Το άρθρο του αγαπητού συναδέλφου Άγγελου Στάγκου στο reporter.gr με τίτλο «Η σοβαρότητα της απειλής απαιτεί και σοβαρή αντιμετώπιση» με θέμα την όξυνση της λεκτικής επιθετικότητας της Τουρκίας, ξεδίπλωσε με συγγραφική μαεστρία την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, παραθέτοντας όλες σχεδόν τις πτυχές της δυσάρεστης συγκυρίας. Αν και οφείλω να καταθέσω την διαφωνία μου ως προς το πρώτο μέρος, επικροτώ απόλυτα το υπόλοιπο άρθρο, με επιστέγασμα τον σχολιασμό της συμπεριφοράς του Υπουργού Αμύνης κ. Παναγιωτόπουλου η οποία μού προξένησε πολύ οδυνηρή έκπληξη.
Και εξηγώ διότι το οφείλω σε όσους με διαβάζουν να εξηγήσω τι πιστεύω ενώ με τον Άγγελο Στάγκο αρθρογραφούμε στο ίδιο ηλεκτρονικό Μ.Μ.Ε. , συμπορευτήκαμε αρκετά χρόνια στην ίδια εφημερίδα, ανήκουμε στην –περίπου- ίδια γενιά και πολιτικά, συμφωνούμε διαφωνώντας.
Αρχικά η διαφωνία μου: Δεν είναι «επιεικώς αφελής, αν όχι εξαιρετικά ανόητος» όποιος «δεν έχει καταλάβει ή και αγνοεί, πόσο οριακά και επικίνδυνα είναι τα πράγματα με την Τουρκία». Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποίησε είναι προσβλητικοί – αν όχι και υβριστικοί- για μια μεγάλη μερίδα νεοελλήνων που πιστεύει ότι ο Ερντογάν και οι συν αυτώ κάποιο παιχνίδι παίζουν διότι λεονταρισμοί σαν και τους πολύ πρόσφατους έχουν χρησιμοποιηθεί επανειλημμένως. Θεωρεί ο αρθρογράφος ότι η λεκτική επιθετικότητα, οι οξείες προειδοποιήσεις, οι απειλές ενδέχεται να είναι και ακριβείς και ότι δεν αποκλείεται να αντιμετωπίσουμε ως έθνος και ως λαός ουσιαστικότερη επιθετικότητα.
Δεν το πιστεύω. Και δεν είμαι ούτε αφελής, ούτε ανόητος. Απλώς μελετώ χρόνια την Τουρκική τακτική και θεωρώ ότι πράγματι οι Τούρκοι δεν θα προχωρήσουν πέρα από λόγια. Και εις επίρρωση αυτών που λέω αναφέρω μια φράση του αρθρογράφου : «Δεν είναι καθόλου βέβαιο κάτι τέτοιο», ότι δηλαδή τα λόγια θα μετατραπούν σε πράξεις. «Κάτι» χειρότερο από λόγια ίσως γίνει . Αλλά αυτό δεν θα ξεπεράσει σε «βαρύτητα» τα όσα έγιναν ή απειλήθηκε να γίνουν το 2019-2020 στον Έβρο ή όσα έγιναν ή γίνονται με πρόσφυγες το 2015-16 και υπερπτήσεις/παραβιάσεις στο Αιγαίο συνεχώς. Όπως αντιμετωπίστηκαν – και αντιμετωπίζονται και σήμερα- θα αντιμετωπιστούν και τώρα ΕΑΝ οξυνθεί η κατάσταση.
Είναι γεγονός ότι –όπως λέει ο αρθρογράφος- «η θέση ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με διάφορα προσχήματα και οι συνεχείς απειλές » σημαίνουν ότι η Τουρκία θέλει να δράσει εις βάρος της Ελλάδος. Όχι απαραίτητα «εναντίον» της.
Και τώρα η πλήρης συμφωνία μου : Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, «Τα χειρότερα σενάρια φαντάζουν πολύ ρεαλιστικά και με αυτή την έννοια δεν επιτρέπουν επιπολαιότητες, απειθαρχίες και βλακείες στο χώρο των ενόπλων δυνάμεων. Δεν επιτρέπεται να βγαίνει ο υπουργός Έθνικής Άμυνας , ο Παναγιωτόπουλος με τα εξαιρετικά αγγλικούλια του, να δηλώνει δημοσίως ότι τα επιτελεία και μεγάλες μονάδες είναι σαν «ελβετικό τυρί», γιατί αξιωματικοί αποκαλύπτουν απόρρητες πληροφορίες».
Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω σ αυτό. Και καλά κάνει και το θέτει. Αν όντως Έλληνες αξιωματικοί και μάλιστα σε ευαίσθητες θέσεις, μιλούν χωρίς σκέψη αποκαλύπτοντας στρατιωτικά μυστικά – δεν το ξέρω αυτό αλλά ΠΟΛΥ συζητείται- ας πάνε σπίτι τους.
Ένα είναι το γεγονός που προκύπτει απ΄ αυτή τη «συζήτηση» : Αυτά τα ολίγα που είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος, τα είπε χωρίς να το έχει συζητήσει προηγουμένως με «κάποιον» ανώτερό του; Είναι επίσημες οι θέσεις του; Πρόκειται να ακολουθήσουν «εξελίξεις» στα ανώτατα κλιμάκια των Ενόπλων Δυνάμεων; Κι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα σημαίνει ότι ο κ. Παναγιωτόπουλος μίλησε επίσημα; «Εξυπηρετούσε» κάποια στρατηγική;
Βέβαια μού είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι ο πρωθυπουργός θα κάνει αλλαγές ηγεσίας τώρα, μέσα στην καρδιά της κρίσης. Αλλά δεν μπορώ να ξέρω τι πραγματικά πιστεύει ο Μητσοτάκης για τη σοβαρότητα των ημερών. Και ούτε φυσικά είμαι εγώ που θα του πω τι να κάνει. Ακούει πολλά από πολλούς. Θέλω να πιστεύω ότι «ξέρει αυτός».
