Ήθελα πολύ να γράψω –πριν αρκετές ημέρες- για όσα είχε πει ο πρωθυπουργός στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας σε δυο διαφορετικές ευκαιρίες κομματικών «συνάξεων» αλλά δεν το έκανα περιμένοντας να δω τι θα γραφόταν , σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. ή τι θα ακουγόταν σε ραδιοφωνικές εκπομπές.
Και είχε πει μερικά πράγματα που και αντιδράσεις θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει και ποικίλους σχολιασμούς. Με ενδιέφερε να μάθω πως θα αντιμετωπίζονταν αυτά που είπε, κάποια εκ των οποίων ήταν αρκετά σοβαρά.
Σιγή ιχθύος. Ίσως κάτι να γράφτηκε, κάτι να ειπώθηκε που εγώ δεν πρόσεξα αφού τα Μ.Μ.Ε. είναι πάρα πολλά και πώς να τα παρακολουθήσω ΟΛΑ; Αλλά δεν ήταν απλές κουβέντες. Ήταν αυστηρές κουβέντες. Μία μάλιστα, ήταν αρκετά βαριά κουβέντα. Που με έβαλε σε σκέψεις. Σταχυολογώ:
Στη Σύνοδο των Προέδρων ΔΕΕΠ και ΔΗΜΤΟ στις 15 Οκτωβρίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από υπουργούς, βουλευτές αλλά και στελέχη του κόμματος να μην συμπεριφέρονται αλαζονικά, λέγοντας –μεταξύ άλλων- : «Υπάρχει μια «λεπτή γραμμή» μεταξύ του να είμαστε υπερήφανοι για τα επιτεύγματά μας και να είμαστε αλαζόνες και να θεωρούμε τους εαυτούς μας περίπου αναντικατάστατους».
Είπε επίσης: «Ξέρουμε ότι η κοινωνία δοκιμάζεται σήμερα, ότι οι μισθοί στη χώρα μας είναι ακόμα χαμηλοί, ότι υπάρχουν πτυχές της κοινωνικής πολιτικής όπου πρέπει τα βήματα προόδου να είναι ακόμα πιο γρήγορα. Γι’ αυτό σας το ζητώ από καρδιάς , στην επικοινωνία σας με τις κομματικές οργανώσεις, με τα στελέχη μας αλλά και με τους πολίτες, να μην παρεισφρήσει ποτέ στο λόγο μας η αλαζονεία της επιτυχίας.
Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 4 Οκτωβρίου, στο παρασκήνιο της ΚΟ της ΝΔ, ο κ. Μητσοτάκης κάλεσε εντός της συνεδρίασης και τους υπουργούς της κυβέρνησης να επιδείξουν… αυτοσυγκράτηση λέγοντας ότι « Χρίσμα υποψηφίου βουλευτή έχουν μόνο όσοι έχουν πάρει το πράσινο φως από εμένα τον ίδιο».
Μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο το να μην καταλάβαινε πόσο σοβαρά θα μπορούσαν να είναι αυτά που έλεγε ο πρωθυπουργός. Ο οποίος, από τη μία απηύθυνε «κατηγορίες»¨ για αλαζονεία στα στελέχη του ενώ από την άλλη, παραδεχόταν ότι ο ίδιος ήταν ο μόνος που παίρνει τις σοβαρές αποφάσεις αλλά και καθορίζει το προφίλ και την εικόνα της σύστασης της κοινοβουλευτικής ομάδας, με γνώμονα αποκλειστικά δικά του κριτήρια.
Αυτά δημοσιεύτηκαν. Και δεν σχολιάστηκαν. Μα εάν υπάρχουν κατηγορίες για επιδεικνυόμενη αλαζονεία από τα στελέχη του κόμματος και τους υπουργούς ενώ μόνον ο ίδιος επιλέγει τα πρόσωπα, τότε έχει ο ίδιος την ευθύνη για τη συμπεριφορά και απόδοσή τους. Αυτό το συμπέρασμα δεν βγαίνει από όσα είπε;
Όσον αφορά την αλαζονεία, μπορεί σήμερα κι όλας να την «πατάξει» , απλώς και μόνον αντικαθιστώντας τους αλαζόνες στους οποίους ο ίδιος έδωσε τις ευθύνες. Όσον αφορά την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών, φυσικά και έχει βαρύνουσα σημασία η γνώμη του αφού αν έχει αντιρρήσεις, μπορεί να αγνοήσει και τη γνώμη των τοπικών κοινωνιών και την ουσία των προσόντων τους και να επιλέξει άλλους. Αλλά τότε, οδεύει σε μια κατάσταση στην οποία θα φέρει και την αποκλειστική ευθύνη για την απόδοσή τους.
«Είστε αλαζόνες αλλά δεν σας αλλάζω» είναι η μία πλευρά του προβλήματος. «Πράσινο φως για χρίσμα υποψηφίου βουλευτή δίνω μόνον εγώ αλλά για αυτούς που επιλέγω, δεν φέρω ευθύνη αν αποδειχθούν αλαζόνες και ανεπαρκείς» είναι η άλλη πλευρά.
Με συγχωρείτε αλλά η ταπεινότης μου ΔΕΝ το καταλαβαίνει. Γι αυτό θέλω να πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός «πάτησε στραβά» στις δηλώσεις του. Ας το ξαναδεί το θέμα.
