Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Η σουρεαλιστική εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η κοινωνία μας ώστε να μην ξέρουμε τι ισχύει και τι όχι, τι υπάρχει ή τι είναι ανύπαρκτο, τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι είναι φούσκα και σπάει και τι έχει υπόσταση, τι μετριέται και τι όχι, ποιος είναι ειλικρινής και ποιος πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Και δεν φταίνε μόνον αυτοί που υπηρετούν αυτή την πλαστή εικόνα της πραγματικότητας – προφανώς για ίδιον όφελος- αλλά και αυτοί που πείθονται και ακολουθούν κάθε λογής «φούμαρο».
Και πώς κάθισα στα καλά καθούμενα και έκανα αυτούς τους συνειρμούς; Αφού είχα μελετήσει επί εβδομάδες τη διαδικασία κατάρτισης των «Πινάκων Τηλεθέασης» των τηλεοπτικών εκπομπών, μελέτησα τα περίφημα «στοιχήματα» με τα οποία μας έπρηξαν τον τελευταίο καιρό γύρω από τα τραγούδια που θα συναγωνίζονταν για το φετινό διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, μελέτησα δημοσκοπήσεις, είδα εκπομπές και ποδοσφαιρικούς αγώνες..
- Καλό είναι το τραγούδι αλλά τα στοιχήματα «δίνουν» άλλα αποτελέσματα. Μας αρέσει το Ελληνικό ή το Κυπριακό τραγούδι και το ίδιο «δίνουν» και τα στοιχήματα. Χάλια είναι το τραγούδι της Ιταλίας και είναι χαμηλά και στα στοιχήματα τα οποία «δίνουν» το τραγούδι της Μάλτας. Και έρχεται η πραγματικότητα: «Σκάνδαλο στη Μάλτα μετά τη Eurovision 2021: Ξόδεψαν χιλιάδες ευρώ για να ανέβει η συμμετοχή της στα στοιχήματα. Τόσο η δημόσια τηλεόραση της χώρας, το κανάλι PBS, όσο και η τουριστική αρχή της Μάλτας ξόδεψαν συνολικά γύρω στις 700.000 ευρώ προκειμένου να προωθήσουν το τραγούδι».
- Έπεσαν έξω οι προπονητές της τάδε ομάδας και της δείνα ομάδας γιατί έπεισαν τους ιδιοκτήτες να αγοράσουν παίκτες που αποδείχτηκαν «φόλες». Όπως αποδείχτηκε ο Α παίκτης είχε τραυματιστεί προσφάτως και δεν το ξέραμε, ο Β παίκτης αντιμετώπιζε συχνά προβλήματα στους – ας πούμε- προσαγωγούς αλλά πώς να το ξέραμε;
- Η τηλεοπτική σειρά – ας πούμε- « Τα σύμβολα του Σατανά» σκίζει στα νούμερα του «δυναμικού κοινού» αλλά όπως αποδεικνύεται, «πατώνει» στα νούμερα του «γενικού κοινού» γιατί το κανάλι που το προβάλλει ΔΕΝ το βλέπει το «δυναμικό κοινό».
- Ο τάδε υπουργός είναι ο πιο δημοφιλής στην Α δημοσκόπηση αλλά «χάνεται» στην Β δημοσκόπηση άλλη εταιρείας. Ο Α πολιτικός αρχηγός μειώνει τη διαφορά του από τον Β αρχηγό σε μια δημοσκόπηση αλλά στην Β δημοσκόπηση, ο Α αρχηγός διατηρεί τη διαφορά του από τον Β αρχηγό.
- Ο «κόσμος» -που δεν ξέρουμε πόσος είναι και ποιοι τον αποτελούν- βγάζει με άγνωστους τρόπους ΠΡΩΤΟ και ΝΙΚΗΤΗ του τραγουδιστικού reality τον χειρότερο, πιο φάλτσο και πιο αδέξιο συμμετέχοντα επειδή…. έτσι του αρέσει.
Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται; Δεν ξέρουμε ποιον να πιστέψουμε; Τα έχουμε χάσει με όλα αυτά που ακούμε; Είτε στην πολιτική, είτε στα καλλιτεχνικά, είτε στα σπορ, είτε στην τηλεόραση, είτε στην οικονομία και τη Διεθνή Πολιτική, κερδίζει πάντα αυτός που μας σερβίρει με τον καλύτερο, σωστότερο, πιο πειστικό και εντυπωσιακό τρόπο τη μεγαλύτερη ανακρίβεια. Γιατί; Γιατί το «καλοειπωμένο» ,δυνατό ψέμα έχει πλέον πιο «μακριά ποδάρια», ο κόσμος πείθεται ευκολότερα και η κάθε ανακρίβεια, δικαιολογείται «επιστημονικά» και έτσι, μικραίνει τη διάρκεια της ισχύος της.
Με θλίβει η κατάσταση κι όταν το λέω, εγώ αλλά όχι μόνον εγώ, αποκτώ εχθρούς που πιστεύουν ότι δεν ξέρω τι μού γίνεται, το λένε και προσπαθούν και να με «αποδομήσουν» ενώ εγώ – και όχι μόνο εγώ- λέω τη γνώμη μου – και όχι μόνον εγώ- χωρίς να ανήκω σε κανέναν και χρησιμοποιώντας τη λογική, τα στοιχεία και την εμπειρία μου. Και επειδή ο στόλος, η στρατιά πλέον των «τρολλς» και των αμφισβητιών και των αρνητών είναι απίστευτα μεγάλη απλώς διαστρέφοντας την πραγματικότητα, ξαναγράφουν την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λούις Κάρολ και μας την ξαναπλασσάρουν ως «νέα ιδέα» της «νέας εποχής».
