριστιανικούς λαούς ανά τον κόσμο. Μήνυμα που στην συνέχεια από τους μαρτυρικούς πατέρες όπως ο Πατροκοσμάς, αποτέλεσε μέγιστο στήριγμα και κινητήρια δύναμη στον Έλληνα στην μακραίωνη περίοδο της σκλαβιάς μέχρι την απελευθέρωση του και μέσα από την ορθόδοξη παράδοση συνεχίζει να φωτίζει και σήμερα την ζωή των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Συνυφασμένο το μήνυμα της υψίστης πανανθρώπινης αξίας της λευτεριάς με το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της έλευσης του Σωτήρα Χριστού, της Σωτηρίας μας που τιμούμε την ίδια μέρα της εθνικής επετείου, ημέρα λευτεριάς και σωτηρίας του γένους.
Ένας προικισμένος τόπος, ένα έθνος που πάντα με την βοήθεια του Θεού πορεύεται διανύοντας τις χιλιετίες και φωτίζει την οικουμένη, εκπλήσσοντας και τους πιο αυστηρούς επικριτές του και μείς συνεχιστές αυτής της υψηλής παρακαταθήκης με υψηλό αίσθημα ευθύνης ας βροντοφωνάξουμε για την φετινή ιδιαίτερη επέτειο Άμμες δε γ’ εσόμεθα, πολλώ κάρρωνες” (Εμείς, όμως, θα γίνουμε πολύ καλύτεροι, Σπαρτιατικό γνωμικό / Πλούταρχος) έχοντας ιερή παρακαταθήκη τα λόγια του Θ.Κολοκτρώνη «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος».
