«Βάζουμε απλά κανόνες, ούτε απαγορεύουμε ούτε περιστέλλουμε.Την ταλαιπωρία στοχεύουμε, όχι την πορεία. Την υπερβολή, την κατάχρηση, τη βία και την ανομία περιορίζουμε, όχι τη διαμαρτυρία. Θωρακίζουμε την ουσία της άποψης, σε βάρος της ανεξέλεγκτης εντύπωσης». Αυτό τόνισε ο Βουλευτής Π.Ε. Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας κ. Μακάριος Λαζαρίδης, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις».
Στόχος του νομοσχεδίου, όπως είπε, «είναι να καταφέρουμε μια αρμονική σύζευξη του δικαιώματος του συνέρχεσθαι αλλά και του δικαιώματος της ανεμπόδιστης κυκλοφορίας και της άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας των πολιτών».
Απευθυνόμενος στους Βουλευτές της Αντιπολίτευσης που αντιδρούν στο νομοσχέδιο, ο κ. Λαζαρίδης υπογράμμισε: «Είμαι σίγουρος ότι αντιδράτε γιατί πρέπει να αντιδράσετε. Γιατί το θεωρείτε κομματικό παράσημο να υπερασπίζεσθε το δικαίωμα στο συναθροίζεσθαι. Και αυτό που αποδεικνύει το κροκοδείλιο του κλάματος σας, είναι ότι και εμείς το ίδιο κάνουμε. Υπερασπιζόμαστε, σαφώς, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Με τάξη και με τρόπο που να μη θίγει, ωστόσο, το εξίσου σημαντικό δικαίωμα του εργάζεσθαι, του επιχειρείν και του μετακινείσθαι».
Το παρόν σχέδιο νόμου, σημείωσε, «αποτελεί μια ηχηρή απάντηση της κοινής δημοκρατικής λογικής στον παραλογισμό και την ομηρία των παρωχημένων και λαϊκίστικων μικροκομματικών λογικών. Σηματοδοτεί την αποφασιστικότητά μας να ενισχύσουμε το κράτος δικαίου. Να περιορίσουμε την κατάχρηση, αλλά και την ανομία σε κάθε μορφή τους. Κάτι που εσείς προφανώς δεν κάνατε».
Ο κ. Λαζαρίδης εξέφρασε τη θλίψη του διότι «δυστυχώς στην Επιτροπή ακούστηκαν ανεπίτρεπτα βαριοί χαρακτηρισμοί. Κάποιοι μίλησαν ακόμα και για χουντικής έμπνευσης δημιούργημα. Δικτατορία όμως, κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, δεν είναι να αναζητάς τρόπους να εξασφαλίσεις δίκαιους όρους για όλους, όπως κάνουμε εμείς. Δικτατορία, αυταρχισμός είναι να θέτεις, αυθαίρετα, υπό ομηρία συμπολίτες σου. Που μπορεί, κατά περίπτωση, να συνιστούν αντίθετη πλειοψηφία. Ή και να προκαλείς στοχευμένα κόστος, προκειμένου να δημιουργήσεις εντύπωση. Και αυτό είναι κάτι το οποίο έχετε υποθάλψει επανειλημμένα».
Οποιαδήποτε πολιτική ενέργεια, ανέφερε, «και η διαμαρτυρία είναι μια εξόχως πολιτική ενέργεια – οφείλει να τρέφει την ίδια τη Δημοκρατία που της δίνει το δικαίωμα να εκφράζεται και όχι να καπηλεύεται τις θεμελιώδεις αξίες της. Οφείλει να ενισχύει και να επιστρέψει το δημοκρατικό μέρισμα πίσω στην κοινωνία. Όχι να την εμποδίζει να λειτουργήσει. Για εμάς Δημοκρατία είναι να επιδεικνύουμε έμπρακτα μηδενική ανοχή σε Ρουβίκωνες και λοιπούς κουκουλοφόρους μπαχαλάκηδες. Αυτούς που εσείς θεωρείτε εκπεφρασμένα “δικά σας παιδιά”. Άραγε τους θεωρείτε ακόμα;», ήταν το ερώτημα που έθεσε ο κ. Λαζαρίδης προς τους Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Πρόσθεσε δε ότι «εάν ίσχυε αυτός ο νόμος, η κουλτούρα των διαδηλώσεων θα ήταν διαφορετική. Και στις 5 Μαΐου του 2010, τότε ίσως η εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης να ήταν ακόμα ζωντανοί. Γιατί σύμφωνα με τον παρόν σχέδιο νόμου, όταν μια συνάθροιση μετατρέπεται σε εστία διάπραξης σοβαρών εγκλημάτων και σοβαρών αξιόποινων πράξεων, πολύ απλά διαλύεται. Και αυτός ο κανόνας, συνεπής με κάθε σύγχρονο κράτος δικαίου, μπορεί να αποτρέψει μελλοντικά την απώλεια και άλλων ζωών».
Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις»
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Νομίζω ότι ακόμα και αν δεν το έχουμε βιώσει οι ίδιοι -που αμφιβάλω- όλοι έχουμε διαβάσει στις εφημερίδες και τα ειδησεογραφικά σάιτ ή ακούσει από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο τίτλους όπως οι ακόλουθοι:
«Συγκεντρώσεις και πορείες το απόγευμα στο κέντρο – Κλείνει το Μετρό σε Σύνταγμα. Μοναστηράκι και Ευαγγελισμό»,
ή
«Ζημιές σε καταστήματα προκάλεσαν κουκουλοφόροι που παρεισφρήσαν στην πορεία…».
Και ρωτώ το εξής απλό:
Γιατί να έχουμε συνδέσει σε αυτή τη χώρα το δημοκρατικά αυτονόητο δικαίωμα του συναθροίζεσθαι και του διαμαρτύρεσθαι, με την ταλαιπωρία πολύ περισσότερων, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την εν λόγω συνάθροιση ή διαμαρτυρία;
Και που πιθανώς να συμφωνούν με το περιεχόμενο της συνάθροισης ή της διαμαρτυρίας, αλλά τελικά διαπιστώνουν ότι έχει αρνητικό, συχνά ζημιογόνο, αντίκτυπο στη δική τους καθημερινότητα.
Ρητορικό, προς το παρόν, το ερώτημα.
Ας έρθουμε τώρα στο ζήτημα που μας απασχολεί.
Τι κάνουμε με το παρόν σχέδιο νόμου;
Βάζουμε κανόνες. Απλά.
Ούτε απαγορεύουμε. Ούτε περιστέλλουμε.
Την ταλαιπωρία στοχεύουμε, όχι την πορεία.
Την υπερβολή, την κατάχρηση, τη βία και την ανομία περιορίζουμε, όχι τη διαμαρτυρία. Θωρακίζουμε την ουσία της άποψης, σε βάρος της ανεξέλεγκτης εντύπωσης.
Στόχος μας είναι να καταφέρουμε μια αρμονική σύζευξη του δικαιώματος του συνέρχεσθαι αλλά και του δικαιώματος της ανεμπόδιστης κυκλοφορίας και της άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας των πολιτών.
Και προφανώς υπάρχει αντίδραση.
Είμαι σίγουρος, κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, ότι αντιδράτε γιατί πρέπει να αντιδράσετε. Γιατί το θεωρείτε κομματικό παράσημο να υπερασπίζεσθε το δικαίωμα στο συναθροίζεσθαι.
Και αυτό που αποδεικνύει το κροκοδείλιο του κλάματος σας, είναι ότι και εμείς το ίδιο κάνουμε.
Υπερασπιζόμαστε, σαφώς, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Με τάξη και με τρόπο που να μη θίγει, ωστόσο, το εξίσου σημαντικό δικαίωμα του εργάζεσθαι, του επιχειρείν και του μετακινείσθαι.
Προστατεύουμε το δικαίωμα οριζόντια.Και είναι αυτονόητο ότι, πίσω από την προστασία κάθε δικαιώματος, κρύβεται μια υποχρέωση.
Συνεπώς, δεν θα έπρεπε να έχουμε διαφορές.
Έχουμε όμως, και αυτό μας κάνει υπερήφανους.Γιατί για εμάς το παρόν σχέδιο νόμου αποτελεί μια ηχηρή απάντηση της κοινής δημοκρατικής λογικής στον παραλογισμό και την ομηρία των παρωχημένων και λαϊκίστικων μικροκομματικών λογικών.
Σηματοδοτεί την αποφασιστικότητά μας να ενισχύσουμε το κράτος δικαίου. Να περιορίσουμε την κατάχρηση, αλλά και την ανομία σε κάθε μορφή της. Κάτι που εσείς προφανώς δεν κάνατε.
Κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, θα έμπαινα στον πειρασμό να σας απευθύνω το ερώτημα: τι είναι για εσάς Δημοκρατία;
Γιατί, από τα λεγόμενά σας αυτές τις μέρες, μάλλον δεν είμαι βέβαιος ότι έχουμε την ίδια αντίληψη. Και θλίβομαι πραγματικά γιατί δυστυχώς στην επιτροπή, αλλά και σήμερα, ακούστηκαν ανεπίτρεπτα βαριοί χαρακτηρισμοί.Κάποιοι μίλησαν ακόμα και για χουντικής έμπνευσης δημιούργημα.
Δικτατορία όμως, κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, δεν είναι να αναζητάς τρόπους να εξασφαλίσεις δίκαιους όρους για όλους, όπως κάνουμε εμείς. Δικτατορία, αυταρχισμός είναι να θέτεις, αυθαίρετα, υπό ομηρία συμπολίτες σου.
Που μπορεί, κατά περίπτωση, να συνιστούν αντίθετη πλειοψηφία.Ή και να προκαλείς στοχευμένα κόστος, προκειμένου να δημιουργήσεις εντύπωση. Και αυτό είναι κάτι το οποίο έχετε υποθάλψει επανειλημμένα.
Θα σας πω εγώ λοιπόν τι εννοούμε εμείς Δημοκρατία:
Δημοκρατία δεν είναι ούτε η δικτατορία της πλειοψηφίας, ούτε η διλημματικά λαϊκίστικη επίκληση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας.
Το απόλυτο κριτήριο Δημοκρατίας είναι η εξασφάλιση όρων αναλογικότητας και ισονομίας. Και αυτό ακριβώς κάνουμε εμείς με το παρόν σχέδιο νόμου.
Να μάθετε, και εσείς λοιπόν ότι οποιαδήποτε πολιτική ενέργεια -και η διαμαρτυρία είναι μια εξόχως πολιτική ενέργεια- οφείλει να τρέφει την ίδια τη Δημοκρατία που της δίνει το δικαίωμα να εκφράζεται και όχι να καπηλεύεται τις θεμελιώδεις αξίες της.
Οφείλει να ενισχύει και να επιστρέψει το δημοκρατικό μέρισμα πίσω στην κοινωνία. Όχι να την εμποδίζει να λειτουργήσει.
Για εμάς Δημοκρατία είναι να επιδεικνύουμε έμπρακτα μηδενική ανοχή σε Ρουβίκωνες και λοιπούς κουκουλοφόρους μπαχαλάκηδες.Αυτούς που εσείς θεωρείτε εκπεφρασμένα «δικά σας παιδιά». Άραγε, τους θεωρείτε ακόμα;
Αν δεν συμφωνείτε με αυτά, έχω κακά μαντάτα για εσάς. Προφανώς εσείς έχετε μάθει τη Δημοκρατία λάθος.
Και έχουμε και κακά μαντάτα, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, για όσους έθεταν σε ομηρία το κοινωνικό σύνολο για να εξυπηρετήσουν τα μικρά κλαδικά συνδικαλιστικά τους οφέλη. Συνδικαλισμός, είναι η διεκδίκηση των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, όχι η εξασφάλιση ταλαιπωρίας για τους υπόλοιπους.
Γιατί επιτυχημένηδιαδήλωση ήταν όχι εκείνη που επέλυε τελικά το αίτημά της, αλλά εκείνη που έκανε τον περισσότερο ντόρο και ταλαιπωρούσε τον περισσότερο κόσμο.
Δεν είναι αυτό λάθος νοοτροπία;
Και αυτό έφερε τελικά το συνδικαλισμό απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Δεν είναι αυτό Δημοκρατία αγαπητοί συνάδελφοι.
Και θα τελειώσω με το εξής:
Δεν αναφέρθηκα σε συγκεκριμένες πρόνοιες του παρόντος σχεδίου νόμου γιατί επιδίωξα να υπερασπιστώ το δίκαιο της βασικής του θεώρησης.
Αν έπρεπε να σταθώ σε μία είναι η εξής: εάν ίσχυε αυτός ο νόμος, η κουλτούρα των διαδηλώσεων θα ήταν διαφορετική,κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Και στις 5 Μαΐου του 2010, τότε ίσως η εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης να ήταν ακόμα ζωντανοί.
Γιατί, σύμφωνα με τον παρόν σχέδιο νόμου, όταν μια συνάθροιση μετατρέπεται σε εστία διάπραξης σοβαρών εγκλημάτων και σοβαρών αξιόποινων πράξεων, πολύ απλά διαλύεται.
Και αυτός ο κανόνας, συνεπής με κάθε σύγχρονο κράτος δικαίου, μπορεί να αποτρέψει μελλοντικά την απώλεια και άλλων ζωών.
Σας ευχαριστώ πολύ.
