Όλοι έχουμε ανοικτό λογαριασμό με τον Θεό. Ο πρώτος άνθρωπος της ευαγγελικής περικοπής είχε ανοικτό λογαριασμό με ένα σύνδουλό του και με το αφεντικό του. Ο σύνδουλος του χρωστούσε εκατό δηνάρια, κάτι λίγα σημερινά ευρώ. Ο ίδιος χρωστούσε στο αφεντικό του μύρια τάλαντα, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, που με τις πολλές παρακλήσεις του χάρισε το χρέος.
Πως ο άνθρωπος της παραβολής έλυσε το λογαριασμό του με τον σύνδουλό του; Με πρωτοφανή σκληρότητα. Άγρια του φωνάζει: «Απόδος μοι ει τι οφείλεις». Επιτίθεται να τον πνίξει. Ασυγκίνητος στις παρακλήσεις του μικροχρεώστη. Στα πόδια του εκείνος τον ικετεύει. Αγέρωχος ο πρώτος. Παίζει με τον πόνο του άλλου, δεν ικανοποιείται, παρά μόνο όταν φυλακίζει τον σύνδουλό του.
Δεν είχαν περάσει λίγα λεπτά, ξέχασε κιόλας το δικό του χρέος, την άφεση που είχε λάβει. Και έδειξε την σκληρότητα που είδαμε. Το αποτέλεσμα;
Το αφεντικό ανακαλεί το χάρισμα. Ο κλεισμένος λογαριασμός ξανανοίγει. Ο σκληρός δούλος είχε φανεί ανάξιος της αγαθότητας του κυρίου του. Κλείνεται στη φυλακή.
Δύο σκηνές. Στην πρώτη: Η αγάπη. Στη δεύτερη: Η σκληρότητα! Και να σκεφτούμε, ότι για μας λέχτηκε η παραβολή των μυρίων ταλάντων.
Ο κύριος της παραβολής είναι ο Θεός. Ο σύνδουλος είναι ο συνάνθρωπός μας. Στη μέση εμείς. Εμείς, που έχουμε ανοικτό λογαριασμό και με τον Θεό και με τους άλλους. Ο λογαριασμό μας με τους άλλους είναι μικρός. Το χρέος μας στον Θεό φουσκωμένο. Ελλείμματα, δάνεια, χρέη!
Πρώτα τα χρέη. Χρεωμένος ο άνθρωπος. Με τα πολλά προσωπικά του αμαρτήματα. Να τα μετρήσουμε; Αμέτρητα. Κάθε μέρα πέφτουμε. Κάθε ώρα παραβαίνουμε το θέλημα του Θεού. Κάθε στιγμή με το καρφί κάποιας αμαρτίας καρφώνουμε τον Κύριό μας.
Ύστερα τα δάνεια. Πρόκειται για τα χαρίσματα και τα τάλαντα, που μας έχει δώσει ο Θεός. Μας τα έχει δανείσει.
Και ακόμα, τα ελλείμματα. Τα ελλείμματα στον πνευματικό τομέα.
Όλα τα χρέη μας, τα αμαρτήματά μας τα σβήνει η αγάπη του Θεού. Υπάρχει όμως ένα αμάρτημα, που εμποδίζει την απόσβεση των χρεών μας. Είναι η μνησικακία. Ο κύριος της παραβολής ανακάλεσε την απόσβεση του μεγάλου χρέους, διότι ο χρεώστης έδειξε σκληρότητα. Ο Θεός μας συγχωρεί υπό έναν όμως όρο. Ότι κι εμείς συγχωρούμε τους άδελφούς μας. Ας μη λέμε ψέματα στο «Πάτερ ημών»: «Και άφες ημίν τα όφειληματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
