Εάν αυτό το μέρος το είχε κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης, ο κόσμος θα έκανε ουρές για να το επισκεφτεί. Το πευκόδασος φτάνει ως το κύμα. Μέσα στο μικρό δάσος βρίσκονται οι φωλιές των ερωδιών. Και μάλιστα απ’ τους μεγαλύτερους που υπάρχουν στην Ευρώπη. Λευκοί και γκρίζοι. Τριγύρω υπάρχουν χωμάτινα μονοπάτια, πύργοι παρατήρησης (δυστυχώς χαλασμένοι) και διάδρομοι για “περιβαλλοντικές” ποδηλατοβόλτες.
Η θάλασσα είναι κι από τις δυο πλευρές του πευκόδασους. Ο περίφημος “δίαυλος” (θαλάσσια λωρίδα) εξασφαλίζει ήρεμα νερά και ασφαλές λιμάνι, για μεγάλα και μικρά σκάφη.Όλα αυτά με πανοραμική θέα απ’ το χωριό. Υπό άλλες συνθήκες, εδώ θα ήταν επιστημονικό κέντρο ερευνητών, bird watching, μελέτης περιβάλλοντος, σπάνιων πτηνών κτλ. Ίσως και εναλλακτικού τουρισμού, παιχνίδια, βαρκάδες, ιστιοπλοϊκά σκάφη, ψαρέματος, αλλά και κάθε είδους θαλάσσια δράση.
Το παραλιακό μέτωπο του Πόρτο Λάγος θα ήταν γεμάτο από μαγαζιά, ταβέρνες, cafe bar (βλ. Κεραμωτή, Φανάρι) και κάθε είδους τουριστικά σουβενίρ, με επίκεντρο (logo) τα πουλιά της Λ.Βιστωνίδας.Και προσθέστε ότι όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να συνδυαστούν με τον υπάρχοντα “θρησκευτικό τουρισμό”, (βλ. Αι Νικόλας) που δυστυχώς προσπερνά το χωριό και δεν το ….. ακουμπά.(φωτο Β.Αναγνωστόπουλος)
