Το πόρισμα που δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα, 20 Απριλίου 2023 από την τριμελή επιτροπή εμπειρογνωμόνων για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη με χαροποίησε κυρίως γιατί τελικά «βγήκε» και θα κοινοποιηθεί και στον Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας που διεξάγει την ανάκριση.
Με χαροποίησε επίσης γιατί 1. αναδεικνύει τα συστημικά προβλήματα και τις δυσλειτουργίες που εν ολίγοις προκάλεσαν την τραγωδία, 2. προτείνει μια δέσμη άμεσων, βραχυπρόθεσμων και μεσομακροπρόθεσμων μέτρων για την ασφαλή, εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία των σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα και 3. Εκφράζει ευχή να μην αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής ή κομματικής εκμετάλλευσης ή αντιπαράθεσης».
Αφήνω στο πλάι την αντίρρησή μου στο σημείο που ένα τέτοιο πόρισμα εκφράζει απλώς «ευχή» ( ασχέτως που ένα πόρισμα δεν δικάζει), χαίρομαι που ο υπουργός Γεραπετρίτης το χαρακτήρισε πόρισμα πραγματικής καταγραφής και επ’ ουδενί συγκάλυψης και κυρίως χαίρομαι που προκύπτει ότι το δυστύχημα ήταν συνέπεια της συνδρομής πολλών παραγόντων, όπως το επίπεδο λειτουργίας, το ανθρώπινο δυναμικό και τον τεχνολογικό εξοπλισμό, καθώς και το διοικητικό επίπεδο.
Οι πρώτες αναλύσεις του πορίσματος που χρειάστηκαν 43 ημέρες έντονης μελέτης για να αποκαλυφθούν έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους που άρχισαν και μιλούν για ευθύνες και καταλογισμό. Και εκεί, αρχίζουμε και το «χάνουμε» λίγο. Διότι όλοι όσοι το διάβασαν και το ξαναδιάβασαν – εμού συμπεριλαμβανομένου- βλέπουν τις σελίδες ενός πορίσματος και βγάζουν αποφάσεις. Επιτρέψτε μου να μην συμμετάσχω σ αυτό. Θα περιμένω όπως συνιστώ και σε άλλους που έχουν τη δυνατότητα δημοσίευσης των απόψεών τους να περιμένουν επίσης.
Το ενδιαφέρον – ιδιαίτερα ενδιαφέρον θεωρώ- είναι ότι στην πρώτη σελίδα γνωστού ιστότοπου, δημοσιεύεται ένα άρθρο του πολύ γνωστού σχολιαστή «Αμφικτύονα» με τίτλο «Υπάρχει θεραπεία για τη βλακεία;». Το άρθρο του «Αμφικτύονα» δεν αφορά το δυστύχημα, ούτε το πόρισμα αλλά ένα άλλο, άσχετο θέμα. Ο συνειρμός ωστόσο ταιριάζει «γάντι» στα όσα συμβαίνουν σε διάφορους τομείς στη σημερινή Ελλάδα.
Πόσο θα ήθελα να το έχουν διαβάσει αυτό το άρθρο όσο περισσότεροι υπεύθυνοι είναι δυνατόν απ΄ αυτούς που ασχολούνται ή θα ασχοληθούν με την ολοκλήρωση του καταλογισμού ευθυνών όχι για να παραλληλίσουν τα δυο θέματα αλλά για να εκτιμήσουν τον τίτλο «Υπάρχει θεραπεία για τη βλακεία;». Κι αυτό γιατί τα πρώτα «μηνύματα» που πήρα από δηλώσεις και εκτιμήσεις των ευρημάτων του πορίσματος ΠΡΙΝ καν παραδοθεί, έφταναν στο σημείο να καταλήξουν σε συμπέρασμα ότι ο ανθρώπινος παράγοντας που συνήργησε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ στην τραγωδία, θα πρέπει –περίπου- να κατηγορηθεί για έλλειψη ικανοτήτων και βλακεία. Και συνεπώς να θεωρηθεί ότι θα πρέπει και να απαλλαγούν λόγω βλακείας.
Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί και όχι. Μπορεί οι «υπεύθυνοι λειτουργίας» να είναι πράγματι ανίκανοι, ανεκπαίδευτοι και βλάκες. Μπορεί και να μην είναι. Για σκεφτείτε όμως: Είναι δυνατόν να βγει ποτέ επίσημα προς «τα έξω» μια τέτοια άποψη; Και μετά, αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει.
