Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια όμορφη κοπέλα στην Ξάνθη, που την έλεγαν Μαργαρίτα. Ο πατέρας της ήταν καπνέμπορος, πλούσιος κι αυστηρός. Την συμβούλευε και την πρόσεχε καθημερινά, καθώς η “Ρίτα” μεγάλωνε κι ομόρφυνε πολύ. Την πολιορκούσαν πολλά παλικάρια, αυτή όμως ερωτεύτηκε έναν φτωχό νέο, που τον συναντούσε κρυφά το απόγευμα στο “Μονοπάτι της Ζωής” δίπλα στο ποτάμι. Μακριά απ’ τον κόσμο το ζευγάρι ήταν ευτυχισμένο, αλλά πάντα φοβόταν μη το μάθαινε ο αυστηρός γονιός και δεν ξανάβλεπε ο ένας τον άλλο.
Μια μέρα πήραν την απόφαση κι ανηφόρισαν το απέναντι μονοπάτι στο βουνό, φτάνοντας στο μοναστήρι της Παναγίας. Εκεί παρακάλεσαν τους μοναχούς να παντρευτούν. Αυτοί αρνήθηκαν, αναγνωρίζοντας την κοπέλα και με φόβο την τιμωρία από την οικογένεια της.
Το ζευγάρι απογοητευμένο αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή τους. Πρώτο το κορίτσι πήδησε στον βαθύ γκρεμό. Η πτώση της όμως σταμάτησε πρόωρα κι οι πονεμένες φωνές ανάγκασαν το αγόρι να κατέβει και να την πάρει στην αγκαλιά του. Πριν προλάβει να κάνει οτιδήποτε η κοπέλα έσβησε, βυθίζοντας σε θλίψη όλη την Ξάνθη με την τραγική ιστορία της.
Από τότε, λένε ότι μεταμορφώθηκε σε πουλί, που κελαηδά λυπημένο κάθε φορά που αντικρίζει ερωτευμένο ζευγάρι στο “μονοπάτι της ζωής”…
