Η λοίμωξη covid-19 χτύπησε και τη δική μου πόρτα.
Μετά από 12 μέρες νοσηλείας στο ΠΓΝΑ θεωρώ ηθική μου υποχρέωση να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον Διοικητή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης Βαγγέλη Ρούφο για το καθημερινό ενδιαφέρον, τον πραγματικό και ανθρώπινο τρόπο προσέγγισης, που μου έδινε σιγουριά και αυτοπεποίθηση για την θετική έκβαση.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου το ιατρικό προσωπικό του ΠΓΝΑ, την κα Δραγουμάνη, την κα Μαρκάτου, τον κο Πεϊχαμπέρη και τους εφημερεύοντες ιατρούς, που σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, μου έδιναν αισιοδοξία, μου εξηγούσαν την πορεία της νόσου, με έκαναν να αισθάνομαι εμπιστοσύνη ότι θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, ώστε να επανέλθω υγιής.
Ευχαριστώ επίσης το νοσηλευτικό προσωπικό, το προσωπικό
καθαριότητας και σίτισης για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες πάντα με ευγένεια και
κατανόηση.
Επίσης να ευχαριστήσω για το συνεχές ενδιαφέρον τους τον Χρήστο Μέτιο, τον
Δημήτρη Πέτροβιτς, τη Ζωή Κοσμίδου, τον Κώστα Κατσιμίγα, αλλά κυρίως τον Πρόδρομο
Φωτακίδη, για την συμπαράσταση και το ενδιαφέρον, πριν και κατά την διάρκεια
της νοσηλείας μου.
Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω από τις ευχαριστίες την οικογένειά μου, τους “δικούς” μου γιατρούς, για την καθοδήγηση και την αρχική αγωγή. Τη γυναίκα μου Ευαγγελία Λεοντίδου, Βιοπαθολόγο (της «χάρισα» και τα αντισώματα του ιού, ευτυχώς παρέμεινε ασυμπτωματική μετά από την θετική PCR που έκανε), τον Χρήστο Λεοντίδη – Γαστρεντερολόγο και τον Χρήστο Λεοντίδη – Παθολόγο, για την συνεχή καθοδήγηση και την καθημερινή στήριξη, πριν και κατά την διάρκεια της νοσηλείας μου. Όταν, όμως,ο κορεσμός του οξυγόνου πέφτει κάτω από το 91%, ο πυρετός είναι στο 39 και έχεις ευρήματα πνευμονίας στην ακτινογραφία δεν μπορείς να το διαχειριστεί την κατάσταση από το σπίτι.
Επίσης να ευχαριστήσω τους αδελφικούς μου φίλους Κώστα Κοκολάκη, Κώστα Χολέβα, Μιχάλη Σιούτα, που με την “καλημέρα” τους κάθε πρωί και τα καθημερινά chat, με είχαν σε εγρήγορση, αναπτερώνοντας το ηθικό μου καθημερινά και δίνοντάς μου αισιοδοξία.
Τέλος να ευχαριστήσω όλα τα στελέχη της Δ/νσης Πολιτικής Προστασίας της ΠΑΜΘ, που προΐσταμαι, για την ηθική συμπαράσταση και τη θετική τους ενέργεια.
Πλέον μετά από τις πρώτες 4 μέρες υψηλό πυρετό στο σπίτι και μετα από 12 μέρες νοσηλείας και 2 αρνητικά pcr σε 48 ώρες συνεχίζω την αγωγή από το σπίτι.
Δεν ανακοίνωσα δημόσια την νόσο μου μιας και ήμουν ο τελευταίος που εκδήλωσε συμπτώματα μετά από συρροή κρουσμάτων στην υπηρεσία μου. Μόλις εκδηλώθηκε το πρώτο θετικό κρούσμα μπήκα σε καραντίνα χωρίς να έχω έρθει σε επαφή με κανέναν, μάλιστα έκανα rapid test το οποίο βγήκε αρνητικό και μετα από 5 μέρες εκδήλωσα υψηλό πυρετό.
Πλέον δίνω ιδιαίτερη αξία (την αξία που πρέπει) στα απλά μικρά πράγματα που μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο, να μπορείς μυρίσεις την φύση, να νιώσεις την γεύση του καφέ, να χαρείς τις μικρές αλλά σημαντικές στιγμές με την οικογένεια σου.
Στο κάθε άνθρωπο ο ιός συμπεριφέρεται διαφορετικά και το έβλεπα αυτό κάθε μέρα κατά την διάρκεια της νοσηλείας μου… σε μένα, συγκριτικά με άλλους συνανθρώπους μας, μου φέρθηκε «ευγενικά». Είναι εντελώς διαφορετικό να συζητάς για τον covid-19 και διαφορετικό να τον αντιμετωπίζεις και να τον πολεμάς από το κρεβάτι του νοσοκομείου.
Πολλά πράγματα πλέον παγκόσμια έχουν μπει στον «επιταχυντή», η ζωή μας θα είναι διαφορετική ακόμα και με το εμβόλιο. Τα επαγγελματικά ταξίδια, η τηλεργασία, η παραγωγικότητα, οι μορφές των «διακοπών» οι εργασιακές σχέσεις θα αλλάξουν.
Πρέπει να προσαρμοστούμε να τηρούμε τα μέτρα, να φοράμε την μάσκα, να σκεφτόμαστε σαν να είμαστε θετικοί στον ιό, για να μπορέσουμε να πάρουμε πίσω τις ζωές μας. Το να φοράμε την μάσκα και να κρατάμε αποστάσεις είναι πράξεις αγάπης προς τον συνάνθρωπο μας.
σ.ε. Κώστα και από εμάς περαστικά και θερμές ευχές για σύντομη επάνοδο…
