Όποιος θέλει να με ακολουθήσει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει τον Σταυρό του, μας λέει ο Κύριος στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, Κυριακή μετά την Ύψωση. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι αγαπούμε, εκτιμούμε, σκεπτόμαστε συνεχώς τον εαυτό μας. Βλέπουμε, κρίνουμε, αντιδρούμε με μέτρο τον εαυτό μας. Κλεινόμαστε στο οχυρό του «εγώ» μας για να είμαστε ασφαλείς και γινόμαστε απρόσιτοι, αιχμάλωτοι του εαυτού μας. Αγαπάμε τους άλλους μόνο σε σχέση με το δικό μας συμφέρον. Η ιδιοτέλεια βρίσκεται στη ρίζα κάθε σχεδόν ενέργειας μας. Ακόμη και στη σχέση μας με τον Θεό πολλές φορές πράττουμε το καλό όχι γιατί το θέλει Εκείνος, αλλά διότι έτσι θα αποκτήσουμε καλή φήμη. Ακόμη και το Ευαγγέλιο περνά από το φίλτρο των δικών μας προτιμήσεων, κρατώντας αυτό που μας είναι βολικό αφήνοντας για τους δήθεν υπερβολικούς τα πιο δύσκολα παραγγέλματα.
Ο Χριστός όμως εξακολουθεί να καλεί, όσους πραγματικά θέλουν να τον ακολουθήσουν, σε μια πορεία ελευθερίας. Ελευθερίας από την πιο άδηλη και συνεχή σκλαβιά. Την δουλεία του εαυτού μας.
Η πρώτη κίνηση για την κατάκτηση της προσωπικής ελευθερίας είναι να επαναστατήσουμε κατά της εγωϊστικής προσκολλήσεως στον εαυτό μας. Δεν πρόκειται για μια αυτοσυγκράτηση, μια αποχή από κάποια ευχαρίστηση η πολυτέλεια, μια μικροασκητική που γίνεται σαν αθλητισμός ηθικής θελήσεως. Αυτό που ζητείται είναι να αρνηθούμε τον ίδιο τον εαυτό μας, να γίνουμε ξένοι γι’ αυτόν, να έχουμε την δύναμη να λέμε όχι στη φυσική του επιθυμία για άνεση, για αθέμιτη ηδονή, για πάθη που μολύνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο Χριστός μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε. Που, Κύριε; Μέσα στους δρόμους των ανθρώπων, ανάμεσα στους πονεμένους, τους φτωχούς, τους αρρώστους, τους παρεξηγημένους, κοντά σ’ όλους αυτούς που έχουν ανάγκη παρηγοριάς, καθοδηγήσεως, θεραπείας. Αποστολή μου είναι «να φέρω στους φτωχούς χαρμόσυνο άγγελμα, να γιατρέψω όσους έχουν συντετριμμένη καρδιά, να κηρύξω στους αιχμαλώτους απελευθέρωση, στους τυφλούς ανάβλεψη, να ελευθερώσω εκείνους που πιέζονται», λέει ο Χριστός. Η πορεία μας να είναι μια συνεχής διακονία ελπίδος, στοργής και φροντίδας για τους άλλους. «Ακολουθήτω μοι» στο έργο για τη φανέρωση της αλήθειας. «Ακολουθήτω μοι» στον αγώνα για μια δίκαιη και ειλικρινή κοινωνία, στην οποία τον τελευταίο λόγο δεν θα έχει το μίσος αλλά η αγάπη και η κατανόηση.
Οι τρεις προστακτικές της διακηρύξεως του Χριστού, απαρνησάσθω/ αράτω/ ακολουθήτω, αλληλοσυνδέονται. Η μία φωτίζει και προσδιορίζει την άλλη κι έτσι, σαν μια ενότητα πρέπει να τις στοχαζόμαστε. Δεν γίνεται να απαρνηθούμε τον εαυτό μας χωρίς συνεχή άρση του σταυρού μας.