Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Μια τηλεοπτική συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τέως πρωθυπουργού( «εφ όλης της ύλης» όπως είχε προδιαφημιστεί) είναι ένα σημαντικό γεγονός. Δεν είναι μια ευκαιριακή παρουσία στην τηλεόραση για να βελτιωθεί η εικόνα του τ. πρωθυπουργού. Και μια τόσο σημαντική τηλεοπτική εμφάνιση με συνέντευξη «εφ όλης της ύλης» πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα και από τον τηλεοπτικό σταθμό και από τον συνεντευξιαζόμενο.
Στην περίπτωση της συνέντευξης Τσίπρα τη Δευτέρα, 14 Ιουνίου δεν συνέβη τίποτε από τα δυο. Το κανάλι προγραμμάτισε την εμφάνιση Τσίπρα ΕΝΤΟΣ του Κεντρικού Δελτίου Ειδήσεων και την προέβαλε ΜΕΤΑ τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας , μαγνητοσκοπημένη, με συγκεκριμένη και μικρή διάρκεια και ο τ. πρωθυπουργός δεν είπε τίποτε ιδιαίτερα σημαντικό το οποίο να αποτελέσει «είδηση» , πλην ίσως της εμμονής του να ΜΗΝ απαντά στις ερωτήσεις γύρω από τον ρόλο του Νίκου Παπά στην Υπόθεση Καλογρίτσα, αποφεύγοντας έστω και να προφέρει το όνομα του επί χρόνια στενότατου συνεργάτη του.
Συνέντευξη Τσίπρα, εντός του Δελτίου Ειδήσεων, ως τρίτο ή τέταρτο θέμα, κομμένη και ραμμένη στο μοντάζ, με έναν καλεσμένο να θέλει να πει απλώς «τα δικά του», να μη σταματά να μιλάει ακόμα κι΄ όταν η δημοσιογράφος άλλαζε θέμα προσπαθώντας – κακώς- να τον διακόψει γιατί όσα έλεγε δεν ενδιέφεραν κανέναν και δεν υπήρχε αρκετός χρόνος, όπως προφανώς την πίεζαν από το ακουστικό της. Τέλειωνε ο χρόνος, μίλαγε περί ανέμων και υδάτων ο Τσίπρας, τι να κάνει η Μάρα Ζαχαρέα; Προσπαθούσε να τον διακόψει ( κακώς αφού η συνέντευξη ήταν μαγνητοσκοπημένη κι αν έπρεπε να συμπτυχθεί, υπάρχει και το μοντάζ) δεν τα κατάφερνε πάντα, επέμενε, αυτός μιλούσε χωρίς να λέει πάντα, τρεις φορές προσπάθησε να τον κάνει να πει –έστω- το όνομα του κ. Παπά αλλά αυτός δεν το έλεγε….. μια συνέντευξη για γέλια και για κλάματα. Ένας τηλεοπτικός αχταρμάς, υποβάθμιση του προσκεκλημένου τόσο από το κανάλι όσο και –κυρίως- από τον ίδιο, μια συνέντευξη για το τίποτα. Εκτός…… από το ολέθριο σφάλμα Τσίπρα : «Ήρθε μία πανδημία την ώρα που ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε το άλμα προς τα εμπρός».
Τι εννοούσε με το «να κάνουμε»; Αυτό πρέπει να το μάθουμε. Διότι ο ίδιος και οι συν αυτώ στην Κυβέρνηση Σύριζα δεν μπορούσαν να είναι «μέσα» στο «να κάνουμε» γιατί ήταν «έξω» από τις 7 Ιουλίου του 2019. Και τα πρώτα κρούσματα στη Βου Χαν – ως κρούσματα πνευμονίας- εμφανίστηκαν το Νοέμβριο και μόνο στις 9 Ιανουαρίου του 2020 οι υγειονομικές αρχές της Κίνας ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για νέο στέλεχος κορωνοϊού (2019-nCoV). Ο ιός έφτασε και εξαπλώθηκε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο και το πρώτο κρούσμα βεβαιώθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2020, στη Θεσσαλονίκη. Εκτός κι αν , μέσα στη «μεγαλοπρέπειά» του και το πνεύμα συσπείρωσης τον ανάγκασε να θεωρήσει ότι αυτό που «κάναμε», το έκανε ο Ελληνικός λαός, τμήμα του οποίου ήταν και ο ίδιος και το κόμμα του.
Στην πραγματικότητα, η χώρα, ετοιμαζόταν πράγματι από τον Οκτώβριο του 2019, να κάνει το άλμα προς τα εμπρός αλλά με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Η οποία ήταν αυτή που κλήθηκε να διαχειριστεί πολλαπλές κρίσεις, το έκανε και σήμερα είμαστε σε ανοδική τροχιά , έτοιμη για άλμα προόδου .
Θερμή παράκληση προς τον κύριο Τσίπρα που ποτέ δεν ήταν και τόσο καλός στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, να κάνει μια προσπάθεια να βελτιωθεί και πριν βελτιωθεί, να μην βγαίνει στην τηλεόραση χωρίς προετοιμασία και χωρίς να παίρνει υπ΄ όψη του τις «λεπτομέρειες» μιας αρχηγικής εμφάνισης όπως και το νόημα των σημαντικών λέξεων και εκφράσεων που θα χρησιμοποιήσει. Για ένα καλλιτέχνη που θέλει να διαφημίσει τα τραγούδια του ή τη θεατρική του παράσταση, η τηλεόραση είναι καλή όπως και νάναι. Για έναν πολιτικό, όχι. Στη Βουλή – τού το οφείλω αυτό το κομπλιμέντο- είναι πολύ καλύτερος.
