Γράφει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης
Το ερώτημα είναι απλό : αγαπάτε την Ξάνθη ;
– Φυσικά ! …..θα απαντήσετε
– και τι κάνετε γι αυτό ;
Το εύκολο είναι να πείτε : “δεν είναι δική μου δουλειά” ! Κι όμως δεν είναι έτσι. Η γκρίνια δεν φέρνει αποτέλεσμα. Ούτε βέβαια κι η απάθεια, η αδιαφορία. Στις Ευρωπαϊκές χώρες (τις φέρνουμε παράδειγμα) η συνεισφορά του πολίτη είναι δεδομένη. Με πολλές μορφές και πολυποίκιλη. Εθελοντική αντίληψη, κοινωνική συμπεριφορά, προσφορά, ενεργή παρουσία στην γειτονιά, στο κοινωνικό σύνολο. Το ίδιο διαφορετική ήταν κι η Ελλάδα του χθες. Ρωτήστε παππούδες και γιαγιάδες. Μια Ελλάδα που αγαπούσαν όλοι….μάλλον λίγο περισσότερο. Τους ένοιαζε. Για τον γείτονα, για τον τουρίστα, για την γειτονιά, για την πόλη. Οι νοικοκυρές σκούπιζαν τους “δημόσιους δρόμους”, μπροστά στα σπίτια, φρόντιζαν το παρτέρι, πότιζαν το δεντράκι. Χωρίς να το ζητήσει κανένας. Χωρίς υποδείξεις. Θα μου πείτε μην συγκρίνετε. Μην συσχετίζετε. Μην, μην, μην ! Θα πείτε ότι να’ ναι για να το “διώξετε” από πάνω σας. Κι όμως….
Διανύουμε την εποχή της γκρίνιας. Περιμένουμε απ’ τους άλλους. Κατηγορούμε τους άλλους. Για όλα. Για τα σκουπίδια, που εμείς πρώτοι βρομίζουμε. Για την καθαριότητα, που τηρούμε μόνο στο σπίτι μας. Για συμπεριφορές, για υπαλλήλους, για πολιτικούς, για οδηγούς, για την ποιότητα στη ζωή μας. Από που είναι, από που έρχονται όλοι αυτοί ; Από εμάς. Εμείς είμαστε, οι ίδιοι μας. Μας ταιριάζει η “αντιπολίτευση” στη ζωή μας. Αρνούμαστε να αναλάβουμε πρωτοβουλία. Να πρωταγωνιστήσουμε. Ποτέ δεν σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Μας ενδιαφέρει τι δεν κάνουν οι άλλοι.
– Και τι να κάνω, για να βοηθήσω την Ξάνθη μου ;
Γράφω για την Ξάνθη. Καθημερινά. Για τις ομορφιές της. Για τους ανθρώπους της. Για το παρελθόν της. Για τα καλά που διαθέτει. Μόνο για τα καλά. Η ανάδειξη του καλού, θα πολεμήσει το άσχημο. Ψάχνω ιδέες υλοποίησης. Μαζεύω καλές πρακτικές, εμπειρίες, φωτογραφίες, διαβάζω, ακούω. Τις στέλνω παντού. Σε υπεύθυνους, σε ειδήμονες, σε ειδικούς. Στα ΜΜΕ, σε φίλους, σε συλλόγους, σε φορείς. Δεν σκέφτομαι εάν το προχωρήσουν ή όχι. Μπορεί να αξίζει, μπορεί και όχι. Συμμετέχω εθελοντικά. Σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σε πολιτιστικά δρώμενα, σε σχολικές πρωτοβουλίες, σε δράσεις φίλων, συναδέρφων. Υποστηρίζω τα χωριά μας, τους επαγγελματίες, τα μαγαζιά, τον τόπο μου. Αυτό που μετρά είναι η διάθεση, η αντίληψη, η αισιοδοξία, η συμμετοχή. Αυτά πρέπει να φτάσουν στον διπλανό μας. Εάν εγώ μπορώ αυτά, φανταστείτε τι μπορούν κι άλλοι.
Ρωτήστε, ψάξτε, βοηθήστε. Συνεισφέρεται θετικά. Και προπάντων: σταματήστε να γκρινιάζετε !
