Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας

Η Ι­Ε­ΡΑ ΣΥ­ΝΟ­ΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙ­ΑΣ ΤΗΣ ΕΛ­ΛΑ­ΔΟΣ

Αθηνησι τη‚ 14ῃ Ἰουλίου 2021

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ  3 0 4 5

Πρός

τό Χρι­στε­πώ­νυ­μον Πλή­ρω­μα

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Θέμα: «Ἐκκλησία καί ἐπιστήμη στόν ἀγῶνα κατά τῆς πανδημίας»

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τό τε­λει­ό­τε­ρο δη­μι­ούρ­γη­μα τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι ὁ ἄν­θρω­πος, ὁ ὁ­ποῖ­ος πλά­στη­κε γιά νά ζεῖ αἰ­ώ­νια. Ὁ ἐ­γω­ι­σμός ὁ­δή­γη­σε τόν ἄν­θρω­πο στήν πτώ­ση καί ἡ πτώ­ση ἔ­φε­ρε ὡς συ­νέ­πεια τίς ἀ­σθέ­νει­ες καί τόν θά­να­το.

Ὁ Δη­μι­ουρ­γός μας, γιά νά ἁ­πα­λύ­νει τόν πό­νο τῶν ἀν­θρώ­πων ἀπό τίς ἀ­σθέ­νει­ες, μᾶς χά­ρι­σε τήν ἰ­α­τρι­κή ἐ­πι­στή­μη καί τά φάρ­μα­κα. Στήν Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη ὁ Προ­φή­της Ἠ­σα­ΐ­ας μέ τήν βο­ή­θεια τῆς τό­τε ἰ­α­τρι­κῆς, ἐ­θε­ρά­πευ­σε τόν Ἐ­ζε­κί­α.

Στήν Και­νή Δι­α­θή­κη ἐξ ἄλ­λου, ὁ Ἴ­διος ὁ Κύ­ριός μας το­νί­ζει τήν ἀ­ναγ­και­ό­τη­τα τῆς ἰ­α­τρι­κῆς ἐ­πι­στή­μης λέ­γον­τας: «οὐ χρεί­αν ἔ­χου­σιν οἱ ἰ­σχύ­ον­τες ἰα­τροῦ, ἀλ­λ’ οἱ κα­κῶς ἔ­χον­τες» (Ματθ. 9, 12), πού ση­μαί­νει πώς ὅταν τό σῶ­μα ἀ­σθε­νεῖ, ὑ­πάρ­χει ἀ­νάγ­κη τῆς συν­δρο­μῆς τῶν ἰα­τρῶν.

Ὁ Ἅ­γιος Νε­κτά­ριος ἐ­πί­σης, λί­γο πρίν ἀπό τόν θά­να­τό του, μή ἀν­τέ­χον­τας τούς πό­νους τῆς ἀ­σθε­νείας του, ζή­τη­σε ἰ­α­τρι­κή φρον­τί­δα στό Ἀ­ρε­ταί­ει­ο Νο­σο­κο­μεῖ­ο, ὅ­που καί ἐκοιμήθη.

Ἀλ­λά καί ὁ Ἅ­γιος Λου­κᾶς ὁ Ἰ­α­τρός, πρω­το­πό­ρος σέ ἰ­α­τρι­κά ἐ­πι­στη­μο­νι­κά ἐ­πι­τεύγ­μα­τα, χά­ρι­ζε καί ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ καί με­τά τήν κοί­μη­σή του νά χα­ρί­ζει, μέ τήν δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, στούς ἀν­θρώ­πους τήν ὑ­γεί­α τοῦ σώ­μα­τος, ἀλ­λά καί τῆς ψυ­χῆς.

Στήν ἐ­πο­χή μας, ὁ Ὅ­σιος Πορ­φύ­ριος ἀ­νε­δεί­χθη ὁ κα­τ’ ἐ­ξο­χήν Ἅγιος τῶν Νο­ση­λευ­τι­κῶν Ἱ­δρυ­μά­των καί, γνω­ρί­ζον­τας ὅ­σο κα­νείς ἄλ­λος τόν πό­νο τῶν ἀ­σθε­νῶν, ζη­τοῦ­σε ἀ­πό τούς ἀν­θρώ­πους νά προ­σεύ­χον­ται γιά τόν φω­τι­σμό τῶν ἰα­τρῶν καί ὅ­ταν τούς ἐ­πι­σκέ­πτε­ται ἡ ἀρ­ρώ­στια νά ἀ­πευ­θύ­νον­ται σέ αὐ­τούς γιά βο­ή­θεια.

Ἔ­τσι καί σή­με­ρα, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἐμ­πι­στεύ­ε­ται τήν ἐ­πι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα τῶν ἰα­τρῶν, ἡ ὁ­ποί­α νυ­χθη­με­ρόν ἀ­γω­νί­ζε­ται γιά τήν ἀ­παλ­λα­γή τῶν ἀν­θρώ­πων ἀ­πό τήν θα­να­τη­φό­ρο παν­δη­μί­α. Μέ τόν φω­τι­σμό τοῦ Θε­οῦ καί τήν ἐ­πί­πο­νη προ­σπά­θεια τῶν ἐ­πι­στη­μό­νων ἐ­ρευ­νη­τῶν, ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα ἔ­χει πλέ­ον στήν δι­ά­θε­σή της τό ἐμ­βό­λιο, τό ὁ­ποῖ­ο εἶ­ναι ἱ­κα­νό νά ὑ­ψώ­σει τεῖ­χος στήν ἐ­ξά­πλω­ση τῆς παν­δη­μί­ας. Ἡ ἐλ­πί­δα ἔ­χει ἀ­να­τεί­λει γιά ἐ­πι­στρο­φή στήν κα­νο­νι­κό­τη­τα, ἀλ­λά, κυ­ρί­ως, γιά τήν ἀνεμ­πό­δι­στη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κο­ρύ­φω­ση τήν Κοι­νω­νί­α ὅ­λων μας κατά τό Μυ­στή­ριο τῆς Θεί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας.

Ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, γνω­ρί­ζον­τας πώς ὁ ἐμ­βο­λια­σμός ἀ­πο­τε­λεῖ μέ­γι­στη πρά­ξη εὐ­θύ­νης ἀ­πέ­ναν­τι στόν συ­νάν­θρω­πο, συ­νι­στᾶ σέ ὅ­λους, σέ συνεννόηση μέ τόν ἰατρό τους, νά ἀ­ξι­ο­ποι­ή­σουν τό δῶ­ρο αὐ­τό πού μᾶς χά­ρι­σε ὁ Θε­ός, προ­κει­μέ­νου νά προ­στα­τεύ­σου­με τούς ἑ­αυ­τούς μας, ἀλ­λά καί κά­θε ἄν­θρω­πο «ὑ­πέρ οὗ Χρι­στός ἀ­πέ­θα­νε» (Ρωμ. 14, 15). Καί θέ­λει αὐ­θεν­τι­κῶς νά δι­α­βε­βαι­ώ­σει πώς αὐ­τό τό ἐμ­βό­λιο δέν ἔρ­χε­ται σέ κα­μί­α ἀν­τί­θε­ση μέ τήν Ἁ­γι­ο­γρα­φι­κή, Πα­τε­ρι­κή καί Κα­νο­νι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἁ­γί­ας μας Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ὁ φό­βος γιά ὁ­τι­δή­πο­τε εἶ­ναι πρω­τό­γνω­ρο συ­χνά δη­μι­ουρ­γεῖ ἀντι­δρά­σεις ἤ κα­χυ­πο­ψί­α μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα, πολ­λές φο­ρές, νά ἀ­κού­γον­ται φω­νές, πού προ­κα­λοῦν σύγ­χυ­ση καί δι­α­χω­ρι­σμό. Αὐ­τό ὅ­μως ἔρ­χε­ται σέ ἀν­τί­θε­ση μέ τό αἴ­τη­μα τοῦ Κυ­ρί­ου μας, κα­τά τήν Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κή Του Προ­σευ­χή, «ἵ­να πάν­τες ἕν ὦ­σι» (Ἰω. 17, 21).

Στήν δύ­σκο­λη αὐ­τή συγ­κυ­ρί­α χρει­ά­ζε­ται πί­στη, σύ­νε­ση, τα­πεί­νω­ση, ὑ­ψη­λό αἴ­σθη­μα εὐ­θύ­νης, ἀλ­λη­λεγ­γύ­η, ἀ­γά­πη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλη­σί­ον δι­ό­τι ἐάν αὐ­τά ἐ­κλεί­ψουν, ὁ φό­βος κυ­ρι­εύ­ει τίς καρ­διές τῶν ἀν­θρώ­πων καί κα­τά τόν Προ­φή­τη Δα­βίδ «ἐ­κεῖ ἐ­δει­λί­α­σαν φό­βῳ, οὗ οὐκ ἦν φό­βος» (Ψαλμ. 13, 5).

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Σᾶς κα­λοῦ­με νά ἀ­κοῦ­τε τήν φω­νή τῆς ἐπι­στή­μης καί τῶν εἰ­δι­κῶν, οἱ ὁ­ποῖ­οι πάν­το­τε μέ ὑ­ψη­λό αἴ­σθη­μα εὐ­θύ­νης ἐ­νη­με­ρώ­νουν τούς πολίτες, προ­τεί­νον­τας ἐν­δε­δειγ­μέ­νες λύ­σεις προ­σαρ­μο­σμέ­νες στήν ἀν­τι­με­τώ­πι­ση τῶν δυ­σχε­ρει­ῶν, πού κά­θε φο­ρά προκύ­πτουν.

Πολ­λές φο­ρές, στά μέ­σα κοι­νω­νι­κῆς δι­κτυώσεως προ­βάλ­λον­ται ἀβα­σά­νι­στα ἀ­πό­ψεις, οἱ ὁ­ποῖ­ες στε­ροῦν­ται ἐ­πι­στη­μο­νι­κό­τη­τος, ἀλ­λά καί ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ πνεύ­μα­τος. Γι’ αὐ­τό ἐ­φι­στοῦ­με τήν προ­σο­χή, ὑπεν­θυ­μί­ζον­τας τά λό­για τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς Ἀγάπης Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «μή παν­τί πνεύ­μα­τι πι­στεύ­ε­τε, ἀλ­λά δο­κι­μά­ζε­τε τά πνεύ­μα­τα εἰ ἐκ τοῦ Θε­οῦ ἐ­στιν» (Ἰω. Α΄, 4, 1).

Παιδιά μας,

Κα­λοῦ­με ὅ­λους σέ παν­στρα­τιά προ­σευ­χῆς, ἡ ὁ­ποί­α ἄλ­λω­στε ἀ­πο­τε­λεῖ καί τό κα­τ’ ἐ­ξο­χήν ὅ­πλο τῶν Χρι­στια­νῶν, ὥ­στε μα­ζί καί μέ τήν τή­ρη­ση τῶν ἰ­α­τρι­κῶν ὁ­δη­γι­ῶν καί μέ τήν βο­ή­θεια τῶν ἐ­πι­στη­μο­νι­κῶν ἐ­πι­τευγ­μά­των, νά ἐ­κλεί­ψει ἡ παν­δη­μί­α καί ἡ ὀ­σμή θα­νά­του ἀ­πό τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα καί ὅ­λοι ἑ­νω­μέ­νοι νά δο­ξά­ζου­με τόν Ἀρ­χη­γό τῆς Πί­στε­ώς μας, Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, ὁ Ὁ­ποῖ­ος ἦλ­θε σέ αὐ­τόν τόν κό­σμο «­ἵνα ζω­ήν ἔχω­μεν καί πε­ρισ­σόν ἔ­χω­μεν» (Ἰω. 10, 10).

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν.

  † Ὁ Ἀθηνῶν  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

  † Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος

  † Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος

  † Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

  † Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός

  † Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας

  † Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων

  † Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος

  † Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας

  † Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος

  † Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος

  † Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ

  † Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος

    Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

    † Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Ἀκριβές Ἀντίγραφον

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος