Του Μυργιώτη Παναγιώτη
Το Αθάνατο ΟΧΙ του 1940 μας εμπνέει και μας καθοδηγεί. Οι Ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.
Ο κάθε Λαός ο οποίος σέβεται τον εαυτό του και τιμά την
Ιστορία του καθιερώνει τον εορτασμό σημαντικών επετείων της
πορείας του. Η Ιστορία περιέχει τις χρυσές σελίδες με τα λαμπρά
επιτεύγματα και τις νίκες. Υπάρχουν βέβαια και οι μαύρες σελίδες
εις τις οποίες καταγράφονται οι ατιμωτικές ήττες και οι προδοσίες.
Από την Ιστορία πρέπει να διδασκόμεθα, να αποφεύγουμε τα λάθη
και να εμπνεόμαστε από τα υψηλά ιδανικά των χρυσών σελίδων.
Την 28η Οκτωβρίου ο Ελληνισμός απανταχού της γης
εορτάζει μια λαμπρή σελίδα της τρισχιλιόχρονης πορείας του. Είναι
η επέτειος του ηρωικού και ιστορικού ΟΧΙ του δικτάτορα-
Πρωθυπουργού της χώρας εις το ιταμό και επαίσχυντο
τελεσίγραφο που επέδωσε ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι λίγο μετά τις
3 προς τα ξημερώματα της 28 ης Οκτωβρίου για την παράδοση της
πατρίδας στον Ιταλό φασίστα Μουσουλίνι. Όπως γράφει εις το
βιβλίο του— Εμμανουέλε Γκράτσι, Η αρχή του τέλους, Εστία. 1980,
σελ. 285
Ο Ιταλός πρεσβευτής μόλις ο Ιωάννης Μεταξάς τελείωσε την
ανάγνωση του κειμένου του απαντά εις την επίσημη διπλωματική
γλώσσα(γαλλικά) : «λοιπόν, έχουμε πόλεμο». Το γενναίο ΟΧΙ του
Μεταξά οδήγησε την Ελλάδα εις τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Εκείνη
τη στιγμή μίλησε η ψυχή και ο πατριωτισμός του κάθε Έλληνα που
γνωρίζει και τιμά την πορεία της πατρίδας μας εις το ιστορικό
γίγνεσθαι. Μίλησαν ο Μαραθώνας και Πλαταιές.
Για να δούμε, συνοπτικά, πως φθάσαμε έως εδώ. Με την
λήξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου η νικημένη Γερμανία με την
συνθήκη των Βερσαλλιών χάνει όλες τις αποικίες, υποχρεώνεται
να πληρώσει βαριές πολεμικές αποζημιώσεις. Ο στρατός της
περιορίζεται σε 100.000 άντρες και απαγορεύεται να κατασκευάζει
πολεμικά όπλα (υποβρύχια, χημικά όπλα, αεροπλάνα κλπ) και μια
ζώνη 50 χιλιομέτρων ανατολικά του Ρήνου ανακηρύσσεται
αποστρατικοποιημένη. Το 1933 την εξουσία εις την Γερμανία
αναλαμβάνει ο Χίτλερ, ο οποίος διακηρύσσει «Πρόγραμμα της
εξωτερικής μας πολιτικής είναι να εξασφαλίσουμε στο γερμανικό
λαό το ζωτικό χώρο που του είναι απαραίτητος… Αποστολή μας
είναι να υποτάξουμε τους άλλους λαούς… Η διεθνής δικαιοσύνη
εφαρμόζεται μόνο με τη δύναμη του κατακτητή και την υποταγή του
αδύνατου…»
Ο Χίτλερ αποκαλύπτεται ότι κάτι ετοιμάζει όχι πάντως
ειρηνικό. Προαναγγέλλει ότι επιθυμεί να εφαρμόσει την δύναμη του
κατακτητή για να υποτάξει τον ηττημένο-αδύνατο. Δείχνει τις
διαθέσεις του. Σχεδιάζοντας να αρχίσει τον πόλεμο κατά
ευρωπαϊκών κρατών υπογράφει συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση
για να αισθάνεται ασφαλής .
Η Ελλάδα έβλεπε ότι δύσκολα θα απέφευγε τον πόλεμο και για τον
λόγο αυτό προετοιμαζόταν πολεμικά, αγοράζοντας οπλισμό και
δημιουργώντας οχυρωματικά έργα τα επονομαζόμενα οχυρά του
Μεταξά. Εις τις προκλήσεις της Ιταλίας, συμμάχου της Γερμανίας,
με τον τορπιλισμό του πλοίου Έλλη εις το λιμάνι της Τήνου κατά
τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου δεν απαντά
αλλά, συνεχίζει την προετοιμασία για τον επερχόμενο πόλεμο.
Έτσι, όταν ο Ιταλός πρεσβευτής επιδίδει το ιταμό τελεσίγραφο όλα
ήταν έτοιμα τα απαραίτητα διατάγματα και οι διαταγές προς το
στράτευμα. Με διαγγέλματα προς τον Λαό ο Βασιλέας, ο
Πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος
εξηγούν τους λόγους οι οποίοι οδήγησαν την χώρα εις τον πόλεμο
και συγχρόνως του τονώνουν το ηθικό.
Ο Λαός χειροκρότησε και ενέκρινε το ΟΧΙ του Μεταξά.
Αγνόησε και παραμέρισε τις πολιτικές του διαφορές με τον Μεταξά
και με μια ψυχή και με μια καρδιά και με το τραγούδι εις τα χείλη και
με χαρά έτρεξε να πράξει το καθήκον του και το χρέος του προς
την πατρίδα του που απειλείται . Κινδυνεύει η Ελευθερία του, ο
επιτιθέμενος είναι μεγάλη χώρα και διαθέτει πολυάριθμο στρατό.
Ένα στιγμιότυπο από τα πάμπολλα που έγραψαν ή ομολόγησαν οι
άνθρωποι ζήσανε κείνες τις στιγμές
Δημήτριος Μπίκος: Μας έδιωξαν από το μάθημα
«Θυμάμαι πάρα πολύ καλά εκείνη την ημέρα. Ήμουν μαθητής στη
β΄ τάξη του Γυμνασίου στην Κυπαρισσία. Οι καθηγητές μας
ενημέρωσαν για την κήρυξη του πολέμου και μας έδιωξαν από το
σχολείο.
Στον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μου, έβλεπα
έκδηλη τη χαρά στα πρόσωπα των ανθρώπων που πήγαιναν
να πολεμήσουν. Μου έκανε φοβερή εντύπωση. Δεν βρέθηκε
ούτε μια μάνα να πει: «Πού πάνε τα παιδιά μας», όπως
συμβαίνει τώρα».
Ο Ελληνισμός δεν πτοείται από την υπεροχή της ύλης και του
πλήθους. Πολέμησε και νίκησε τους πολυάριθμους Πέρσες και
έσωσε την Ευρώπη από την περσική λαίλαπα. Έτσι και τώρα θα
σταθεί το μεγάλο εμπόδιο, το προπύργιο της Δημοκρατίας εναντίον
του χιτλερισμού και του φασισμού. Ο Ελληνισμός γέννησε την
Δημοκρατία και την Ελευθερία και για τις ιδέες αυτές πάντα θα
μάχεται και θα νικά. Καταπληκτική ομοψυχία επέδειξε ο ελληνικός
Λαός εκείνες τις κρίσιμες και ιστορικές στιγμές. Κανένας δεν
αδιαφόρησε και δεν έμεινε αδρανής. Αν υπήρξαν ριψάσπιδες,
ελάχιστοι, τους κατέγραψε η Ιστορία. Εις τα χιονισμένα αλβανικά
βουνά γράφονται ένδοξες και ηρωικές σελίδες δόξης λαμπρής. Με
το ¨αέρα¨ του τιμημένου μας τσολιά οι Ιταλοί υποχωρούν και
ελευθερώνονται περιοχές ελληνικές. Οι Έλληνες της Βορείου
Ηπείρου τους υποδέχονται με χαρές και πανηγύρια γιατί τους
χαρίζουν εθνική και θρησκευτική ελευθερία.
Η πορεία προς το μέτωπο όπως την περιγράφει ο
Οδυσσέας Ελύτης
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’
τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη
λάσπη, όπου φορές, εκατοβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το
πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή
μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε,
μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι,
φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα
και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα.
Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την
κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η
σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε
μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας
βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από
στόχους ή τέτοια, κι όπως τόχει συνήθειό του, στην ίδια πάντοτε
ώρα ξημέρωνε το φως. Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε
το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα
πουλιά μάς θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους
- ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση.
(Οδυσσέας Ελύτης, ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, στο: Χατζηπατέρα-
Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 168)
Όλοι μάχονται και βοηθούν τους μαχόμενους φαντάρους μας.
Οι γυναίκες της Πίνδου μεταφέροντας πολεμοφόδια, η Σοφία
Βέμπο με τα τραγούδια της, οι ηθοποιοί με το θέατρο και οι
γυναίκες με την κάλτσα του στρατιώτη. Πλέκουν και εφοδιάζουν το
σκληρά μαχόμενο στρατό με μάλλινα ρούχα. Ο χειμώνας εκείνη τη
χρονιά ήταν ιδιαίτερα βαρύς. Οι φαντάροι μας πολεμούν με Ιταλούς
και Αλβανούς και με αντίξοες καιρικές συνθήκες. Νικούν και
προχωρούν με το χαμόγελο εις τα χείλη. Υπέρμαχος στρατηγός η
Θεοτόκος, η Παναγιά μας οδηγεί νικηφόρα τον στρατό μας
Οι Εμφανίσεις της Παναγίας
Ο άγων ήταν ιερός. Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και
Πατρίδος. Εγνώριζαν, ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι,
οι παπικοί θα μας νόθευαν την πίστι και θα μόλυναν την
Ορθοδοξία.Η παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε
σε πολλές περιπτώσεις. Αναφέρομε μία.
Ο Ανθυπασπιστής Νικόλαος Γκάτζαρος γράφει σε αναφορά
του για τις εμφανίσεις της Παναγίας στον πόλεμο του ’40.
Αριθ. πρωτ. Δ.Υ.
Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941
Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος
Προς
Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα
«Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μοι υπ’ Αυτής
εντολών».
«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυριακήν, 2
Μαρτίου έ.έ. και περί ώραν 8ην μ.μ. μετέβην εις τι παρακείμενον
του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος Υμών μικρόν ύψωμα
απέχον περί τα 300μέτρα, χάριν περιπάτου, αισθανθείς την
ανάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ώθη
προς τα εκεί. Ο αήρ έχει ήδη παύσει να φυσά και ο ουρανός ήτο
αστερόης. Κατά την επιστροφήν μου εις την σκηνήν, δεν έχω
αριθμήση 10 βήματα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη εμπρός μου και
μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την
εμφάνισίν της. Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις
το βραδυνό ημίφως. Εις το θέαμα τούτο καταληφθείς εξ
απροόπτου, κατ’ αρχάς εξεπλάγην, κατόπιν όμως αυτοστιγμεί
συνήλθον εκ του τρόμου, επειδή εγνώριζον, ότι πολλάκις η
Παναγία ενεφανίσθη είτε ως όραμα, είτε καθ’ ύπνον κατά τας
πολεμικάς επιχειρήσεις του Στράτου μας.
Εγώ όλως μηχανικώς έλαβον θέσιν ημιγονυπετή, ίνα ασπασθώ
την δεξιάν Της. Εκ της συγκινήσεως οι οφθαλμοί μου εδάκρυζον,
οι πόδες και τα χείλη μου έτρεμον επί πολλήν ώραν. Ήκουσα να
ομιλή: «Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι παιδί μου, είπε! Εγώ
ενεφανίσθην να σου είπω τρεις λόγους, τους οποίους να μη
λησμονήσης:
1) Ο παρών πόλεμος εκηρύχθη απροκαλύπτως και αναιτίως υπό
της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος. Θελήματί μου η Ελλάς θα εξέλθη
τούτου νικηφόρως.
2) Ο πόλεμος ούτος εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος, ίνα γνωρίση
ο κόσμος, ότι αφορμή τούτου είναι η απομάκρυνσίς του εκ της
Χριστιανικής θρησκείας, καθ’ ην ύβριζεν, εβλασφήμει τα θεία της
και έρρεπε προς τον εκφυλισμόν και την ακολασίαν και ούτως
συμμορφωθή, ίνα μάθη ότι υπάρχει και προΐσταται ο Θεός.
Τρανώτατα δε τεκμήρια της υπάρξεως ταύτης είναι τα συχνά
θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού.
3) Έπρεπε να μάθη ο κόσμος, ότι ο δίκαιος πάντοτε υπερισχύει
της βίας.
Ανάφερε, λοιπόν, ταύτα και εγγράφως εις τον Διοικητήν σου, ίνα
μη πτοηθή προ ουδενός κωλύματος, καθότι υπό την προστασίαν
Μου ο Ελληνικός Στρατός θα νικήση!».
Μεθ’ ο εν τη εξαφανίσει Της οι οφθαλμοί μου εθαμβώθησαν.
Εν τέλει συνήλθον εν μέρει και κατηυθύνθην αμέσως εις την
σκηνήν υμών, όπου έξωθι ταύτης ανέφερον υμίν το συμβάν
προφορικώς.
Νικόλαος Γκάτζαρος
Μετά από την εμφάνιση αυτή, όλοι μας οι στρατιώτες εδώσαμε τον
φτωχό όβολό μας και με προθυμία κτίσθηκε στο μέρος αυτό ο
ναός της Παναγίας.
Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι οι ταυτότητες
των στρατιωτών έφεραν, δίπλα ακριβώς από τα στοιχεία τους, μια
εικόνα της Παναγίας και λίγο πριν από κάθε επίθεση έκαναν το
σταυρό τους, αναφωνούσαν τρεις φορές «Παναγία μου!» και
ύστερα ξεκινούσαν.
Πηγή: Περιοδικόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ»
Αριθμ. 62-63, ΙΟΥΛΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1995
Γράμμα ενός στρατιώτη στη σύζυγο:
«Δεν θέλω να μου στείλεις φανέλλες και κάλτσες. Προτιμώ να μου
φτιάξεις και να μου στείλεις μια σημαία. Στο μέσον της θα βάλης τον
Ντίνο να μου ζωγραφίσει μια Παναγιά της Τίνου. Θέλω να την
χαρίσω στον Λόχο μου. Θα παραξενεύεσαι γιατί δεν με ήξερες για
θρήσκο, αλλά από όσα βλέπουν τα μάτια μου, πιστεύω κι εγώ ότι
μια θεική δύναμις συντροφεύει τον στρατό μας.
(Από την Εφ. «Εκκλησία». Αρ. 24)»
Μαρτυρίες από το μέτωπο
Το κρύο ήταν φοβερό, αφάνταστο
Καθόμασταν εκεί, δίπλα στ’ απομεινάρια της παγωμένης χτεσινής
φωτιάς και περιμέναμε ν’ ακούσουμε το σάλπισμα. […] Το κρύο
ήταν φοβερό, αφάνταστο. Από το κρύο αυτές τις ώρες σού
πονούσε κυριολεκτικά η ψυχή και σου ‘ρχόταν, σα μωρό,
να μπήξεις τα κλάματα, έτσι χωρίς να ξέρεις κι εσύ τι ζητάς και τι
θα βγάλεις μ’ αυτό. Απ’ το περιορισμένο του χώρου δεν
μπορούσες να κάνεις δυο βήματα και καθόσουν εκεί ακίνητος,
ξυλιασμένος, έτσι σα να ‘χει παγώσει κι αυτό το ίδιο το μυαλό σου,
χτυπώντας μόνο από καιρό σε καιρό το ‘να σου χέρι με τ’ άλλο,
έτσι σαν στο στίχο της απελπισίας του Σολωμού. Αν πεις πια για
τα πόδια σου εκείνα δεν ήξερες αν τά ‘χεις πια.
(Γ. Μπεράτης, Το πλατύ ποτάμι, Αθήνα, Ερμής, 1992, σ. 145)
Το 1941, αρχές Απριλίου ο σιδερόφρακτος γερμανικός στρατός
μέσω επιτίθεται και μετά από ηρωική αντίσταση του ολιγάριθμου
στρατού μας εισέρχεται νικητής εις την πατρίδα μας και αρχίζει μια
άλλη ένδοξη σελίδα της Ιστορίας μας η Εθνική Αντίσταση, με
πρώτο αντάρτικο σώμα τον ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ του Ναπολέοντος Ζέρβα,
αξιωματικού του στρατού μας. Θα συγκροτηθούν αργότερα και
άλλες αντάρτικες ομάδες με πολυπληθέστερη το ΕΑΜ.
Η πρώτη επέτειος του ΟΧΙ γιορτάστηκε στο πανεπιστήμιο Αθηνών
με ομιλητή τον τότε καθηγητή του αείμνηστο Τσάτσο Κωνσταντίνο,
μετέπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος απολύθηκε από
τους κατακτητές από το πανεπιστήμιο γιατί αρνήθηκε να διδάξει
την ημέρα της εισβολής.
Η εκκλησία της Ελλάδος για να τιμήσει την αρχιστράτηγο
Υπεραγία για την βοήθειά της προς τους ήρωες μαχόμενους
φαντάρους μας μετέθεσε τον εορτασμό της Αγίας Σκέπης για την
28 η Οκτωβρίου.
Χρυσές σελίδες δόξης και ηρωισμού γράφτηκαν εις το έπος
του 40 από τους παππούδες μας. Για την Ελευθερία, Δημοκρατία
και αξιοπρέπεια του Ελληνισμού. Είμαστε υπερήφανοι γιατί
φυλάξαμε Θερμοπύλες και δεν λογαριάσαμε την υλική υπεροχή.
Μίλησε η ψυχή του Έλληνα. Άλλωστε δεν πρέπει κανείς να ξεχνά
«Οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες και όχι οι Έλληνες ως ήρωες»
Αιωνία η μνήμη των.
Ζήτω η Ελλάδα.
Ζήτω η 28 η Οκτωβρίου 1940.
Αθάνατο το ΟΧΙ.
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός
