Είμαι ένας από τους –λίγους σχετικά- που δεν πανηγυρίζουν με ενθουσιασμό για την επανεκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν στην Γαλλική Προεδρία . Και για να είμαι ειλικρινής, δεν χαίρομαι ΑΚΟΜΑ. Βεβαίως και ο Μακρόν κατάφερε να «σπάσει» την παράδοση-κατάρα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής και να κερδίσει άλλη μια πενταετία στην Προεδρία της Γαλλίας , βεβαίως και η επιτυχία του ήταν μεγάλη, βεβαίως και «έκοψε» το δρόμο και την πορεία της Μαρίν Λεπεν προς την κορυφή και τα Ηλύσια Πεδία . ΑΛΛΑ….. υπάρχουν πολλά ερωτηματικά τόσο για την αναμφισβήτητη –αριθμητικά- μεταστροφή των Γάλλων απέναντι στην ακραία –θεωρητικά- δεξιά θέση της αντιπάλου του, όσο και για την αποτελεσματική ισχύ που θα διαθέτει ο Πρόεδρος μετά τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Σύμφωνα με ένα συμπέρασμα αρκετών έγκυρων σχολιαστών γαλλικών Μ.Μ.Ε. : « Το αποτέλεσμα του β’ γύρου των γαλλικών εκλογών μόνο σε ένα συμπέρασμα οδηγεί: τα δύσκολα, τώρα αρχίζουν».
Όπως διάβασα σε αρκετές αναλύσεις, «Μια νίκη, χίλιες προκλήσεις» είδε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Télégramme ενώ «Μένει να γίνουν τα πάντα» ήταν αυτό της La Croix. Με τη σύντομη εξήγηση ότι : « Μετά την επανεκλογή του στην προεδρία της Γαλλίας, ο Εμανουέλ Μακρόν καλείται να ενώσει δυο Γαλλίες». Και μιλάμε για τη Γαλλία του 58% του Μακρόν και τη Γαλλία του 42% της Λεπέν και του 28% της αποχής. Αξιοσημείωτο είναι ότι η –πιο έγκυρη ίσως – εφημερίδα Le Monde μιλούσε για «επανεκλογή χωρίς περίοδο χάριτος» , για αποχή «που πλησίασε το ρεκόρ» και για το ότι η άκρα δεξιά που ενσάρκωσε η Μαρίν Λεπεν «έσπασε για πρώτη φορά το φράγμα του 40% των ψήφων». Με δυο λόγια οι τίτλοι «Ενθουσιασμός στη Γαλλία» και «οι Γάλλοι πανηγυρίζουν» που είδαν το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα, διαφέρουν πολύ από τα πρωτοσέλιδα του γαλλικού Τύπου που είδα, ήταν ξερά ειδησεογραφικά, όπως: «Ο Εμανουέλ Μακρόν επανεκλέγεται» (Ouest-France) ή «Ο Μακρόν επανεκλέγεται με το 58,5%» (La Dépêche du Midi) ενώ άλλα ήταν «προβληματισμένα», όπως το «Πράξη δεύτερη» (Sud Ouest. Η συντηρητική Figaro είδε «Μεγάλη νίκη, μεγάλες προκλήσεις» αλλά ο διευθυντής σύνταξης Αλεξίς Μπρεζέ τόνιζε ότι «Εκ πρώτης όψεως, το αποτέλεσμα μοιάζει με «αποθέωση», έπειτα από μια «καταραμένη» πενταετία, αλλά δεν αρμόζουν θριαμβολογίες καθώς κανένας δεν «μπορεί να πιστέψει στ’ αλήθεια» ότι ο 44χρονος αρχηγός του κράτους έχει τόσο ευρεία λαϊκή απήχηση».
Από τα πιο πετυχημένα ήταν ένα σκίτσο του Κακ που δημοσιεύει η L’Opinion που παρουσίαζε χιουμοριστικά την έκβαση της αναμέτρησης: πάνω στο ρινγκ του μποξ, με μια διαιτητή να ανακοινώνει «Μακρόν, νικητής στα σημεία», υψώνοντας το δεξί χέρι ενός προέδρου ξυλοφορτωμένου, με πρησμένο και σχεδόν κλειστό ένα μάτι, παραζαλισμένου, με έκφραση βλοσυρή· και στην άλλη πλευρά, η Μαρίν Λεπέν να βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση, ξυλοφορτωμένη, παραζαλισμένη, ηττημένη — αλλά όρθια.
Ο καθένας φυσικά μπορεί να βγάζει όποια συμπεράσματα θέλει, όπως λόγου χάρη οι «σχολιαστές» των εκλογών που βγήκαν στην ελληνική τηλεόραση και θριαμβολογούσαν υπέρ του Μακρόν λες και ανήκαν στο επιτελείο του. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο Μακρόν άντεξε και νίκησε και αυτό δεν αμφισβητείται. Έχει μπροστά του μια ακόμη πενταετία για να πετύχει το στόχο του και να αποκτήσει πανίσχυρη «φωνή» μέσα στην Ευρωπαική Ένωση, να εξαλείψει τον «θυμό» που νοιώθουν οι Γάλλοι, να εξελιχθεί σε πραγματικό ηγέτη της Ευρώπης – και αυτό μας ενδιαφέρει πολύ εμάς τους Έλληνες- αλλά δεδομένου ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας δεν έχει τις εξουσίες που έχουν άλλοι πρόεδροι, σε άλλες χώρες.
Προσέξτε : Στη Γαλλία ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ορίζει τον πρωθυπουργό και στη συνέχεια, έπειτα από πρόταση του τελευταίου, τα λοιπά μέλη της κυβέρνησης. Αρμοδιότητες του προέδρου είναι να εκδίδει τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή και να προκηρύσσει δημοψήφισμα, ενώ έχει και την εξουσία να διαλύει το Κοινοβούλιο. Είναι επίσης αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, έχει το δικαίωμα απονομής χάριτος και, σε περίπτωση εξαιρετικής ανάγκης, δύναται να ασκεί έκτακτες εξουσίες.
Τέλος ο πρόεδρος της Γαλλίας διαχειρίζεται την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας, προεδρεύει του υπουργικού συμβουλίου και του συμβουλίου εθνικής άμυνας αλλά δεν μπορεί να κατευθύνει μόνος του την οικονομική και εσωτερική πολιτική της χώρας. Αυτές τις καθορίζει σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Γαλλίας.
Και αναρωτιέμαι : Ποια θα είναι – και από ποιους θα αποτελείται- η κυβέρνηση της Γαλλίας μετά τις εκλογές του Ιουνίου; Αν δεν προκύψει καθαρή πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, η νέα θητεία του κ. Μακρόν μπορεί να σημαδευτεί από πολιτική «παράλυση καθώς ο Ζαν-Λικ Μελανσόν της ριζοσπαστικής αριστεράς καλεί τους Γάλλους να τον εκλέξουν πρωθυπουργό, η L’Humanité βάζει στο πρωτοσέλιδό της τσαλακωμένο ψηφοδέλτιο της Μαρίν Λε Πεν με τη σφραγίδα «νικήθηκε» κι από κάτω το πρόσταγμα: «Και τώρα, δώστε μάχη εναντίον του Μακρόν».
Ο Εμμανουέλ Μακρόν θα εξασφαλίσει άραγε μια νέα πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση; Οι συνεργάτες του δεν θεωρούν πιθανή μια «συγκατοίκηση», ωστόσο οι πολιτικοί αντίπαλοί του δεν το αποκλείουν. Αξίζουν σίγουρα συγχαρητήρια στον Μακρόν που κατάφερε να επανεκλεγεί ύστερα από μια πολύ «σκληρή» πενταετία στην προεδρία. Αλλά πόσο ισχυρός μπορεί να είναι ένας πρόεδρος ΧΩΡΙΣ την απόλυτη στήριξη από την κυβέρνηση;
