Λάβαμε το παρακάτω κείμενο από τον υπογράφοντα και το δημοσιεύουμε για να λάβει γνώση η κοινωνία της Ξάνθης τα πλήρη γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στο ΔΠΘ
“Το πραγματικό σκάνδαλο του Δημοκρίτειου. Στις 27 Οκτωβρίου 2016, η Σύγκλητος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, υπό την διοίκηση Καραμπίνη, εξέδωσε ψήφισμα, στο οποίο ενημέρωσε την τοπική κοινωνία και τα μέλη ΔΕΠ για την άσκηση δίωξης σε βάρος μου από την εισαγγελία Ξάνθης. Ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι αισθάνεται δικαιωμένη γι’ αυτή τη δίωξη καθώς αποδείκνυε ότι στην μεταξύ μας δημόσια διαφωνία για τον τρόπο που ασκείται η διοίκηση στο Δημοκρίτειο, είχε δίκιο η Σύγκλητος και ο τότε πρύτανης. Βέβαια, δεν ενημέρωσε τους αναγνώστες του συκοφαντικού ψηφίσματός της ότι προμήθευσε η ίδια με παραπλανητικό υλικό την εισαγγελία Ξάνθης. Μετά από 4,5 χρόνια, εκδόθηκε προχθές το απαλλακτικό βούλευμα (5/2021). Αποδείχτηκε ότι η αμφισβήτηση της ορθής εκτέλεσης του φυσικού και οικονομικού αντικειμένου των έργων μου καθώς και των παραδοτέων, υπήρξε αποκλειστικά δημιούργημα της διοίκησης Καραμπίνη – κανείς άλλος (ελεγκτική αρχή, χρηματοδότης ή συνεργάτης) δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τα έργα αυτά, που αποδείχτηκε περίτρανα ότι εκτελέστηκαν άρτια και ωφέλησαν το Δημοκρίτειο. Το απαλλακτικό βούλευμα δεν είναι ένα συγκλονιστικό νέο – ήταν απολύτως τυπικό ζήτημα μετά και την ρητή απόφαση του OLAF ότι τα έργα μου εκτελέστηκαν άψογα (η οποία ήρθε σε συνέχεια των απόφασεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου και του ΣΔΟΕ). Καθυστέρησε όμως 4,5 χρόνια. Κάθε φορά που ο Ανακριτής περαίωνε την υπόθεση χωρίς να μπορεί να διατυπώσει την ελάχιστη κατηγορία σε βάρος μου, μια δήθεν νέα καταγγελία ξεφύτρωνε από τον «ευσυνείδητο πολίτη» Καραμπίνη, ο οποίος ακόμα και την παραμονή της έκδοσης του βουλεύματος κατέθετε νέα στοιχεία που βέβαια δεν ήταν νέα – απλώς καθυστερούσαν την έκδοση του βουλεύματος. Χρειάστηκαν τρεις τυπικές κλήσεις (χωρίς καν δηλαδή την ανάγκη να κληθώ σε απολογία, ελλείψει ενδείξεων) – κάτι μοναδικό στα δικαστικά χρονικά, τρεις διαφορετικοί Ανακριτές και 4,5 χρόνια. Αυτό το τυπικό σκέλος όμως (το απαλλακτικό βούλευμα που έλειπε) αποτελούσε την αιτία για την αναστολή της διερεύνησης των αδικημάτων μελών εκείνης της διοίκησης. Το βούλευμα απελευθερώνει πλέον την ποινική διαδικασία και τις διαδικασίες αποκατάστασης της ηθικής βλάβης και επιπλέον τροφοδοτεί τις εκκρεμούσες υποθέσεις σε βάρος εκείνης της διοίκησης του Δημοκρίτειου. Άνοιξε, επιτέλους, ο δρόμος για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Τα αδικήματα που ερευνώνται είναι η παράβαση καθήκοντος, η απιστία, η ψευδής καταμήνυση, η συκοφαντική δυσφήμηση – και βέβαια η ηθική βλάβη και η αποζημίωση που αυτή συνεπάγεται. Είναι μεγάλο στίγμα για την ιστορία ενός πανεπιστημίου να κατηγορήσει αυθαίρετα, αδίκως, δημόσια και αναίσχυντα ένα διακεκριμένο μέλος του, που είχε εκλεγεί στο ανώτατο όργανο διοίκησης, το Συμβούλιο. Την κατηγορία αυτήν την εκμεταλλεύτηκαν εκούσια ή ακούσια πολλοί διεκδικητές της εξουσίας. Θα θυμάστε τις πρόσφατες πρυτανικές εκλογές του 2018 όπου ακόμη και την ημέρα των εκλογών τα μέλη ΔΕΠ βομβαρδίζονταν από συκοφαντικά emails και τοπική εφημερίδα της Κομοτηνής «έπαιζε» στο πρωτοσέλιδό της τη συκοφαντική επιστολή του Καραμπίνη. Θα θυμάστε τις κατηγορίες σε τηλεοράσεις, στην εφημερίδα Εσπρέσσο που καταδικάστηκε, στη σύσκεψη των φορέων της Θράκης, στις Γενικές Συνελεύσεις των Τμημάτων και τη Σύγκλητο, στις εκπομπές και τις ειδήσεις των τοπικών καναλιών για ανύπαρκτα εργαστήρια, για κτίρια και δομές ανύπαρκτες, για παραδοτέα που δεν παραδόθηκαν και για 2 εκατομμύρια που “φαγώθηκαν”. Θα θυμάστε επίσης ότι συνεργάτες του Καραμπίνη διεκδίκησαν θέσεις πρύτανη και αντιπρυτάνεων. Κάποιοι μάλιστα εκλέχτηκαν όταν ακόμα δεν ήταν γνωστό το μέγεθος του εγκλήματος και δεν είχε διερευνηθεί ο δικός τους ρόλος σε αυτό το έγκλημα. Επιθυμώ διακαώς το Δημοκρίτειο να διαγράψει αυτό το στίγμα της συκοφάντησης και της πρωτοφανούς προσπάθειας οικονομικής, ακαδημαϊκής και ηθικής εξόντωσής μου. Το πανεπιστήμιο θα πάει μπροστά και οι ένοχοι και οι συνεργοί τους θα τιμωρηθούν ποινικά και πειθαρχικά. Και βέβαια, οι υπαίτιοι θα αποζημιώσουν το Πανεπιστήμιο, εμένα και τους ερευνητές που απολύθηκαν απλήρωτοι, για την βλάβη που μας προκάλεσαν. Έτσι θα αποκατασταθεί – πολύ σύντομα πλέον – το χαμένο κύρος του Ιδρύματος. Ένα ίδρυμα στο οποίο επικρατεί ακαδημαϊκότητα και δικαιοσύνη δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Θα επιχειρήσω, χωρίς το βάρος πλέον των συκοφαντιών, με την αμέσως επόμενη ευκαιρία, να ολοκληρώσω την προσπάθεια να λειτουργεί το πανεπιστήμιο μας θεσμικά – κάτι που ξεκίνησα με την εκλογή μου στο Συμβούλιο και αποτέλεσε την κύρια αιτία της στόχευσής μου. Αυτή είναι η μόνη εγγύηση ότι δεν θα διακυβεύεται το κύρος του πανεπιστημίου μας όταν τα πρόσωπα που το εκπροσωπούν δεν είναι αντάξια των προσδοκιών μας. Βασίλης Τσαουσίδης Καθηγητής ΗΜ&ΜΥ Δ.Π.Θ.”
