Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Καντάδες τα βράδια γινόταν συχνά και σε διάφορα σημεία.
Κυρίως “για τα μάτια” όμορφων γυναικών, αλλά και για διασκέδαση. Εγώ έπαιζα ακορντεόν και πάντα βρισκόταν 2-3 φίλοι να με συνοδεύσουν.
Θυμάμαι τον πατέρα μιας κοπέλας, που έβγαινε στο παράθυρο και φώναζε : – Πάλι ήρθε αυτός εδώ για το κορίτσι μας, παίζοντας το “βακ – βακ”
Οι καιροί ήταν διαφορετικοί και μας άρεσαν τα ερωτικά τραγούδια της εποχής των Αττίκ και Γούναρη κι άλλων γνωστών τροβαδούρων.
Οι γειτονιές πλημμύριζαν από μελωδίες, από κιθάρες, βιολιά και ακορντεόν…..
(αφήγηση Δημήτρης Τσάπαρης, ετών 80)
