Περί αριστείας ο λόγος
Στον απόηχο της είδησης ότι μία φοιτήτρια πέτυχε να αποφοιτήσει από τη σχολή Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με Άριστα 10 , οι δηλώσεις και οι τοποθετήσεις συνεχίζουν να γίνονται. Αφορμή για το κείμενό μου στάθηκε ένα άρθρο που κυκλοφόρησε από μία Ειδική συνεργάτιδα σε θέματα Παιδείας στην Περιφέρεια ΑΜΘ.
Κατ’ αρχάς, δεν πιστεύω ότι όσοι έκριναν και σχολίασαν είχαν την πρόθεση να υποβαθμίσουν την αξία του γεγονότος, και μάλιστα ως μία εκδήλωση που απορρέει από αισθήματα κατωτερότητας, προσωπικής ανεπάρκειας, ζηλοτυπία, ή μικροπρέπεια. Είναι πολύ εύκολο να αποδίδουμε ταπεινά και χαμερπή κίνητρα όταν η κριτική σε ένα γεγονός δε συμφωνεί με την στενά υποκειμενική μας γνώμη. Αυτό που ειπώθηκε με πολύ εύγλωττο τρόπο και τη δέουσα επιστημοσύνη είναι το απλοϊκό λαϊκό ρητό : « Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Πολύ βολικό για να φέρουμε την αλήθεια στα μέτρα μας και να κάνουμε την κριτική να μοιάζει μία φθηνή επίθεση ,κακόβουλη, κακοπροαίρετη κατά της Αριστείας, γιατί απλά δεν μπορούν τα δικά μας παιδιά ή εμείς οι ίδιοι να αποδεχτούμε την… ανεπάρκειά μας.
Επίσης, εμφατικά έγινε αναφορά και στην εντυπωσιακή πρωτιά της κοπέλας ακριβώς λόγω φύλου. Μα ξεχνάμε ότι οι γυναίκες στατιστικά έχουν μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας στα ΑΕΙ και υψηλότερες επιδόσεις ακαδημαϊκές. Το αξιοπερίεργο είναι ότι μετά, όταν βγαίνουν στην παραγωγική διαδικασία, εκεί κάπου «χάνονται» και αρχίζει το φαινόμενο της «Γυάλινης οροφής », με συντριπτικά ποσοστά ανδρών να γίνονται Διευθυντικά στελέχη σε μεγάλες εταιρείες, μέλη στο ΔΣ πολυεθνικών, επικεφαλής ερευνητικών κέντρων και τα αντίστοιχα ποσοστά των γυναικών που μέχρι πρότινος διέπρεπαν να συρρικνώνονται.
Εξίσου έωλο θεώρησα το επιχείρημα της σημασιολογικής ταύτισης της Αριστείας με την Αρετή. Εκτός από τις αλλαγές κατά εποχές-όπως σωστά επισήμανε η γράφουσα το άρθρο—που έχουν υποστεί και οι δύο έννοιες, ΑΝ μείνουμε στην Αριστεία ως διάκριση και πρωτιά σε έναν τομέα κι όχι γενικά κι αόριστα « είμαι καλός σε όλα» και την Αρετή ως της έννοια της ενάρετης προσωπικότητας, η πραγματικότητα μάλλον τη διαψεύδει. Είναι άραγε οι πολιτικοί που εκλέγονται με πολύ υψηλά ποσοστά οι ενάρετοι πάντα; Αυτοί που επιδεικνύουν συνέπεια, αφοσίωση στο καθήκον, στην υπηρέτηση της κοινωνίας; Είναι οι Άριστοι αθλητές με την έννοια της επίδοσης πάντα προικισμένοι με αρετές και ήθος; Μάλλον η επίδοση στους χρυσούς Ολυμπιονίκες έχει ταυτιστεί με άλλες μεθοδεύσεις και τακτικές που μόνο τιμή δεν περιποιούν στους ίδιους και τις χώρες τους. Όπου, βέβαια, ταυτίζονται αυτά τα δύο είναι το ιδεατό και το ζητούμενο, ποιος λέει όχι, αλλά η ζωή δείχνει άλλα.
Το πιο σημαντικό όμως, που αποκρύπτουν όσοι κατηγορούν« τους αρνητές της Αριστείας » είναι η πολιτική εκμετάλλευση της συνέντευξης που επιχειρήθηκε , η οποία θεωρώ ότι έγινε και εν αγνοία της αποφοιτήσασας. Τεχνηέντως τέθηκε ως δίλημμα η ερώτηση αν συμμετείχε σε καταλήψεις με βαριοπούλες;
Η αντίδραση, λοιπόν, του προοδευτικού κόσμου, δεν αφορούσε την υποτίμηση της επιτυχίας της κοπέλας. Μπράβο και ξανά μπράβο !!!στο συλλογικό ασυνείδητο , ωστόσο, επιχειρήθηκε να εγγραφεί η αντίληψη ότι οι φοιτητές //τριες που διαπρέπουν είναι όσοι//ες δε συμμετέχουν σε καταλήψεις. Και μάλιστα όλες οι καταλήψεις έχουν ως απαραίτητο αξεσουάρ τις βαριοπούλες!!! Και αυτό είναι νόμος, όπως άλλωστε άπειρες φορές επιχειρήθηκε να γίνει και από τα συστημικά ΜΜΕ για τις απανταχού καταλήψεις. Ή σαν να είναι η κατάληψη ο μόνος τρόπος αντίδρασης της νεολαίας. Σα να μην έγιναν ποτέ μεγαλειώδεις και ειρηνικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο ΑΠΘ τη χρονιά που πέρασε.
Αυτό λοιπόν είναι μία μεθοδευμένη χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης ,η οποία δαιμονοποιεί ΚΑΘΕ είδους αντίδραση προέρχεται από τη σπουδάζουσα νεολαία. Και έγινε σε μία εποχή που επιχειρούνται δομικές αλλαγές στη λειτουργία και την ύπαρξη της Πανεπιστημιακής κοινότητας στο σύνολό της .
Κλείνοντας, λοιπόν, θα συμφωνήσω με το μέλος ΔΕΠ , ότι η Αριστεία και η Αρετή συνδέεται και με την ανδρεία, την επαναστατικότητα, τη δύναμη να υπερασπίζεσαι το συλλογικό καλό, να χαράσσεις νέους δρόμους και να σπας τα στερεότυπα, που τόσο εύκολα υιοθετεί η Κοινή Γνώμη , να παραμένεις ο εαυτός σου σε μια εποχή που επιχειρεί να σε κάνει «χυλό » . Αυτό πράγματι θέλει «Αρετή και Τόλμην» !
ΥΓ. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο έλεγχος επίδοσης του Αϊνστάιν που επ’ αφορμή της πρωτιάς κυκλοφόρησε σε κάποια προφίλ. Αξίζει να τον δει κανείς ,για να διαπιστώσει ότι η επίδοση δεν ταυτίζεται πάντα με την Αριστεία. Ούτε βέβαια περνάει πάντα μέσα από τα κανάλια της εκπαίδευσης…
Βουγιουκλή Κατερίνα
Συντονίστρια ΟΜ δυτ.τομέα Ξάνθης
Φιλόλογος και μέλος του τμήματος Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ Ξἀνθης
