Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Ήταν μια Πρωτομαγιά που οι Ξανθιώτες έλειπαν στην εξοχή, όταν ήρθαν να κόψουν τον πλάτανο. Είχε έρθει το τέλος του καθώς εμπόδιζε τις οικοδομικές εργασίες για την κατασκευή του κτιρίου που θα αντικαταστούσε το ένδοξο Χάνι Αβέρωφ.
Το πλατάνι πρόσφερε τη σκιά του για χρόνια στην αυλή του πανδοχείου, όταν ακόμη λειτουργούσε και καφενείο κάτω απ’ τη δροσιά του.Οι εργάτες αφού το έκοψαν έριξαν και πίσσα στο κορμό, βάζοντας και μια λαμαρίνα να το σκεπάζει, που περισσότερο θύμιζε ταφόπλακα σε μια εποχή που περνούσε ανεπιστρεπτί στην Ξάνθη. Η σύγχρονη πόλη της αντιπαροχής πρόβαλλε για τα καλά…..Τα χρόνια πέρασαν και το μέρος άλλαξε.
Η αυλή περιορίστηκε, το σκηνικό όμως καταφέρνει να “φιλοξενεί” το χθες με το σήμερα. Τα υπολείμματα της ατμόσφαιρας του πάλαι ποτέ Χάνι Αβέρωφ, με την αισθητική του σήμερα. Κάπου εκεί όμως στην ΒΔ πλευρά της σημερινής αυλής ….έγινε ένα μικρό θαύμα : το πλατάνι βρήκε τρόπο και μέρος να ξαναβγεί. “Πέταξε” απ’ τη γη ένα μικρό “μάτι” στην αρχή, που με τον καιρό….μεγάλωσε.
Όταν καθίστε λοιπόν να πιείτε τον καφέ σας, ρίξτε μια ματιά στο μικρό δέντρο που προβάλλει κι ανδρώνεται στην γωνία. Είναι ένα γνήσιο κομμάτι απ’ το πλατάνι του Αβέρωφ…..
(φωτο Παντελής Αθανασιάδης)
