Ανακοινώθηκε σήμερα (28/12) η αναδιάρθρωση του διοικητικού σχήματος της Περιφέρειας ΑΜΘ. Ο Περιφερειάρχης προχώρησε σε μία αξιολογική κρίση με την διάκριση των συνεργατών του σε επιτυχημένους και μη. Έτσι προχώρησε στην επιβράβευση μόνο δύο χωρικών Αντιπεριφερειαρχών με την διατήρηση τους και στην αντικατάσταση, προφανώς ως μη επιτυχόντων, των υπολοίπων τριών. Επιπλέον διαμόρφωσε έναν «θίασο» αμειβόμενων θεματικών Αντιπεριφερειαρχών και εντεταλμένων Συμβούλων για τους οποίους φοβόμαστε ότι ως το τέλος της θητείας τους δεν θα έχουν υπογράψει το παραμικρό (ουσιώδες) έγγραφο και δεν θα έχουν συνδέσει την παρουσία τους με την αντιμετώπιση κανενός σημαντικού θέματος της Περιφέρειας ΑΜΘ, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που τυπικά τους εκχωρήθηκαν.
Μέσα στον «θίασο» αυτό συμμετέχουν και αυτοί που ξεπούλησαν αρχές, ιδέες αλλά και την παράταξη στο ψηφοδέλτιο της οποίας τους τίμησαν με την ψήφο τους, οι πολίτες. Έτσι καθίσταται προφανής σε όλους ο λόγος της αποχώρησής τους που δεν είναι άλλος από την εξασφάλιση του μισθού και των υπόλοιπων παροχών που αφορούν έναν θεματικό Αντιπεριφερειάρχη. Δυστυχώς, από τώρα είναι προδιαγεγραμμένη η πορεία τους και δεδομένη μηδενική συνεισφορά τους στα θέματα της Περιφέρειας. Άλλωστε παραφράζοντας το παλιό ρητό εδώ αναδεικνύεται «ότι ο μισθός αγιάζει τα μέσα»! Καμία έννοια αξιοπρέπειας, αξιοκρατίας και (πολιτικής) ηθικής δεν σχετίζεται μαζί τους.
Επιπλέον, πρέπει να επισημάνουμε ότι η θητεία των Αντιπεριφερειαρχών και των εντεταλμένων Συμβούλων έχει διάρκεια 12 μηνών και δεν θα φτάσει ως το τέλος της περιφερειακής περιόδου. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουν χρόνο να παράξουν έργο, ούτε καν θα δρομολογήσουν δράσεις, αλλά απλώς θα λάβουν 12 μισθούς. Για την ιστορία, να πούμε ότι ο μισθός του θεματικού Αντιπεριφερειάρχη ανέρχεται στις 2.100 € (καθαρό ποσό – φόροι, ασφαλιστικές εισφορές και κρατήσεις βαρύνουν την Περιφέρεια και τον Έλληνα φορολογούμενο).
Τέλος στην διοίκηση δεν υπάρχει πλέον Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού ούτε Αντιπεριφερειάρχης Αλιείας ενώ υπάρχει μία σειρά ομολογουμένως σπανίων αλλά και μη χρηστικών τίτλων σε μία διοίκηση που στο ήμισυ της θητείας της δεν έχει να επιδείξει ούτε έργο, ούτε απολογισμό ουσίας, ούτε κάποιον σοβαρό αναπτυξιακό σχεδιασμό.
