Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ὁ λαός γεμάτος ἐνθουσιασμό ὑποδέχεται τόν Χριστό πού εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα. Ἡ κραυγή «ὡσαννά», πού σημαίνει «σῶσε μας», «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ»δείχνει ὅτι ὁ λαός βλέπει τόν Χριστό σάν τόν ἐλευθερωτή βασιλιά πού θά δώσει τή λύση στά πολλά προβλήματα του.
Καί εἶναι πραγματικά βασιλιάς ὁ Χριστός, ἡ δόξα του ὅμως συνίσταται στό σταυρό, ἡ δύναμή του στήν ἀγάπη καί τήν συγχωρητικότητα, καί ἡ βασιλεία του βρίσκεται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ βασιλεία πού διακηρύσσει «οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ κόσμου τούτου θέλει τήν σιγουριά καί τήν δύναμη, θέλει νά ἐξασφαλισθεῖ μέ τήν ἐξουσία, κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά σταθεῖ γερά στά πόδια του. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει σχέση μέ τά ἐξωτερικά κοσμικά σχήματα, μέ τήν ὀργάνωση, μέ τήν δύναμη, εἶναι βασιλεία ἀγάπης καί εἰρήνης.
Γι’αὐτό καί ὁ βασιλιάς Χριστός μπαίνει στά Ἱεροσόλυμα καθισμένος πάνω σ’ἕνα ὀνάριο, ἐκπληρώνοντας ἔτσι τήν σχετική προφητεία τοῦ προφήτου Ζαχαρία «Χαῖρε θύγατερ Σιών, ἰδοῦ ὁ βασιλεὔς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πώλου ὄνου». Κι ὁ θρόνος πρός τόν ὁποῖο σπεύδει νά ἐγκατασταθεῖ εἶναι ὁ σταυρός, πού φανερώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Σταυρός ὅμως τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σημαντικό γεγονός τοῦ παρελθόντος πού τέμνει σάν ὁρόσημο τήν ἱστορία. Εἶναι ἕνα γεγονός συνεχῶς παρόν μέσα στόν κόσμο.
Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀποτελεῖ ἕνα προανάκρουσμα τοῦ πάθους ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς καλεῖ νά πάρουμε θέση μέ ὅλη τήν ὕπαρξη μας ἔναντι τοῦ ζωηφόρου Σταυροῦ. Ἀπό τό ἄν τοποθετηθεῖ κανείς ὅπως ὁ Ἰούδας ἤ ὅπως ἡ Μαρία, ὅπως οἱ φαρισαῖοι ἤ ὅπως οἱ μαθητές, θά ἐξαρτηθεῖ ὁ θάνατος ἤ ἡ ζωή του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
