Ο Άγιος Ιάκωβος, του οποίου την μνήμη σήμερα εορτάζει η Εκλησία, υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος των Ιεροσολύμων.
Ο Άγιος Ιάκωβος τυπικά είναι αδελφός του Κυρίου, διότι ο Ιωσήφ, σε σεβαστή πλέον ηλικία, έχοντας τέσσερα παιδιά, όταν είχε χηρεύσει, χρησιμοποιήθηκε στο σχέδιο της Θείας οικονομίας. Μνηστεύθηκε την Παρθένο Μαρία, για να προστατευθή στα μάτια του κόσμου το μυστήριο της εκ Παρθένου γεννήσεως του Υιού του Θεού.
Ο αδελφόθεος Ιάκωβος είναι θαυμαστός όχι μόνο γι αὐτὴ την τυπική συγγένειά του με τον Χριστό, αλλά για την ουσιαστική συγγένεια. Κάθε πιστός ακόλουθος του Χριστού και εραστής του λόγου Του, είναι αδελφός Του.
Είναι επίσης αξιοθαύμαστος και για το μαρτύριό του. Ήταν η εποχή, που οι πρεσβύτεροι και οι επίσκοποι ένα πρωτείο είχαν, το πρωτείο της θυσίας και του μαρτυρίου.
Θαυμαστός και ως λειτουργός. Η λειτουργία του τελείται σε πολλούς Ναούς την ημέρα της μνήμης του.
Αν θέλουμε να δούμε, πως ο άγιος Ιάκωβος ήθελε την θεία λειτουργία, την λατρευτική μας σύναξη, αρκεί ν’ ανοίξουμε την περίφημη Επιστολή του. Είναι ένα από τα είκοσι επτά θεόπνευστά βιβλία της Καινής Διαθήκης – η πρώτη από τις επτά Καθολικές Επιστολές. Η Επιστολή του Ιακώβου είναι ολόκληρη ένα κήρυγμα. Είναι το υπόδειγμα του αποστολικού κηρύγματος.
Αναφέρει ότι, μέσα στο Ναό όλοι είναι ίσοι. Απαγορεύονται οι διακρίσεις στη λατρευτική σύναξη της Εκκλησίας. Εδώ δεν υπάρχουν επίσημοι και ανεπίσημοι, πλούσιοι και φτωχοί, εγγράμματοι και αγράμματοι. Εδώ υπάρχουν αμαρτωλοί, συναμαρτωλοί, που όλοι προσεύχονται, εκζητούντες το έλεος του Θεού. Για τον Άγιο Ιάκωβο η λειτουργία δεν τελειώνει στο Ναό. Συνεχίζεται και έξω, στον καθημερινό αγώνα. Ο κόσμος πως θα καταλάβει ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί;
Πρώτον από τη γλώσσα μας. «Ει τις δοκεί θρήσκος είναι εν υμίν, μη χαλιναγωγών την γλώσσαν αυτού, τούτου μάταιος η θρησκεία». Δεύτερον από την αγάπη που εκφράζεται ως επίσκεψη ασθενών και δοκιμαζομένων. «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τω Θεώ και πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τη θλίψει αυτών;». Τρίτον από την καθαρότητα του βίου. «Άσπιλον εαυτόν τηρείν από του κόσμου». Τέταρτον από τον ιεραποστολικό ζήλο. «Γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών.
