ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 117 ῃ
Ἐπί τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Παρασκευῇ ,βκε΄ (2025)
Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
«Πῶς σὲ κηδεύσω Θεέ μου….»
Ἀγαπητοὶ μου Ἀδελφοί,
Μεγάλη Παρασκευή, ἀδελφοί μου καὶ ἡ Χαρμολύπη της πλημμυρίζει γιὰ μιὰ ἀκόμη
φορὰ τὶς καρδιές μας. Μὲ κατάνυξη καὶ δέος στεκόμαστε ἀπέναντι στὸν Ἐσταυρωμένο,
μάρτυρες τῆς πιὸ ἄδικης ἐκτέλεσης. Πῶς νὰ χωρέσει ὁ ἀνθρώπινος νοῦς τὴ «Ζωὴ ἐν
Τάφῳ»; Πῶς νὰ δεχτοῦμε καὶ νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸν πόνο, τοὺς ἐξευτελισμούς, τὴν ἀδικία,
τὴν ἐγκατάλειψη, τὴ θυσία, τὸν θάνατο τοῦ Χριστοῦ; «Θεέ μου πλαστουργέ μου, πῶς
πάθος κατεδέξω….» Πῶς νὰ κατανοήσουμε τὴν ἀπέραντη Ἀγάπη Του;
Καὶ ὅμως ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴν ἀνεξάντλητη Αἰώνια Ἀγάπη, σὲ Αὐτὸν ποὺ μᾶς
χάρισε τὴν Δόξα τῆς Ζωῆς, προσφέραμε ὡς Ἀντίδωρο τὸν Σταυρό. «Ποτὲ δὲν ἔδειξαν οἱ
ἄνθρωποι τόσον μῖσος πρὸς τὸν Θεόν, ὅσον ὅταν Τὸν ἐσταύρωσαν· καὶ ποτὲ δὲν ἔδειξεν ὁ
Θεὸς τόσην ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ὅσην ὅταν ἀνέστη» (Ἰουστῖνος Πόποβιτς).
Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἡ δική μας κατάρα, ἡ δική μας ντροπή. Συνένοχοι ὅλοι στὴν
φιλαργυρία καὶ τὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα, μὲ μερίδιο στὴν ἀδικία καὶ ἡ δική μας ψυχή.
Ματωμένα καὶ τὰ δικά μας χέρια ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ τὴν λόγχη. Εἴμαστε οἱ ἴδιοι ποὺ τώρα
φωνάζουμε «Ἆρον Ἆρον, σταύρωσον αὐτόν!» ἐνῶ λίγο πρὶν ζητωκραυγάζαμε «Ὡσαννὰ
ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Ὅμὼς τοῦτο ὅλον γέγονεν διότι Ἐκεῖνος θέλησε νὰ ἡττηθεῖ ἡ γήινη φύση Του ἀπὸ
τὸν θάνατο, γιὰ νὰ τὸν νικήσει τὴν ἴδια στιγμὴ μὲ τὴν Ζωοποιὸ Θεότητα Του. Ἐκεῖνος
ἕνωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴν Θεϊκὴ Του Ὀντότητα γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει στὸν
Οὐρανό. Ἐκεῖνος, ποὺ μὲ τὴν σωματική του φθορὰ φώτισε τὶς ζωές μας, «Ὡς φωτὸς
λυχνία, νῦν ἡ σὰρξ τοῦ Θεοῦ, ὑπό γῆν ὡς ὑπὸ μόδιον κρύπτεται, καὶ διώκει τὸν ἐν ἅδῃ
σκοτασμὸν» καὶ μᾶς λύτρωσε ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος «…τῆς
κατάρας ἡμᾶς ἐξηγόρασε, γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα » (Γάλ. 3, 13).
Οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν τὸν Θεὸν εἰς θάνατον· ὁ Θεὸς ὅμως διὰ τῆς Ἀναστάσεώς
Του «καταδικάζει» τοὺς ἀνθρώπους εἰς ἀθανασίαν. Διὰ τὰ κτυπήματα τοὺς ἀνταποδίδει
τοὺς ἐναγκαλισμοὺς· διὰ τὰς ὕβρεις τὰς εὐλογίας· διὰ τὸν θάνατον τὴν ἀθανασία
(Ἰουστῖνος Πόποβιτς). Ὑποκλινόμαστε στὸ μυστήριο τῆς Ἀγάπης Του, τῆς σιωπῆς Του, τῆς
ταπεινοφροσύνης Του καὶ προσφωνοῦμε: «Ὦ Τριὰς Θεέ μου, Πατὴρ Υἱὸς καὶ Πνεῦμα,
ἐλέησον τὸν κόσμον. Ἰδεῖν τὴν τοῦ Υἱοῦ σου, Ἀνάστασιν, Παρθένε, ἀξίωσον σοὺς
δούλους»
2
Ὁ Χριστὸς ποὺ ὡς «Πάσχων Θεός», μέσα ἀπὸ τὸν μοναχικὸ καὶ ταπεινὸ δρόμο
πρὸς τὸ Ἑκούσιο Πάθος, μέσα ἀπὸ τὸν πικρὸ Γολγοθᾶ, μᾶς ὁδήγησε στὴ Οἰκουμενικὴ
χαρὰ τῆς Ἀνάστασης, στὴν Πανανθρώπινη Εἰρήνη, μᾶς καλεῖ νὰ ἐναρμονίσουμε τὸν δικό
μας πόνο, τὴν ἀδικία, τὴν ἐγκατάλειψη, τὴν θνητὴ θλίψη μας μὲ τὰ δικά Του Πάθη.
Νὰ ἀκουμπήσουμε τὸ δικό μας Σταυρὸ δίπλα στὸν δικό Του. Νὰ ἑνώσουμε τὴ δική μας
Μεγάλη Παρασκευὴ μὲ τὴ δική Του. Νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ «Ἐγὼ» καὶ νὰ ἑνωθοῦμε γύρω ἀπὸ
τὸ Σταυρό Του, ὡς ἕνα σῶμα, σὲ μιὰ ὑπερφυσικὴ ἑνότητα ποὺ ζωοποιεῖται ἀπὸ τὸ φῶς τὸ
ἀνέσπερο! Νὰ ἀγαπήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ συγχωρήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ
θυσιαστοῦμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν τὸν ἄλλον! Νὰ ἐμπιστευτοῦμε, ἀδερφοί μου, τὸν Χριστὸ καὶ τὴν
θυσιαστικὴ Τοῦ Ἀγάπη. Νὰ μείνουμε δίπλα Του μὲ πίστη δυνατὴ καὶ μετάνοια ἀληθινή. Νὰ
διδαχτοῦμε ἀπὸ τὴν θυσία Του. Νὰ ἀντλήσουμε δύναμη καὶ ἐλπίδα ἀπὸ τὴν Νίκη Του. Νὰ
μετατρέψουμε τὸν πόνο μας σὲ Ἐμπειρία Ἀνάστασης!
Νὰ Συμπονέσουμε. Νὰ Συσταυρωθοῦμε. Νὰ Συναναστηθοῦμε.
Ἀδελφοί μου,
Μπροστὰ στὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς ποὺ βιώνουμε τούτη τὴν στιγμὴ ἂς
ἐμπιστευθοῦμε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν θυσιαστικὴ Του Ἀγάπη. Ἂς μείνουμε δίπλα Του μὲ
πίστη δυνατὴ καὶ μετάνοια ἀληθινή. Ἂς διδαχτοῦμε ἀπὸ τὴν θυσία Του. Ἂς ἀντλήσουμε
δύναμη καὶ ἐλπίδα ἀπὸ τὴ Νίκη Του. Ἂς βιώσουμε τὴ δική μας Μεγάλη Παρασκευή, ὄχι ὡς
τέλος, ἀλλὰ ὡς τὸ ἐφαλτήριο γιὰ μιὰ Νέα Ζωή, Φωτεινή, Χαρούμενη, Ἀναστάσιμη! Ἂς
στολίσουμε μὲ τὰ λουλούδια τοῦ Ἐπιταφίου τὶς ψυχές μας ὡς σύμβολα ζωῆς, ὀμορφιᾶς καὶ
ἀναγέννησης, γιὰ νὰ δεχτοῦμε τὸν Λυτρωτὴ τῆς Ζωῆς καὶ νὰ ἀγγίξουμε τὴν αἰώνια χαρὰ
τῆς Βασιλείας Του.
Καλὴ Ἀνάσταση!
Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὸν σταυρωθέντα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
