Γράφει ο Μητροπολίτης Ξάνθης
Τιμητικός ο χαρακτηρισμός που δίδει ο Χριστός σ’ αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν «Υμείς εστέ το φως του κόσμου». Τους ονοματίζει δηλαδή με το δικό του όνομα, διότι Αυτός είναι «το φως το αληθινό, που φωτίζει πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον».
Με το φως του κόσμου, με πόλη κτισμένη άνω στα όρη πούφαίνεται από παντού και με λυχνάρι που καίει επανω στον λυχνοστάτη παρομοιάζει ο Χριστός τους μαθητές του.
Τούτο όμως το φως, που άναψε μέσα μας, δεν δόθηκε αποκλειστικά για μας, για να το απολαμβάνουμε προσωπικά και εγωιστικά. Αν το κρύψουμε «υπό τον μόδιον», αν του στερήσουμε τον ορίζοντα ακτινοβολίας, όχι μόνο δεν θα ανταποκριθή στον σκοπό της υπάρξεώς του, αλλά και θα σβήσει.
Κάθε φως πρέπει να λάμπει. Είναι στην φύση του να διακρίνεται, να φαίνεται.. Μια φωτισμένη από τον Χριστό ψυχή θα φανεί από τον τρόπο με τον οποίο εκφραζεται, από το πως συμπεριφέρεται, πως κινείται, πως αντιδρά.
Το φως αποκαλύπτει ο,τι το σκοτάδι κρύβει. Έτσι προειδοποιεί για τους κινδύνους, βοηθεί στον καθορισμό της σωστής πορείας, διαλύει την αβεβαιότητα και τους αόριστους φόβους, δίνει στο βήμα ρυθμό και σταθερότητα. Έτσι και το φως ημών πρέπει να λάμψει έμπροσθεν των ανθρώπων, αποκαλυπτικά, παρηγορητικά, καθοδηγητικά.
Τα καλά έργα λοιπόν που ζητεί ο Χριστός δεν είναι μια απλή εκτέλεση καθήκοντος, μια αυστηρή αγαθοεργία, μια ψυχρή προσφορά βοηθείας σε χρήμα η είδος, είναι γεμάτα αγάπη, χάρη Θεού και χαρά. Όχι εξυπηρέτηση παγερή, ευγένεια κατά παραγγελία, αλλά αυθόρμητη, προσφιλής καλωσύνη, γεμάτη φως στην καρδιά και στο πρόσωπο.
Και αυτό όχι όμως για να μας προσέξουν, όχι με σκοπό τον έπαινο και την αναγνώριση από τους ανθρώπους. Προσανατολισμός των χριστιανικών καλών έργων είναι ο Θεός. Κίνητρο η δόξα του, σκοπός η δοξολογία του. «Όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».
Το φως που άναψε μέσα μας, από τον Θεό προέρχεται και σ’ Εκείνον πρέπει να καταλήγει. Τα καλά έργα μας τότε μόνο γίνονται κάτι περισσότερο από ευγενικές πράξεις, όταν υψώνονται σε αληθινή λατρεία στον αληθινό Θεό. Όπως είναι αυτονόητο ότι ο ζωντανός οργανισμός αναπνέει και λειτουργεί, έτσι είναι αυτονόητο για τον συνειδητό χριστιανό ότι παράγει καρπούς. Ας μη διανοηθεί όμως κανείς ότι αυτοί οι καρποί είναι που σώζουν, γιατί έτσι υποτιμά την μοναδική λυτρωτική αξία του Σταυρού.
