Υπάρχει πολλή ομορφιά σ’ αυτό τον κόσμο: Ένας φίλος μου αυτές τις μέρες πήγε σε ένα Pet Shop να αγοράσει ένα περιστέρι, όχι για να το κρατήσει, μα για να το αφήσει ελεύθερο, να χαρεί τον ουρανό. Υπάρχει όμως και πόνος και ανευθυνότητα φοβερή σ’ αυτό τον κόσμο: Ένας άλλος φίλος μου, κει που πίναμε καφέ, μου μίλησε για τον πατέρα του τον ανύπαρκτο, που τον άφησε από μωρό μόνο του, μαζί με τη μάνα του, και εγκατέλειψε το σπίτι του. ¨Και να τον βλέπω να ψοφάει μπροστά μου, ούτε που θα με νοιάξει, Ανδρέα¨. Έτσι μου είπε και το έλεγε με σιγουριά και αρκετό θυμό. Για να μιλήσει το παιδί σου έτσι, αγαπητέ ¨πατέρα¨, που έχεις κάνει το γιο σου ¨πέρα¨, φαντάσου πόση αδιαφορία ένιωσε, πόση μοναξιά και εγκατάλειψη.
Ρωτάει μια κοπέλα σε ένα μήνυμα που μου έστειλε στο instagram, αν τα 18χρονα παιδιά είναι μονάχα παρορμητικά, ή αν μπορούν να ζήσουν κάτι αληθινό και ουσιαστικό στις σχέσεις τους. Σαφώς και η καρδιά του νέου είναι πανέμορφη. Μα το θέμα είναι να μπορεί να είναι και καρδιά υπεύθυνη και εκπαιδευμένη στην ανάληψη προσωπικών ευθυνών. Να μπορείς να σηκώσεις όλο το πακέτο της ζωής και όχι μόνο το γλυκό κομμάτι της, νέε μου, νέα μου. Συνήθως μας αρέσει το ευχάριστο κομμάτι κάθε σχέσης και εμπειρίας. Και αποφεύγουμε τη ¨λάντζα¨ και τον κόπο που η ζωή συνεπάγεται στη συνέχεια.
Το ξεκούραστο, το ηδονικό, το εύκολο, το ευχάριστο, μας είναι πάντα πιο εύκολο και βολικό. Δεν το λέω κατηγορώντας, μα μόνο περιγράφοντας αυτό που οι περισσότεροι νιώθουμε. Η γιορτή στο σαλόνι του σπιτιού σου είναι όμορφη όση ώρα τρως και πίνεις και διασκεδάζεις. Μα μετά τη γιορτή, όταν τελειώσει το γλέντι, σε περιμένουν ατακτοποίητα έπιπλα, αποφάγια, σκουπίδια, άπλυτα πιάτα και μια γενική ακαταστασία. Αυτά όλα, ποιος θα τα μαζέψει;
Κάποιοι, με το που τελειώνει η γιορτή, φέρονται ώριμα, σοβαρά και υπεύθυνα, ενώ κάποιοι άλλοι φεύγουν με ελαφρά πηδηματάκια, πάνε για ύπνο και αφήνουν τα βάρη σε άλλους.Άνθρωποι υπεύθυνοι: Το ζητούμενο.Σε όλα: Στη μελέτη, στη δουλειά, στον έρωτα και τη σχέση, στην οικογένεια και σε όποια άλλη δέσμευση αναλαμβάνεις. Ο νέος συνήθως είναι κάπως αλλιώς. Αλλάζει εύκολα. Άλλη γνώμη σήμερα, άλλη αύριο. (Βέβαια και αυτό που λέω, δεν είναι απόλυτο!)Σήμερα θέλει την Ελένη, αύριο κάτι αλλάζει μέσα του και δεν την μπορεί, αγαπά κάποιο άλλο πρόσωπο. Ο Γιώργος είναι σκέτη λατρεία. Μετά όμως που γνώρισες τον Μανώλη, θες να φύγεις μαζί του στην άκρη της γης. Και ξέρω ότι δεν λες ψέμματα, έτσι νιώθεις, αυτό πιστεύεις σήμερα. Και αύριο, ίσως νιώσεις την ανάγκη να τα παρατήσεις όλα και να πας στο χωριό να πάρεις ένα κτήμα και να γίνεις βίγκαν!
Παρορμητικός ο νέος, ενθουσιώδης, βιαστικός, και συχνά βαριέται εύκολα. Και εγώ βαριέμαι εύκολα! Τα πάντα! (Χαχα)Κάποιοι είναι βολικοί και εύκολοι στη σχέση, και αφοσιωμένοι. Δίνονται, ριζώνουν και μένουν πιστοί. Τους βγαίνει εύκολα και αβίαστα η ¨μονογαμία¨. Άλλοι δεν το αντέχουν κάτι τέτοιο. Θέλουν διαρκώς αλλαγές, μετακινήσεις, τροποποιήσεις. «Από λουλούδι σε λουλούδι».
Κάτι τέτοιο ήθελε μάλλον και ο πατέρας του φίλου μου, που τον έφερε στη ζωή, μα μετά το μετάνιωσε, παράτησε το παιδί του και έφυγε. Και σήμερα ο γιος του, ένα παιδί που πλέον είναι 30 ετών, πονάει και βγάζει θυμό και πίκρα και λέει ότι «και να τον βλέπω να ψοφάει μπροστά μου, σημασία δεν θα δώσω!»Θέλουμε όλοι μας «δουλειά».Να δουλέψουμε στην όμορφη, μα και πληγωμένη ψυχή μας, να βάλουμε μια τάξη στις τόσες και τόσες πληγές και στα σκοτάδια μας.
Μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας σε ένα βαθμό, διαβάζοντας κατάλληλα βιβλία, παρακολουθώντας τον εαυτό μας, σε μια προσπάθεια ειλικρινούς αυτογνωσίας. Αλλά να συμβουλευτούμε και ανθρώπους κατάλληλους, ειδικούς και έμπειρους, που πέρασαν από τα ίδια μονοπάτια και μπορούν να μας διαφωτίσουν με γνώση και διακριτική αγάπη , όχι για να μας κάνουν του χεριού τους και να μας ελέγχουν χειριστικά, μα για να γλιτώσουμε κόπο αχρείαστο και επώδυνο, διδασκόμενοι από τα λάθη και την χρήσιμη δική τους εμπειρία. Και αν σε όλα αυτά που περνάς στη ζωή σου νιώθεις ότι κάπου μπερδεύεσαι, είναι πάλι οκ! Μη φοβάσαι το μπέρδεμα! Είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού. Είμαστε τόσο ¨νέοι¨ ως είδος οι άνθρωποι. Αν κάπου νιώθεις ότι είσαι σε αδιέξοδο, είναι φυσικό. Το μπέρδεμα σε εξελίσσει.
Σε ωθεί να προχωρήσεις. Όταν κάπου μπλοκάρεις, μην τα παρατάς. Συνέχισε να ψάχνεσαι μέσα σου και σίγουρα θα προχωρήσεις παρακάτω. Θα ξεμπλοκάρεις και θα νιώσεις την ψυχή σου να αναπτύσσεται και να πηγαίνει με δύναμη και σοφία ακόμα πιο μπροστά. Αξίζει να εργαστούμε στην ψυχή μας, να την ελευθερώσουμε από καταστάσεις που κουράζουν και δημιουργούν κόμπους μέσα μας.
Μακάρι από τους κόμπους να οδηγηθούμε στους … κάμπους!!! Σε ξέφωτα χαράς και ηρεμίας, και να μπει η ζωή μας σε μια πορεία σταθερής ανάπτυξης και φωταγωγικής ανάπαυσης.
Αν για όλα αυτά κάνεις την αγνή προσευχή σου στον Θεό, σίγουρα θα σε κοιτάξει με πολλή αγάπη και θα σου πει: Προχώρα!! Είμαι δίπλα σου, να σε βοηθώ! Πότε όμως θα σε βοηθήσω; Μόνο όταν αρχίσεις πράγματι να το θέλεις, να σοβαρολογείς, και να …κινείσαι!!
Του Ανδρέου Κονάνου
