«Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…»
Ο μόνος τίτλος που ταιριάζει στην απάντηση που έδωσε τη Δευτέρα 20/11 η υφυπουργός Παιδείας Δ.
Μιχαηλίδου στην επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή Α΄Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ Γιάννη Δελή για την πρωτοβάθμια
εκπαίδευση στο Δροσερό Ξάνθης.
Για το ότι τα 198 (!) εγγεγραμμένα προνήπια και νήπια του 15 ου Νηπιαγωγείου πρέπει να φοιτήσουν σε 2 ½
αίθουσες και οι 846 (!) εγγεγραμμένοι μαθητές στα 15 ο και 20 ο ΔΣ σε 28 αίθουσες, κάποιες από τις οποίες δεν
χωράνε πάνω από 10, φταίει …. η σχολική διαρροή. Και, μάλιστα, με προκλητικό τρόπο, αναφέρθηκε σε
«ενεργούς» μαθητές 380 μέχρι 440, αναφερόμενη προφανώς στο πόσοι εμφανίζονται σε μια συγκεκριμένη μέρα
στο σχολείο και όχι πόσοι μαθητές φοιτούν στα σχολεία, πόσους μαθητές του τμήματός του έχει δει κάθε
εκπαιδευτικός. Γιατί αν σε ένα τμήμα φοιτούν 30 μαθητές σε μια βδομάδα και τη μια μέρα είναι 17 την άλλη 25, τη μεθεπόμενη 15, προφανώς είναι 30 οι μαθητές που φοιτούν και όχι 17 ή 25 ή 15. Ενώ, ταυτόχρονα, το θέμα είν αι πως η πολιτεία πρέπει με κάθε τρόπο να «φέρει» όλους τους εγγεγραμμένους μαθητές στο σχολείο. Αλήθεια, τα 198 εγγεγραμμένα νήπια/προνήπια στο 15 ο Νηπιαγωγείο με ποιο μαγικό τρόπο, θα χωρέσουν στις 2 ½ αίθουσες;;;
Και τέλος, το πιο ουσιαστικό είναι πόσο «ελκυστικό» διαμορφώνουν το σχολείο για τα παιδιά, όταν δεν παίρνουν
κανένα μέτρο ουσιαστικής στήριξης μαθητών στη συντριπτική πλειοψηφία αλλόγλωσσων, όταν ελάχιστες ώρες
καλλιτεχνικών μαθημάτων καλύπτονται από τους εκπαιδευτικούς αντίστοιχης ειδικότητας, όταν δε λειτουργεί το τμήμα ένταξης, κτλ.
Για το γεγονός πώς το ίδιο το κράτος δημιουργεί με την έλλειψη των υποδομών συνθήκες που «διώχνουν»
τα παιδιά από το σχολείο, κουβέντα από την υφυπουργό Παιδείας.
Η ευθύνη για το ότι εδώ και 14 χρόνια δεν έχει γίνει το παραμικρό για την βελτίωση των υποδομών στα
σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Δροσερό Ξάνθης παρά τη διαρκή ανάδειξη του ζητήματος από τον
Διδασκαλικό Σύλλογο, τις πολλές κοινοβουλευτικές μας παρεμβάσεις, βαραίνει το αστικό κράτος σε κάθε επίπεδο, κεντρικό, περιφερειακό, τοπικό.
Η απάντηση πως ενώ έχει βρεθεί χώρος που ανήκει στο ΙΝΕΔΙΒΜ και μπορεί να παραχωρηθεί στον Δήμο
Ξάνθης για να γίνει μεταστέγαση του 20 ου ΔΣ αυτό δεν προχωρά με ευθύνη του Δήμου Ξάνθης με ανάγλυφο τρόπο αναδεικνύει τις τραγικές ευθύνες του αστικού κράτους σε κάθε επίπεδο. Άλλωστε, αντίστοιχα περισσότερο από 10 χρόνια πριν, είχε παραχωρηθεί οικόπεδο του δημοσίου για τη ανέγερση σχολικών κτιρίων στο Δροσερό, κι επειδή δεν είχε γίνει καμιά ενέργεια, μετά την παρέλευση 5ετίας, άλλαξε η χρήση. Τόσο… επιτελικό το αστικό κράτος όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες, ενώ όταν είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους με fast track διαδικασίες λύνει σε χρόνο dt όλα τα προβλήματά τους.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που το αστικό κράτος παραδέχεται ότι έχει χώρο που μπορεί να λύσει τη
μεταστέγαση του 20 ου ΔΣ, που είναι πανθομολογούμενη η επιτακτική ανάγκη ΑΜΕΣΗΣ λύσης του στεγαστικού
προβλήματος για να μπορέσει να υλοποιηθεί η υποχρεωτική εκπαίδευση για τους μαθητές του Δροσερού, δεν
υπάρχει καμιά δικαιολογία για να μην είναι λυμένο με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Κάθε καλοπροαίρετος Ξανθιώτης αντιλαμβάνεται την ιδιαίτερη σημασία του να λειτουργεί ουσιαστικά η
διαπαιδαγωγητική και μορφωτική διαδικασία στα σχολεία του Δροσερού. Είναι, λοιπόν, υπόθεση του εργατικού
λαϊκού κινήματος να διεκδικήσει το αυτονόητο, αυτό που το 2023 δεν μπορεί να λύσει το αστικό κράτος, το να
μπορεί να υλοποιηθεί το δικαίωμα για υποχρεωτική εκπαίδευση για ΟΛΑ τα παιδιά.
Τ.Ε. Ξάνθης του
