Για άλλη μία χρονιά, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η Ξάνθη μας, η ξακουστή και ως η Αρχόντισσα και η Κυρά της Θράκης, κατέχει τη θλιβερή πρωτιά της πιο φτωχής περιοχής της Ελλάδας. Έχοντας ζήσει, ως εσωτερική οικονομική μετανάστρια, μόνιμα 3,5 χρόνια στην Κρήτη, μία από τις πλουσιότερες περιφέρειες της χώρας, άκουγα ουκ ολίγες φορές από τους ευλόγως υπερήφανους για την όμορφη μεγαλόνησό τους ντόπιους τη φράση :
‘’ Εσείς εκεί πάνω έχετε από τα ομορφότερα μέρη’’. Και εξερευνώντας από άκρη σε άκρη την Κρήτη, από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς εγχώριους, ευρωπαϊκούς, διεθνείς, κατανόησα ότι οι αγαπητοί Κρητικοί, άνθρωποι οξυδερκείς και διεκδικητικοί, δεν μας έκαναν φιλοφρονήσεις αλλά παραδεχόντουσαν την απτή πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα είναι ότι η Ξάνθη μας είναι από τις λίγες περιοχές της Ελλάδας που συνδυάζει σε κοντινή απόσταση από την πόλη : μεγάλες ακτογραμμές με καθαρές παραλίες, καταπράσινα άλση και βουνά, πάμπλουτη βλάστηση, τον μεγαλύτερο καταρράκτη των Βαλκανίων, τον Λειβαδίτη, μεγάλο τμήμα του ποταμού Νέστου, από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Ελλάδας και διεθνούς σημασίας υδροβιότοπο, μία από τις μεγαλύτερες φυσικές λίμνες της Ελλάδας,τη Βιστωνίδα, που αποτελεί συγχρόνως από τους πολυτιμότερους υγροβιότοπους στην Ευρώπη, 2 αξιοποιήσιμα και δυνητικά κερδοφόρα λιμάνια, του Πόρτο Λάγους και των Αβδήρων, υπερπολίτιμες για την υγεία ιαματικές πηγές, 100άδες σπάνια είδη ζώων, πτηνών και ψαριών, εντυπωσιακά άγρια άλογα αλλά και οργανωμένους ιδιωτικούς ιππικούς ομίλους με έμπειρους εκπαιδευτές, εκλεκτή κουζίνα με ντόπια κρέατα και προϊόντα του εύφορου κάμπου μας, από τις μεγαλύτερες αγροτικές παραγωγές της Ελλάδας, τοπικά προϊόντα με διεθνείς διακρίσεις όπως ελαιόλαδο και κρασιά, την ιστορική γραφική παλιά πόλη με τα επιβλητικά αρχοντικά, πλούσια λαογραφία και πολυπολιτισμική παράδοση συντιθέμενη από την υποδειγματικής αρμονίας συνύπαρξη γηγενών Χριστιανών και γηγενών Μουσουλμάνων, Ανατολιτών Θρακιωτών, Σαρακατσάνων, Πόντιων, Μικρασιατών, Παλιννοστούντων, Αρβανιτών, Πομάκων κλπ, θρησκευτικούς προορισμούς για Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, όπως κατανυκτικά μοναστήρια με το μετόχι του Αγίου Όρους, τον Άγιο Νικόλαο, να διακρίνεται σταθερά στα τουριστικά ιστολόγια ως από τις ομορφότερες Μονές της Ελλάδας, ιστορικά Τζαμιά όπως ενδεικτικά το Κασαμπά (Τσαρσί) Τζαμί της Γενισέας που χρονολογείται από τον 15ο -16οαιώνα, αρχαιολογικούς προορισμούς με κορυφαίο τον αρχαιολογικό χώρο των Αβδήρων που γέννησε 2 από τους πιο μελετημένους παγκοσμίως αρχαίουςΈλληνες φιλόσοφο και σοφιστή/διδάσκαλο, τον Δημόκριτο και τον Πρωταγόρα…
Και αυτή η περιοχή, στην οποία κάποτε άκμαζαν εργοστάσια, βιοτεχνίες, αγροτικοί συνεταιρισμοί και κάθε κατηγορίας επιχειρήσεις, κηρύσσεται σταθερά τα τελευταία χρόνια ως η φτωχότερη της χώρας… Και δικαιολογημένα ανακύπτουν η πίκρα, το παράπονο, το γιατί… Έχοντας τη βιωματική πλέον σύγκριση των δύο χαρισματικών ακριτικών ελλαδίτικων περιοχών, δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη βάσανο για το τί να φταίει. Υπάρχουν και πολιτικά αίτια αλλά δεν είναι του παρόντος. Άλλωστε, η πολιτική πρέπει να υπηρετεί και να χαράσσεται από την κοινωνία και όχι το αντίστροφο. Και η κοινωνία των Θρακιωτών χαρακτηρίζεται από ταπεινότητα, συστολή, μετριοφροσύνη, ηπιότητα, φιλειρηνισμό, χαρακτηριστικά ευγενή που καλώς υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν αλλά δεν αρκούν για την ευημερία των πολιτών. Λείπουν η εξωστρέφεια, η αυτοπεποίθηση, η δράση, η διεκδίκηση, τα βήματα που θα φέρουν τα άλματα.
Το 1/4 του ποσοστού του ΑΕΠ στην Ελλάδατο συνεισφέρει ο τουρισμός, οι οικονομικά πιο εύρωστες περιοχές της Ελλάδας είναι οι τουριστικές, με τους τουρίστες που επισκέπτονται την χώρα μας να υπερβαίνουν , υπό κανονικές συνθήκες, τους 30.000.000 κατ’ έτος (βλ. έτος 2019). Και η Ξάνθη μας, που θα μπορούσε να έχει 12 μήνες το χρόνο τουρισμό, δεν έχει. Γιατί εκεί που άλλοι υμνούνε τα πετρώδη βουνά, εμείς σωπαίνουμε για τα κατάφυτα, εκεί που άλλοι κερδίζουν πολλά από λαχανικά θερμοκηπίων και χορταράκια που εδώ τσαλαπατάμε, εμείς δεν αποκομίζουμε όσα θα μπορούσαμε από τα τόσο γόνιμα και καρποφόρα χώματα που ευδοκιμούν όλα τα αγαθά της μητέρας γης, εκεί που άλλοι πλουτίζουν από τεχνητές απομιμήσεις της φύσης, εμείς δεν καμαρώνουμε που διαθέτουμε ως δώρο Θεού τις παρθένες, τις γνήσιες, εκεί που άλλοι προβάλλουν με κάθε τρόπο μία δυσπρόσιτη παραλία 70 χλμ από την πόλη, εμείς δεν αξιοποιούμε το γεγονός ότι η φύση στρίμωξε γενναιόδωρα σε έναν μόλις νομό όλες τις μορφές του υδάτινου και χερσαίου περιβάλλοντος, εκεί που άλλοι χτίζουν πάρκα και ενυδρεία, εμείς δεν αναδεικνύουμε τα όλο ζωντάνια φυσικά άλση και τους φυσικούς υδροβιότοπους με τη μοναδική χλωρίδα και τη σπάνια πανίδα, εκεί που άλλοι κόβουν χιλιάδες εισιτήρια εισόδου σε ένα μουσείο 2Χ3, εμείς υποδεχόμαστε στους πολιτισμικούς μας χώρους μόνο ντόπια σχολεία. Και είναι αυτοί οι άλλοι που πράττουν ορθά και όχι εμείς. Γιατί αν δεν απαιτήσεις δεν θα πάρεις, αν δεν διαφημίσεις δεν θα αγοράσουν.
Το 2016, απογοητευμένη και θυμωμένη από τις οικονομικές/εργασιακέςτοπικές συνθήκες μας, έφυγα στην Κρήτη, σε μία ελληνική μεν, πλην, όμως, παντελώς άγνωστη για μένα κοινωνία, με μοναδικό μου σκοπό ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον. Και όντως εκεί το βρήκα. Και στην ερώτηση πολλών τότε : « τί καλύτερο έχει να σου προσφέρει η Κρήτη, άλλο κράτος είναι ;;;;» , σήμερα απαντώ με σιγουριά και από προσωπική πείρα πως ναι, δυστυχώς για μας – ευτυχώς για εκείνους, είναι σαν «άλλο κράτος» μέσα στο ίδιο κράτος. Κι αν αυτό συμβαίνει επειδή ο Κρητικός λαός διεκδικεί, ας τους μιμηθούμε, κι αν συμβαίνει επειδή το Κράτος ρίχνει στην Κρήτη χρήμα, ας το απαιτήσουμε επιτέλους κι εμείς. Πάντως σίγουρα δεν συμβαίνει επειδή η Ξάνθη μας υπολείπεται σε κάτι από άποψη γεωγραφίας και μορφολογίας.
Ήταν, λοιπόν, λάθος μου και βολικό άλλοθι η επίρριψη ευθυνών στον τόπο μας σαν και ο τόπος δεν είμαστε και εμείς οι ίδιοι. Άλλωστε, οι Έλληνες κατέχουμε καλά τί θα πει εντοπιότητα ακόμη και με τη στενή του όρου έννοια. Πάντα σε τραβάνε πίσω οι ρίζες σου, σε περιμένουν τα πάτρια εδάφη να τα φροντίσεις για να σου ανταποδώσουν, δίπλα στους ανθρώπους σου, στην οικογένειά σου, τους φίλους σου, τους συγγενείς, τους γείτονες, τους γνωστούς και τις οικείες σου φυσιογνωμίες, δίπλα σε αυτούς που μοιάζετε, που σε δίδαξαν, που ασπάζεστε την ίδια νοοτροπία, που σε είδαν να μεγαλώνεις ή που μεγαλώσατε μαζί, πάντα στα χώματα που σε ανέθρεψαν νιώθεις πιο δυνατός, πιο ασφαλής, πιο χαρούμενος. Και θα είναι ευχής έργον η γενιά μου και οι επόμενες γενιές να παραμείνουν σε αυτόν τον τόπο και να τον αναστήσουν, να μη ζήσουν άλλο την απόγνωση της ανεργίας , την αδικία των χαμηλών αμοιβών, τα λουκέτα των τοπικών επιχειρήσεων και δη την ψύχρα της ξενιτιάς, εσωτερικής ή εξωτερικής.
Αξίζει ένα καλύτερο αύριο για την Αρχόντισσα και τους ανθρώπους της, ένα αύριο που μπορεί να έρθει σύντομα, αρκεί να σπάσει το στρείδι της αδράνειας για να αναδειχθεί το μαργαριτάρι, αυτός ο ευλογημένος τόπος.
–
Η κα Δήμητρα Γαρούφα είναι δικηγόρος Ξάνθης και υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο Αβδήρων με τον συνδυασμό του υποψήφιου Δημάρχου Αθανάσιου Κριτσίνη.
