Τρέφω μεγάλη εκτίμηση στους γιατρούς. Στους λειτουργούς του ιατρικού επαγγέλματος. Και -όπως τόσοι και τόσοι- έχω εμπιστευθεί αρκετές φορές και τη ζωή μου ακόμη στα χέρια τους ,χωρίς επιφύλαξη. Ωστόσο, χωρίς να έχω προσωπική «επαφή» με τον κορωναιό, έχοντας εφαρμόσει στο ακέραιο όσα μας έλεγαν οι γιατροί, έχοντας κάνει και τις δυο δόσεις του εμβολίου, φορώντας προσεκτικά τη μάσκα μου, κρατώντας αποστάσεις, αποφεύγοντας τις συναθροίσεις και τις δημόσιες συγκεντρώσεις, παραμένω ακόμα διστακτικός γύρω από το πόσο όλοι όσοι μιλούν- και μάλιστα δημόσια- για τον covid 19 ξέρουν τι λένε.
Η δημοσιότητα είναι σαν το πεινασμένο θηρίο. Και όσοι την πλησιάζουν, την αγγίζουν, την συναντούν, τους καταπίνει. Φοβάμαι ότι η υπερβολική έκθεση στην – τηλεοπτική κυρίως- δημοσιότητα σοβαρών ανθρώπων, ειδικών γιατρών, καθηγητών, ερευνητών ( πολλοί από τους οποίους εμφανίζονταν επί μήνες, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ στην τηλεόραση) έχασαν το στόχο τους. Κάποια στιγμή, καθώς δεν είχαν κάτι καινούργιο να πουν αλλά δεν άντεχαν να πουν «όχι» στις προσκλήσεις, δέχονταν να απαντήσουν σε χιλιοειπωμένες ερωτήσεις χωρίς να έχουν κάτι να πουν, επαναλάμβαναν τον εαυτό τους, έλεγαν τα ίδια και τα ίδια, απαντούσαν με στερεότυπα, παρασύρονταν σε επικίνδυνη «σπέκουλα» και κατέληγαν στο απόλυτο τίποτα.
Ειλικρινά, όταν -πλέον- ακούω σε ειδήσεις ή εκπομπές τη φράση «έχουμε μαζί μας τον τάδε ειδικό, γιατρό, καθηγητή», αλλάζω κανάλι και μερικές φορές είμαι τυχερός γιατί πέφτω σε κανάλι που ΔΕΝ έχει καλεσμένο γιατρό, ειδικό, λοιμωξιολόγο, καθηγητή η ερευνητή. Κι έτσι «γλυτώνω» από την επανάληψη που μπορεί να είμαι «μήτηρ μαθήσεως» αλλά ενίοτε κουράζει, αποπροσανατολίζει και σε κάνει να ξεχνάς κι αυτά που ήξερες.
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κομμάτι όταν διάβασα ένα δημοσίευμα με τίτλο: «Ανεπάρκειες της ανοσίας της αγέλης». Όπου σαφώς αναφέρεται ότι : « Η ανοσία της αγέλης είναι πραγματικότητα και προστατεύει μεγάλο μέρος του πλανήτη από ιούς, όπως εκείνος της ιλαράς και της πολιομυελίτιδας, ενώ οι επιστήμονες της πιστώνουν σε μεγάλο βαθμό την εξάλειψη της ευλογιάς. Ο στόχος της επίτευξής της πιθανότατα βοήθησε τον κόσμο να υιοθετήσει μέτρα, όπως η χρήση μασκών προστασίας κατά του κορωναϊού και η τήρηση κοινωνικών αποστάσεων, αλλά δημιούργησε κι ένα ψευδές αφήγημα».
Όπως λέει ο επιδημιολόγος Γουίλιαμ Χάνατζ της Σχολής Δημόσιας Υγείας T.H. Chan του Χάρβαρντ, «η εστίαση στην ανοσία της αγέλης ήταν κατά την άποψη μου επιβλαβής. Παρουσιάζει στους ανθρώπους ένα μη ρεαλιστικό όραμα του πώς θα φθάσει στο τέλος της η πανδημία και δεν λαμβάνει υπόψη την εξέλιξη είτε του κορωναϊού, είτε της φύσης της ασθένειας στις επαναμολύνσεις».
Σταματώ για να μην κατηγορηθώ ως «εξυπνάκιας». Αλλά είναι βέβαιον ότι όταν άρχισε πέρυσι να σαρώνει η πανδημία του νέου κορωνοϊού τον πλανήτη, κυβερνήσεις ανά την υφήλιο εξέφραζαν την ελπίδα ότι κάποια στιγμή η «ανoσία της αγέλης» θα σταματούσε την εκθετική διασπορά της Covid-19. Αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα, σύμφωνα -πλέον- με πολλούς, οι απόψεις των οποίων φιλοξενούνται στο Bloomberg, “Hανοσία της αγέλης είναι -πιθανώς- ένα άπιαστο όνειρο». Νέες παραλλαγές του κορωναϊού, όπως η Δέλτα, που έχει αποδειχθεί ότι είναι πιο λοιμογόνες και διαφεύγουν σε κάποιες περιπτώσεις αυτές τις άμυνες, μετακινούν τον πήχη της ανοσίας της αγέλης κοντά σε απίθανα υψηλά επίπεδα.
Η Δέλτα πυροδοτεί μεγάλα ξεσπάσματα κρουσμάτων σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που που έχουν ήδη σαρωθεί από τον κορωνοϊό και πιθανότατα διαθέτουν κάποιο ποσοστό κατοίκων με φυσική προστασία από προηγουμένη λοίμωξη. Σαρώνει επίσης κράτη που είχαν καταφέρει έως τώρα να συγκρατήσουν την Covid-19, όπως η Αυστραλία και η Κίνα.
Ένα σύντομη προσωπικό σχόλιο και μια παράκληση : Ο κορωναιός σκοτώνει, η αδιαφορία και οι αρνητές, τον βοηθούν ενώ ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος. Παρακαλώ: Α. τους συναδέλφους στα τηλεοπτικά κανάλια να μειώσουν τις προσκλήσεις στα δελτία τους γιατρών/μαιντανών που δεν έχουν κάτι νέο να πουν αλλά εμφανίζονται για να εμφανιστούν. Και Β. Οι εκλεκτοί Έλληνες γιατροί να ξεφύγουν από το «τέρας της δημοσιότητας». Και να μπουν στην ουσία, ανεξάρτητα εάν θα πρέπει – ενίοτε- να γίνονται και δυσάρεστοι.
