Του Μανώλη Σ. Χούμα
Το 1928 κι επί δημαρχίας Ευριπίδη Χασιρτζόγλου, δημιουργείται το Πάρκο του Προσφυγικού Συνοικισμού. Αυτό βρίσκεται μεταξύ των δρόμων Αδριανουπόλεως – Φιλελλήνων – Ευζώνων και Κιουταχείας (δεξιόστροφα).
Γύρω στο 1936 ο Δήμαρχος Ξάνθης Πυγμαλίων Χρηστίδης, γνωστός ως Παρκοδήμαρχος απ’ την αγάπη του για τα πάρκα και το πράσινο, αναδιαμορφώνει το Πάρκο του Συνοικισμού.
Στην δεκαετία του ’30 ο Ξανθιώτης χοροδιδάσκαλος Σταύρος Ιωαννίδης, υπήρξε διευθυντής του χοροδιδασκαλείου “Κόκκινος Κρίνος” και το 1937 μετέτρεψε το υπάρχον “καφεζυθοπωλείον” (στη Φιλελλήνων) του Δημητρίου Καϊμακίδη σε Χοροδιδασκαλείο και Χορευτικό Κέντρο “Μεξικάνα”, που λειτούργησαν για λίγα χρόνια και μεταπολεμικά.
Έτσι στη συλλογική μνήμη των Ξανθιωτών, το Πάρκο έμεινε γνωστό με τ’ όνομα “Μεξικάνα”, όνομα που δανείστηκε απ’ το Κέντρο.Σύζυγος του Σταύρου Ιωαννίδη ήταν η Χαρίκλεια η “Φρειδού”, γνωστή στους παλιούς, που είχε στο Μπαλούκ Παζάρ το μαγαζάκι με τα είδη κοπτικής, ραπτικής και με διάφορα άλλα μπιχλιμπίδια.
Μεταπολεμικά το Πάρκο της Μεξικάνας έγινε χώρος για μπάλα των Ξανθιωτόπουλων της εποχής και τίποτε δεν θύμιζε την εικόνα της φωτογραφίας. Τα καλάμια (πόδια) μου ακόμη έχουν σημάδια απ’ τις κλωτσιές των αντίπαλων κι επίδοξων …μεγάλων ποδοσφαιριστών.
Τα πεύκα της Μεξικάνας, φαίνονται δενδρύλλια στη φωτογραφία.Ο λογότυπος της κάρτας μας παραπέμπει στις εκδόσεις ΔΕΛΤΑ.
Διαστάσεις 13.8 x 8.9 εκ.
Στην μικρή μου αναφορά για την Μεξικάνα, σημαντικές πληροφορίες μου έδωσαν οι αγαπητοί μου φίλοι, Στέλλα Λιανδρογιαννάκη – Γαργάλα και Νίκος Ιωσηφίδης.
Το Χορευτικό Κέντρο “Μεξικάνα” δεν φαίνεται, γιατί είναι δεξιά κι έξω απ’ το κάδρο.
Απ’ τα σπίτια της οδού Αδριανουπόλεως, που διακρίνονται, σήμερα σώζονται το γωνιακό στ’ αριστερά (Αδριανουπόλεως και Κιουταχείας) καθώς κι ένα μικρότερο δίπλα του στην Κιουταχείας (βλέπε Εικόνα 5).
Η φωτογραφία ασφαλώς δεν μας θυμίζει τη σημερινή εικόνα της Μεξικάνας.
