Περνάμε δύσκολους αλλά και επικίνδυνους καιρούς με τους ανθρώπους που βρίσκονται στα κρίσιμα πόστα της τουρκικής ηγεσίας. Είναι πλέον αδήριτη η ανάγκη να υπάρχει μια μεγάλη ομάδα μορφωμένων πολιτικά αλλά και ακαδημαικά Ελλήνων που να μελετούν κάθε μέρα -αλλά ΚΑΘΕ μέρα- τα ανθελληνικά «επιχειρήματα» και τις απειλές που εκτοξεύονται εναντίον της Ελλάδος από την Άγκυρα ώστε να υπάρχει καθημερινή και ακαριαία αντίδραση μαζί με ένα κάποιο «μάθημα» Ιστορία αλλά και Διεθνούς Δικαίου προς την Τουρκία. Χρειάζονται και ψυχολόγοι. Γιατί πολύ φοβάμαι -ανθρώπινα πάντα- ότι ο Ερντογάν δεν είναι πια «στα καλά» του ενώ και αρκετά φερέφωνά του -όπως ο Υπουργός Άμυνας Ακάρ-, έπαψαν να φέρονται ως πολιτικοί αλλά παίζουν το ρόλο τού ευθυμογράφου και εκστομίζουν «απολιτικά ανέκδοτα» τα οποία μπορεί και να τα πιστεύουν.
Πως είναι δυνατόν να είναι «στα καλά τους» άνθρωποι σαν τον Ακάρ που ανοίγουν το στόμα τους και λένε ότι «βλέποντας την προκλητική στάση των Ελλήνων τον τελευταίο καιρό, σκεφτήκαμε ότι ξέχασαν να κολυμπούν. Αν πάνε με αυτή τη νοοτροπία, το να ξέρουν να κολυμπούν θα τους φανεί χρήσιμο»; Είναι ποτέ δυνατόν να λέει στα σοβαρά αυτός ο άνθρωπος ότι «Αυτή η κατάσταση μας δίνει το δικαίωμα της αυτοάμυνας»;
Είναι ποτέ δυνατόν να επικεντρώνει την ομιλία του στον ΟΗΕ στο προσφυγικό / μεταναστευτικό και να πιστεύει κανείς ότι μιλάει σοβαρά;
Είναι ποτέ δυνατόν να πιστεύει ο Ερντογάν ότι θα «γοήτευε» την αμερικανική πολιτική τάξη και κοινή γνώμη με καταγγελίες ότι η Ελλάδα εγκληματεί σε βάρος της ανθρωπότητας στο προσφυγικό / μεταναστευτικό; Είναι δυνατόν για τους ακροατές του να μην καταλαβαίνουν ότιπρόκειται για μία μελετημένη απόπειρα να καταστήσει την Ελλάδα ασυμπαθή χώρα σε Ανατολή και Δύση; Είναι δυνατόν να πιστεύει ότι έτσι θα δείξει ότι η Τουρκία δεν είναι χώρα – ταραξίας με αναθεωρητικές βλέψεις, αλλά ακρογωνιαίος λίθος σταθερότητας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η Τουρκία είναι πιστή στη Δύση και γι αυτό δεν υπάρχει λόγος να της στερεί η Ουάσινγκτον τον εκσυγχρονισμό των F-16, να την αποκλείει από το πρόγραμμα των F-35 και να ενισχύει θεαματικά την στρατιωτική παρουσία της στην Ελλάδα;
Είναι ποτέ δυνατόν, οι ξένοι ηγέτες να μην καταλαβαίνουν ότι η Τουρκία εφαρμόζει δοκιμασμένες πρακτικές προπαγάνδας που δεν έχουν καμία σχέση με αλήθεια και λογική; Δεν το πιστεύω ότι τα «έχει χάσει» ο Ερντογάν. Αλλά το φοβάμαι. Αν και όπως λέει ο λαός μας “Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι” . Ξέρει καλά ο Ερντογάν, ο Ακάρ και οι υπόλοιποι ότι η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως. Και σημαίνει πως απαιτείται υπομονή και επιμονή για να πετύχει κανείς τον στόχο του.
Κι όσο επιμένει η Τουρκική ηγεσία στους αναπόδεικτους ισχυρισμούς και τις υστερικές -δυσφημιστικές υπερβολές, άλλο τόσο επιμένει ο Μητσοτάκης στην αυστηρή μεν αλλά πολιτισμένη στάση του.Πολιτισμένη και -σχετικά- ήπια στάση , μια στάση που έχει υιοθετήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός πιστεύοντας ότι πρέπει να συνεχίζει να τηρεί μια σοβαρή και χωρίς οξύνσεις στάση, μιαν αξιοπρεπή και -όσο γίνεται- πολιτισμένη στάση.
Ωστόσο, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η αξιοπρέπεια και ο πολιτισμός δεν αρκεί. Δεν θα πρότεινα ποτέ να πέσει ο πρωθυπουργός στο επίπεδο των πολιτικών ψεμάτων και ιστορικών ανακριβειών της διαστροφικής τάσης του Ερντογάν που εκεί που έχει φτάσει, στο ιστορικό του χαμηλό από πλευράς πολιτικού προσανατολισμού δείχνοντας όχι πλέον αντιπαλότητα αλλά μίσος απευθύνεται απλώς στο εσωτερικό του μέτωπο. Εντάξει. Άντε και να το «καταπιούμε» το ότι πρέπει να μάθουμε κολύμπι γιατί «θα μάς χρειαστεί». Αλλά μέχρι πότε θα συνεχίσουν να μάς καθυβρίζουνχυδαία ένας Ερντογάν, ένας Ακάρ και οποιοδήποτε άλλος Τούρκος πολιτικός για να αποκομίσει εσωτερικά οφέλη κι εμείς να το ανεχόμαστε «με αξιοπρέπεια»;
Φυσικά δεν θα πω εγώ στον Μητσοτάκη τι να πει και τι να κάνει. Αυτός ξέρει καλύτερα να μετράει στο χρόνο και τη συγκυρία. Αλλά όπως και να το κάνουμε, ξέρουμε όλοι λίγο-πολύ τι θα μπορούσε να του πει , προφανώς χωρίς να φτάσει στα άκρα.
