Καθὼς πορευόμαστε ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως στὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, οὐσιαστικὰ καθὼς περνᾶμε ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς δόξας τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στὴν ἑορτὴ τοῦ φωτισμοῦ της, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία μας νὰ παρεμβάλει στὴ σημερινὴ Κυριακὴ τὴ μνήμη τῶν Ἁγίων Πάτερων ποὺ συγκρότησαν τὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, μιά ἑορτὴ ποὺ ἔχει κατ’ εξοχὴν νὰ κάνει μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως.
Ὄχι ὅμως μὲ τὴν πίστη ὡς ἰδεολόγημα, ὡς θεωρητικὸ ἀνάπτυγμα ποὺ τὸ προσεγγίζει καὶ τὸ διαχειρίζεται ὁ ἐγκέφαλος μὲ τὴ λογικὴ ἢ μὲ τὴν ἀπομνημόνευση, ἀλλά τὴν πίστη στὴν πραγματική της διάσταση, στὴν οὐσιαστική της ὑπόσταση, τὴν ὄντως ἀλήθεια.
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου μας. Ὁ Χριστὸς μας ἑτοιμάζεται γιὰ τὴν ἑκούσια σταυρική του θυσία καὶ προσεύχεται. Χαρακτηριστικὴ ἡ ἔναρξη τῆς προσευχῆς του: «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα». Ἔφθασε ἡ ὥρα γιὰ τὴν ὁποία συντελέστηκε ἡ σάρκωσή Του.
Καὶ ἐνῶ «ἐλήλυθε ἡ ὥρα» τῆς μοναδικῆς θυσίας, ὁ Χριστὸς μας προσεύχεται ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία του, γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο, γιὰ τὸν κάθε πιστό. Καὶ ἐνῶ πορεύεται πρὸς τὸν θάνατο, προσεύχεται γιὰ τὸν ἐπίγειο ἐν Πνεύματι τρόπο ὑπάρξεως ὅλων μας, μὲ κύρια προοπτικὴ τὴν αἰώνια ζωή.
Πρὶν γευθεῖ τὸν θάνατο ὁ Κύριος τῶν πάντων, μᾶς προσανατολίζει πρὸς τὴν αἰώνια ζωή, χωρὶς νὰ κηρύττει ἢ ἁπλῶς νὰ μιλᾶ γι’ αὐτήν. Μόνο προσεύχεται γι΄ αὐτὴ ὡς τὸν μοναδικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας. Ἡ πρώτη φορά ποὺ ὁ Χριστὸς ἀναφέρεται μὲ τόση σαφήνεια καὶ πόθο στὴν αἰώνια ζωὴ εἶναι ἡ ἀρχιερατικὴ προσευχή του!
Κι ἐκεῖ ὁρίζει τὴν αἰώνια ζωὴ ὡς γνώση! «Αὕτη δὲ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωὴ ἵνα γινώσκωσί σε σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν θεὸν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». Προσδιορίζεται ἡ γνώση ὄχι ὡς κάτι τὸ στυγνὰ διανοητικό, τὸ ψυχρὰ λογικὸ ἢ πληροφοριακὸ στοιχεῖο. Ἀλλὰ ὡς βίωμα, συνειδητὴ ἐπικοινωνία καὶ μυστηριακὴ συνάντηση μὲ τὸν Θεὸ ὡς πηγὴ τῆς ζωῆς! Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ γνώση αὐτή ταυτίζεται μὲ τὴν πίστη!
Μάλιστα χρησιμοποιεῖται ὁ ἐνεστώτας «γινώσκωσι»γιὰ νὰ φανεῖ τὸ διαρκῶς αὐξητικό τῆς γνώσεως αὐτῆς. Ὅπως ἄπειρος εἶναι ὁ Θεὸς καὶ αἰώνια εἶναι ἡ ζωή μαζί του, ἔτσι διαρκῶς αὐξανόμενη χωρὶς νὰ φθάνει σὲ ὅρια εἶναι καὶ ἡ γνώση του. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας πού γιορτάζουμε σήμερα κάνουν λόγο γιά τρία στάδια τῆς πνευματικής πορείας τοῦ ἀνθρώπου, τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τήν θέωση.
