Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Τους βλέπαμε και τους θαυμάζαμε. Ίσως και να ζηλεύαμε, έτσι πως ήταν “στα ψηλά”, περιτριγυρισμένοι συνήθως από κοπέλες.
Στον “ΠΗΓΑΣΟ” ο Dj βρίσκονταν σαν σε δωμάτιο προβολής κινηματογράφου. Στον “Κήπο” τα decks ήταν κάτω απ’ το μεγάλο δέντρο της αυλής, ενώ σε πιο κλασσικά σημεία ήταν σε Tango, Roses, City….
Θυμάμαι -σαν χτες- τον “γείτονα” Γιάννη Γεκτίδη. αλλά και τον θρυλικό Ρεκάρη που έκαμνε με επιτυχία και τον παρουσιαστή. Πιο σοβαρό και λιγομίλητο θυμάμαι τον Βαγγέλη Σίμο, αλλά και τους Χρήστο Κοτσάνη, Νίκο Ιγνατιάδη, Κώστα Κανάτας και Δημήτρη Σταυρίδη.
Στην ίδια γενιά ο Αλέκος Γιακατής, Σίφης Μεϊμαρίδης, Μπάμπης Θεοδωρίδης (Celedano), Γιώργος Παπασταματίου (radio Albito 039) και Δημήτρης Καζαζιάδης.
Ήταν η εποχή της Disco και του Rock, αλλά και αργότερα του break dance. Ήταν αρχές του 80′ με το Comfouzio, Thamiris και φυσικά Gouernica.
Ήταν τότε που μπαίναμε στα μαγαζιά για “να πάρουμε μάτι”. Με εισιτήριό εισόδου και “πρόσκληση” στα πάρτι των σχολείων.
Τελευταίο άφησα τον Βασίλη Μπουζούρη, ίσως γιατί “κράτησε” το επάγγελμα μέχρι και το “Χάνι”, στην Στοά Αβέρωφ.Τελικά καλά είπε κάποιος ότι αυτοί οι άνθρωποι…μας δίδαξαν μουσική !
