Πες ο ένας πες ο άλλος, η υποψηφιότητα του φίλου μου Στράτου έγινε ανέκδοτο στην Ξάνθη.
Και φυσικά υπεύθυνος είναι ένας «φίλος» «καρδιακός» του πατέρα, που χωρίς να του πει κανείς, έχωσε τη μύτη του – όπως κάνει εδώ και 30 χρόνια – εκεί που δεν τον σπέρνουν.
Επί της ουσίας, όπως κατέστρεψε όποιον έχει μέχρι σήμερα υποστηρίξει –με την ακραία κυκλοθυμική του λειτουργία, με την ακόρεστη εμμονή του στα χρήματα και την απαιτητική διείσδυση, σε άκρως προσωπικά πράγματα , έτσι έκανε και με την υποψηφιότητα του Στράτου, καταντώντας την περίγελο στην πιάτσα. Σε πολίτες, πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Γι αυτό όπως μαθαίνω και όπως εκμυστηρεύεται και ο ίδιος, έφαγε «μπάν» από το συγκρότημα και τώρα κλαψουρίζει καθημερινά για να τον περιμαζέψουν και πάλι υπό την σκέπη τους…
Τέτοιες «αστοχίες» γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, γι αυτό κανένας από τους σοβαρούς και νέους συμπολίτες μας, δε θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική…
–
Κατά τα άλλα και για να το κλείνω: Μεγάλο το αρχείο μας, με κείμενα, με ήχο και εικόνα στον δημόσιο λόγο. Αν κάποιοι ξεχνούν, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε όλους να θυμηθούν …. Και να θυμούνται ότι η προσδοκία της αλλαγής μπορεί να διαιωνίζει και να μεγεθύνει, όλο και περισσότερο, το πρόβλημα.
