Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Το κλείσιμο των Διαγνωστικών Κέντρων και όσα επακολούθησαν μπορεί να τραυμάτισαν καίρια το προφίλ και των ίδιων των Διαγνωστικών Κέντρων αλλά και των εποπτευόντων φορέων , ωστόσο οι επιπτώσεις των αποφάσεων θα μπορούσε να αποβούν τόσο καταλυτικές- κυρίως λόγω προεκλογικής περιόδου και μεγάλης οργής εκ μέρους των απλών πολιτών- ώστε εξελίξεις αναμένονταν από ώρα σε ώρα. Άλλωστε όλοι μπορούν να κάνουν βλακείες ή να παίρνουν λανθασμένες αποφάσεις αλλά τα πάντα διορθώνονται όταν πρυτανεύει η λογική. Τουλάχιστον σε μεγάλο ποσοστό. Μια βλακεία παραμένει πάντα μια βλακεία. Αλλά – τουλάχιστον όταν διορθώνεται- , κάτι μπορεί να γίνει τέλος πάντων.
Ωστόσο το κλείσιμο , που φαινόταν ότι έγινε για καθαρά εισπρακτικούς λόγους μπορεί να ήταν ένα ισχυρό πλήγμα για τους απλούς πολίτες που βρέθηκαν χωρίς τη δυνατότητα να κάνουν και τις πιο απλές εξετάσεις εκεί αφού στα Νοσοκομεία μας δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις έστω και μια απλή Γενική Αίματος χωρίς καθυστερήσεις, ορθοστασία και ταλαιπωρία αλλά είχε ένα βασικό στοιχείο της «απεργιακής διαδικασίας» : Μια διεκδίκηση οφειλομένων.
Η «λύση» που υποτίθεται ότι βρέθηκε, με το άνοιγμα των Διαγνωστικών Κέντρων «υπό προυποθέσεις» μόνο λύση δεν ήταν, θα μπορούσε μάλιστα κανείς να τη χαρακτηρίσει μέχρι και κοροιδία : Ασφαλισμένοι, ανοίξαμε και σας περιμένουμε αλλά το κόστος των εξετάσεων θα το πληρώνετε εσείς, από την τσέπη σας και μετά θα πηγαίνετε στα Ασφαλιστικά σας Ταμεία με τις αποδείξεις και θα ζητάτε τα χρήματά σας.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος σούπερ εγκέφαλος το σκέφτηκε και το πρότεινε αλλά το βέβαιον είναι ότι ουδείς ρώτησε τον απλό Έλληνα πολίτη εάν έχει τα χρήματα να πληρώσει από την τσέπη του – όλοι γνωρίζουμε ότι η τσέπη του είναι άδεια- και μετά να τρέχει στα Ταμεία και να μη φτάνει.
Η συγκεκριμένη είδηση αναφέρει ότι « Μετά από ένα τριήμερο απεργίας, ξανάνοιξαν τα διαγνωστικά κέντρα έπειτα από την απόφαση που πήρε το Συντονιστικό Όργανο των Φορέων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας να τροποποιήσει τη μορφή των κινητοποιήσεων. Σύμφωνα με την απόφαση, στο εξής θα εξυπηρετούνται όλοι οι ασφαλισμένοι οι οποίοι θα πληρώνουν τις εξετάσεις στα διαγνωστικά κέντρα, θα παίρνουν απόδειξη για τα χρήματα που καταβάλλουν και στη συνέχεια θα παίρνουν πίσω τα χρήματά τους από τον ΕΟΠΥΥ».
Δηλαδή ένας 70χρονος συνταξιούχος των 600-700 ευρώ που πρέπει να κάνει – ας πούμε- μια Γενική Αίματος και Ούρων, μια ακτινογραφία θώρακος και μια Αξονική Τομογραφία και υποτίθεται ότι είναι καλυμμένος από τον Ασφαλιστικό του Φορέα ο οποίος έχει σύμβαση με τα διαγνωστικά κέντρα, θα μπορεί να πάει να κάνει τις εξετάσεις του, να πληρώσει τα 150-180 ευρώ του κόστους ( δηλαδή το ¼ ή 1/5 της μηνιαίας σύνταξής του) και μετά, να ζητήσει τα λεφτά του από τον Φορέα. Κι όποτε τα πάρει. Στο μεταξύ, θα μετακινείται μόνο με τα πόδια, θα τρώει πατάτες βραστές και ….κομμένος και το καφεδάκι για δέκα μέρες.
Και το πιο κωμικοτραγικό; Ο απερχόμενος Υπουργός Υγείας της απερχόμενης κυβέρνησης απάντησε ότι «Οι ασφαλισμένοι δεν θα λάβουν πίσω τα χρήματα που θα πληρώσουν για τις εξετάσεις τους, καθώς μια τέτοια ενέργεια δεν προβλέπεται από τη σύμβαση που έχει συνάψει ο ΕΟΠΥΥ με τα διαγνωστικά κέντρα». Αλλά… υπάρχει ελπίς αφού πρόσθεσε ότι «γίνεται προσπάθεια να αυξηθεί η «χωρητικότητα» του δημόσιου συστήματος Υγείας με το να δέχονται χωρίς ραντεβού τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας ασφαλισμένους για εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις».
Και μπορεί η ανακοίνωση του απερχομένου υπουργού να είναι – κατά βάση- σωστή αλλά απεικονίζει με το χειρότερο τρόπο τη σκληρή πραγματικότητα που εμφανίζεται στο σημερινό «Κοινωνικό Πρόσωπο» της Ελλάδος.
