Είναι συμπαθής η περίπτωση του Ιουδαίου άρχοντα που έχοντας τηρήσει από τη νεότητά του όλες τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου ρωτάει τον Χριστό, τι του μένει ακόμη να κάνει για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα. Και ο Κύριος, γνωρίζοντας πολύ καλά τι κρατά συνήθως τον άνθρωπο γερά δεμένο στη γη, του απαντά: « Ένα σου λείπει ακόμη, πούλησε την περιουσία σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς. Έτσι θα έχεις θησαυρούς στον ουρανό, κι έλα να με ακολουθήσεις στο δύσκολο δρόμο του σταυρού».
Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Ιουδαίος αυτός άρχοντας ήταν ευσεβής άνθρωπος, εφ’ όσον τηρούσε τον Νόμο κι είχε μέσα του την επιθυμία της αιωνιότητος. Ο Νόμος όμως της Π. Διαθήκης καταλήγει, ολοκληρώνεται και κορυφώνεται στο Χριστό, ο οποίος αποκαλύπτει την απόλυτη απαίτηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Κι η απαίτηση αυτή δεν συνίσταται μόνο στην τήρηση των βασικών εντολών αλλά στην πλήρη αποδέσμευση του όλου ανθρώπου από ο,τι τον κρατά κολλημένο στο χώμα αφ’ ενός και στο ολοκληρωτικό δέσιμό του στο Θεό, αφ’ ετέρου.
Η στάση του πλούσιου αυτού Ιουδαίου που λυπήθηκε βαθύτατα για την υπόδειξη του Χριστού και έφυγε μη μπορώντας να την ακολουθήσει, δείχνει πόσο δύσκολο είναι να δοθεί κανείς ολοκληρωτικά στο Θεό. Κι ακόμη μαρτυρεί πόσο εύκολο είναι να δημιουργεί μια ψεύτικη ικανοποίηση μέσα στην συνείδηση του ανθρώπου, ικανοποίηση που προέρχεται από την τήρηση ορισμένων, έστω βασικών εντολών.
Ο Χριστός δεν κατηγορεί τον ευσεβή συνομιλητή του για ο,τι έκανε, αλλά για ο,τι παρέλειψε να κάνει, δεν τον κατακρίνει για τις αρετές του, αλλά γιατί βλέπει ότι αυτές δεν εντάσσονται στο ολοκληρωτικό δόσιμό του στο Θεό κι είναι μεμονωμένες εκδηλώσεις της ζωής του, αν και- κατά πάντα- σωστές και αξιέπαινες.
Βλέπει ακόμη ότι η θρησκευτικότητά του δεν συνδέεται άμεσα με τη ζωή του μέσα στην κοινωνία, ότι ο δρόμος που τον φέρνει στο Θεό δεν περνάει μέσα από την κοινωνία των αδελφών και δεν διασταυρώνεται με τους δρόμους των συνανθρώπων του. Είναι ένας μονόδρομος που εξασφαλίζει την ικανοποίηση μέσα στη συνείδησή του, όχι όμως και την ικανοποίηση του Θεού ο οποίος δεν δέχεται συμβιβασμούς και υποκρισίες.
