Το σχολικό περιβάλλον πρέπει να προάγει και την κοινωνικότητα των μαθητών και την ομαλή κοινωνική τους ένταξη. Κι αυτό ερμηνεύεται ως απειλή από τη γειτονική χώρα, η οποία προτιμά τα παιδιά της μειονότητας απομονωμένα και μακριά από την επαφή με την πλειονότητα για ευνόητους λόγους.
Για αυτό αντιδρά στην αναστολή λειτουργίας μειονοτικών σχολείων, ακόμη κι αν αυτό είναι εις βάρος της ποιότητας της εκπαίδευσης: προτιμότερη η χαμηλότερη εκπαιδευτική ποιότητα, παρά ο κίνδυνος απώλειας ελέγχου των μαθητών.
Περίπου το 70% των μειονοτικών σχολείων είναι 2/θέσια με ελάχιστο αριθμό μαθητών, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την τάση συγχώνευσης των δημοσίων σχολείων σε πολυδύναμες σχολικές μονάδες που εφαρμόζεται σε όλη την Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια. Έτσι γίνεται πιο κατανοητό για ποιο λόγο λυσσάνε οι γνωστοί καλοθελητές στο κλείσιμο των μειονοτικών σχολείων: όχι γιατί νοιάζονται για την εκπαίδευση των παιδιών τους (η οποία, όπως παρουσιάσαμε, ευνοείται από τη μεταφορά μαθητών σε πολυθέσια μειονοτικά σχολεία), αλλά γιατί απειλούνται οι πολιτικοί σκοποί των καθοδηγητών τους.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για σύγχρονη μειονοτική εκπαίδευση πρέπει να μιλήσουμε με εκπαιδευτικούς όρους (και όχι με πολιτικούς) και να λάβουμε υπόψη και τα δεδομένα της εποχής μας (μετανάστευση, υπογεννητικότητα, αστικοποίηση, εκπαιδευτικές προκλήσεις, νομοθετικό πλαίσιο, κλπ).
Πολιτιστικός Αθλητικός Σύλλογος Ορεινής Περιοχής Νομού Ξάνθης
