O Σύλλογος Φίλων του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης & Παράδοσης παρουσιάζει στην Ξάνθη, την Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2021, στις 19.00, την συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα Μουράτη Κοροσιάδη με τίτλο “Ήμερες ημέρες”, το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
• Θανάσης Μουσόπουλος, φιλόλογος/συγγραφέας
• Βασιλική Στρώλη, ιστορικός
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αυλή του 5ου Παιδικού Σταθμού Ξάνθης στην οδό Λευκάδος 2 (Πλατεία Μητροπόλεως).
Θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας.
Ήμερες Ημέρες
Η πρόσληψη του κόσμου από το ανθρώπινο υποκείμενο είναι όλως φαντασιακή. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Έτσι, μέσα από κάθε ιστορία, τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης λαθρεπιβιβάζονται στις επιθυμίες των ηρώων. Σ’ αυτές που δεν τόλμησαν να επιβιβαστούν στην πραγματική τους ζωή. Τότε, που θα μπορούσαν να είναι νόμιμοι επιβάτες κόβοντας εισιτήριο. Δεν είχαν χρήματα; Τα κρατούσαν για κάποιο άλλο ταξίδι; Επιθυμούσαν έναν ασφαλέστερο προορισμό; Κανείς δεν ξέρει.
Οι ηρωίδες και οι ήρωες των διηγημάτων είναι άνθρωποι σε μεγάλο βαθμό εσωτερικά αποσταθεροποιημένοι λόγω των ματαιώσεων και της μοναξιάς και σε κάποια διηγήματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Προσπαθούν να προσεγγίσουν τον Άλλο μέσα από την αποδοχή των δικών τους σφαλμάτων αλλά και την επίγνωση της τυχαιότητας στη ζωή. Το πεδίο συνάντησής τους είναι οι μνήμες, ο χρόνος, η απώλεια, η γλώσσα, η απουσία του Θεού, ο οντολογικός τους ορίζοντας, ο έρωτας. Αλλά και το βαθιά διχασμένο και αμφίσημο ανθρώπινο υποκείμενο, με τις ουλές του να ανατρέχουν στην πρώιμη παιδική ηλικία.
Παρατηρούμε, λοιπόν, τα πάθη των ηρώων και των ηρωίδων, τα λάθη τους, τις στιγμές της απόγνωσής τους. Κατανοούμε την επιθυμία τους να θέλουν να αλλάξουν τη ροή του χρόνου, της τύχης, της μοίρας, των κοινωνικών αναπαραστάσεων. Συναισθανόμαστε την ανάγκη τους να θέλουν να εκδημοκρατίσουν ακόμα και το Θεό.
Με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε θεατές της σκέψης και της δράσης τους πάνω στη σκηνή της ζωής, ενώ την ίδια στιγμή τους ακολουθούμε στα παρασκήνια, όπου τους βλέπουμε και τους μελετούμε την ώρα που αποσύρονται από τα μάτια των θεατών, από τη γλώσσα των ανθρώπων. Και μας δίνουν το προνόμιο μιας ιδιωτικής ανάγνωσης της σιωπής τους. Για να διαπιστώσουμε, τελικά, πως «ό,τι είναι σημαντικό για την ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να ειπωθεί και ό,τι μπορεί να ειπωθεί δεν είναι το κατεξοχήν σημαντικό για τη ζωή».
