Χρέος ιερό και καθήκον σπουδαίο επιτελούντες οι ευσεβείς γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, οδηγούν αυτήν μικρή ήδη κορασίδα στον Ναό του Θεού, προς αφιέρωση. Το χρέος τους αυτό, του οποίου την εκπλήρωση υπενθυμίζει η σημερινή εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν είχε μόνο την έννοια της τηρήσεως κάποιας ευλαβικής υποσχέσεως τους προς τον Θεόν, κατά την παράδοση, δια την λύση της ατεκνίας τους. Έχει βαθύτερο νόημα. ‘Αλλωστε και η σημερινή ευαγγελική περικοπή υπογράμμισε την μεγάλη τιμή, η οποία ανήκει στους γονείς δια τα εξαίρετα τέκνα τους.
Η προσφώνηση «μακάρια η κοιλία η βαστάσασα σε», η οποία απηυθύνθη προς την Θεοτόκον, άριστα θα άρμοζε και εις τους γονείς της, διότι εγέννησαν μια τέτοια θυγατέρα. Πως λοιπόν να μη προβούν σε μία εκδήλωση ευγνωμοσύνης προς τον Θεόν; Ακριβώς δε η αφιέρωση της Παναγίας Παρθένου εις τον Θεό, εκφράζει τα βαθύτερα συναισθήματα τους προς τον Θεόν, δια την θεοπαίδα Μαρία, την οποία χάρισε σε αυτούς.
Τα παιδιά που γεννιούνται έχουν πατέρα και δημιουργό τον Θεό. Σε Αυτόν- επομένως ανήκουν. Η αφιέρωση λοιπόν στον Θεό δεν είναι τίποτε άλλο, από αναγνώριση έμπρακτη και προσφορά σε Αυτόν που ανήκουμε όλοι.
Όταν η πρώτη γυναίκα η Εύα απέκτησε το πρώτό της παιδί τον Κάιν έκθαμβος ενώπιόν της συνεχιζομένης δημιουργίας του Θεού, έλεγε «εκτησάμην άνθρωπον δια του Θεού». Δημιουργός και πλάστης όλών των ανθρώπων είναι ο Θεός. Οι γονείς είναι η χοάνη, δια της οποίας μετοχετεύεται υπό του Πλάστου κάθε «ψυχή ζώσα». Είναι, οι γονείς συνεργοί του Θεού εις την συνέχισιν της δημιουργίας.
Και όμως, ύπαρχουν πολλοί καταφρονούντες αυτήν την τιμή, και αρνούμενοι το καθήκον της πατρότητος και της μητρότητος. Τούτο δεν είναι απλώς έλλειψις κατανοήσεως της εν λόγω ύψιστης τιμής δεν είναι μόνο λιποταξία από ιερόν καθήκον άλλ’ είναι και ανταρσία κατά του Θεού και επανάσταση κατά της φύσεως. Ο άνθρωπος τολμά να παρεμβάλλη εμπόδιο στην δημιουργία!
Είναι δε γνωστά τα επιχειρηματά της φυγοτεκνίας. Η σημερινή κατάστασις, τα δύσκολα οικονομικά μας, όλα αυτά μεταφράζονται σε έλλειψη θερμής πίστεως, εφ’ όσον μάλιστα οι αρνητές του καθήκοντος αυτού δεν είναι τόσο οι πτωχότεροι, όσο εκείνοι που διαθέτουν ικανή επάρκεια αγαθών. Όποιες όμως και να είναι οι δυσμενείς συνθήκες, δεν πρέπει να γίνονται κακοί σύμβουλοι και να οδηγούν σε άρνηση του ιερού καθήκοντος. Ζει Κύριος ο Θεός. Δεν πρόκειται να άφηση τα γεννώμενα παιδιά να πεινάσουν, ούτε τους γονείς τους να πάθουν κακό. Τα παιδιά είναι ευλογία Θεού, είναι δώρα της ευδοκίας Του.
