Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Ήταν καλοκαίρι, αρχές της δεκαετίας 1990. Μόλις βράδιαζε ξεκινούσε η νυχτερινή διασκέδαση. Σε μια Ξάνθη που δεν είχε πολλές επιλογές μέσα στο κέντρο της πόλης, ο κόσμος προτιμούσε να “βγει στην ύπαιθρο”, ακόμη και …. περπατώντας.
Η συντομότερη διαδρομή προς τις “Γραμμές”, ήταν αυτή από την οδό Χ. Κοψιδά, διασχίζοντας την Λ.Στρατού και καταλήγοντας στις σιδηροδρομικές γραμμές, απ’ όπου πήρε και το όνομα το summer club. Η διακόσμηση θύμιζε “εξοχή”, με άπλετο χώρο, ξύλινα baboo τραπεζοκαθίσματα και τύπου beach bar περιμετρικά. Η μουσική καλή και δυνατή κι ο κόσμος όλων των ειδών, μικροί και μεγάλοι.
Ανεξίτηλη η στιγμή που περνούσε κι ακουγόταν το τρένο, ακριβώς δίπλα από το μαγαζί.Όσοι διάθεταν αυτοκίνητο στην παρέα, συνέχιζαν την διασκέδαση στο “Εδέμ”, (μετέπειτα ταβέρνα Παράδεισος) στο σημερινό άλσος του Ευμοίρου (Τεκές). Εκεί υπήρχε μια διακοσμητική αίσθηση πολυτέλειας και τη διαφορά έκανε η “πισίνα” που φωτίζονταν τη νύχτα κι έδινε όμορφη ατμόσφαιρα στο μαγαζί.
Η Ξάνθη ξενυχτούσε και τα χρόνια ήταν περισσότερο (μάλλον) ανέμελα και χαλαρά, λίγο πριν όλοι καταλήξουν για σούπα και μακαρονάδα στο Ζάρα ή απολαμβάνοντας την ησυχία στα τραπεζάκια της κ. πλατείας που ….διανυκτέρευαν.
