20 παραγωγές
70 αρχαιολογικοί χώροι
111 παρουσιάσεις συνολικά
Από 18 Ιουλίου έως 15 Σεπτεμβρίου 2020
Έναν κύκλο εκδηλώσεων σε αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα παρουσιάζει το φετινό καλοκαίρι η Εθνική Λυρική Σκηνή. Ανταποκρινόμενη στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού να ενεργοποιήσει το δύσκολο αυτό καλοκαίρι τους αρχαιολογικούς χώρους ολόκληρης της χώρας, η Εθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει στον νέο θεσμό Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός με μια σειρά εκδηλώσεων που αναδεικνύει το πολυεπίπεδο καλλιτεχνικό της στίγμα, σε καλλιτεχνική διεύθυνση Γιώργου Κουμεντάκη.
Από τις 18 Ιουλίου έως και τις 15 Σεπτεμβρίου, 20 διαφορετικά προγράμματα μουσικής, όπερας, οπερέτας, χορού και αφιερώματα έρχονται σε 70 αρχαιολογικούς χώρους, σε συνολικά 111 παρουσιάσεις. Μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες που βιώνουμε όλοι, οι εκδηλώσεις σηματοδοτούν την επιστροφή στη σχέση μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού και θα πραγματοποιηθούν σύμφωνα με τις οδηγίες και τις υποδείξεις των αρμόδιων αρχών της Πολιτείας.
Στα 20 αυτά προγράμματα που προτείνονται από την ΕΛΣ, οργανωμένα σε 6 κύκλους, δίνεται έμφαση στην ελληνική μουσική δημιουργία, από τα παραδοσιακά ακούσματα ως τη λόγια μουσική, χωρίς να λείπουν και οι επιλογές που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της ΕΛΣ, το ρεπερτόριο της όπερας, της κλασικής μουσικής, ενώ παρών είναι και ο χορός με τη συμμετοχή μελών του Μπαλέτου της ΕΛΣ.
Οι εκδηλώσεις προσφέρονται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Το μόνο αντίτιμο είναι το εισιτήριο για την είσοδο σε κάθε αρχαιολογικό χώρο, όπου υπάρχει. Είναι υποχρεωτική η προκράτηση θέσης. Προκρατήσεις εδώ: https://digitalculture.gov.gr
Ένα περιοδεύον αφιέρωμα στον Θεόφραστο Σακελλαρίδη
Ζωντανές «ραδιοφωνικές» οπερέτες
Παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ
Το 2020 συμπληρώνονται 70 χρόνια από τον θάνατο του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, ενός δημιουργού του οποίου το αποτύπωμα στην εγχώρια μουσικοθεατρική ζωή υπήρξε βαθύ, παρά το γεγονός πως το δημιουργικό πεδίο στο οποίο διέπρεψε ήταν το ελαφρό μουσικό θέατρο. Η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά τον πρωτεργάτη της ελληνικής οπερέτας, το δύσκολο φετινό καλοκαίρι, παρουσιάζοντας δύο από τα σημαντικότερα έργα του με τη μορφή ζωντανής «ραδιοφωνικής» παράστασης. Το μουσικό θέατρο είναι, άλλωστε, ένα κατεξοχήν θέατρο του ήχου. Έτσι, τηρώντας τις αποστάσεις και δίνοντας μεγαλύτερο χώρο στη φαντασία, τα δύο έργα του Σακελλαρίδη θα παρουσιαστούν εναλλάξ σε έξι αρχαιολογικούς χώρους, επενδύοντας ιδανικά, με τη σπιρτάδα, το χιούμορ και την υπέροχη μουσική τους, τα καλοκαιρινά βράδια ενός δίσεκτου έτους.
Θεόφραστος Σακελλαρίδης
Θέλω
να δω τον Πάπα!(1920)
23 Ιουλίου, Φρούριο Κέρκυρας
26 Ιουλίου, Κάστρο Ιωαννίνων
30 Ιουλίου, Επταπύργιο, Θεσσαλονίκη
2 Αυγούστου, Θέατρο Κάστρου Καβάλας
6 Αυγούστου, Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας
9 Αυγούστου, Αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Ζώνης
Ενορχήστρωση για τετραμελές ενόργανο σύνολο: Μιχάλης Παπαπέτρου
Διανομή: Ρίτα Άννα Στυλιανάκη, Αδριανός Δημήτρης Πακσόγλου, Λατρούδης Βαγγέλης Μανιάτης, Άννα Μυρτώ Μποκολίνη, Βαρονάς Κωστής Ρασιδάκης,κυρίαΛατρούδη Λυδία Αγγελοπούλου
Μουσικοί: Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Γιάννης Κρητικός (κλαρινέτο), Σταμάτης Πασόπουλος (μπαγιάν)
Στο Θέλω να δω τον Πάπα! ξεδιπλώνεται στο έπακρο η σύγχρονη αστική θεματολογία του Σακελλαρίδη, ο οποίος υπογράφει και το ποιητικό κείμενο του έργου, υποσκάπτονται τα θεμέλια της αστικής ζωής και ασκείται βιτριολική κριτική στον θεσμό της οικογένειας.
Ακολουθώντας, βεβαίως, τα πρότυπα του είδους, ο συνθέτης επιδεικνύει ιδιαίτερη μουσικοθεατρική επινοητικότητα στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων που δυναμιτίζουν τις σταθερές της οικογενειακής ζωής. Το λιμπρέτο της οπερέτας αποτελεί διασκευή στα καθ’ ημάς της φάρσας του Μωρίς Εννεκέν Οικιακές χαρές (1894). Σε έργα του Εννεκέν βασίζονται και άλλα σημαντικά έργα του συνθέτη, όπως ο Βαφτιστικός (1918) και η Κόρη της καταιγίδος (1923). Η σφιχτή φάρσα του Εννεκέν αποδίδεται σε ρέοντα θεατρικό λόγο από τον Σακελλαρίδη, ο οποίος και στο έργο αυτό επιτυγχάνει μια ιδεώδη μουσικοθεατρική δραματουργία διανθίζοντας την πλοκή με τα δεκαπέντε μουσικά νούμερα της οπερέτας.
Θεόφραστος Σακελλαρίδης
Χαλιμά (1926)
22 Ιουλίου, Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας
25 Ιουλίου, Κάστρο Ιωαννίνων
29 Ιουλίου, Επταπύργιο, Θεσσαλονίκη
1 Αυγούστου, Θέατρο Κάστρου Καβάλας
5 Αυγούστου, Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας
8 Αυγούστου, Αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Ζώνης
Ενορχήστρωση για τετραμελές ενόργανο σύνολο: Μιχάλης Παρασκάκης
Διανομή: Χαλιμά Άννα Στυλιανάκη, Σαχ Ρουμάν Δημήτρης Πακσόγλου, Αλή ΜουσακάςΒαγγέλης Μανιάτης, Αμηνά Μυρτώ Μποκολίνη, Αβούλ/Καδής/Ρασίντ Κωστής Ρασιδάκης, Ζουμπέιντα Λυδία Αγγελοπούλου
Μουσικοί: Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Γιάννης Κρητικός (κλαρινέτο), Σταμάτης Πασόπουλος (μπαγιάν)
Η Χαλιμά, φαντασμαγορική οπερέτα σε τρεις πράξεις, όπως τη χαρακτηρίζει ο δημιουργός της, σημείωσε τεράστια επιτυχία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’20 αλλά και στη δεκαετία του ’30 σε αθηναϊκά θέατρα, αλλά και σε περιοδείες στην Ελλάδα και στα κέντρα της ελληνικής διασποράς. Η υπόθεση, σύμφωνα με το λιμπρέτο του Σπύρου Ποταμιάνου, εμπνευσμένη αμυδρά από τις Χίλιες και μία νύχτες, εξελίσσεται σε ένα παλάτι της Ανατολής, όπου ο κουτοπόνηρος μάγειρας Αλή Μουσακάς χρησιμοποιείται ως όργανο των ερωτικών σχεδίων της σαγηνευτικής Χαλιμάς και του αιχμάλωτου πρίγκιπα Σαχ Ρουμάν.
Η Χαλιμά πρωτοπαρουσιάστηκε από τον θίασο της Ολυμπίας Καντιώτη-Ριτσιάρδη στο Θέατρο Μοντιάλ, στις 31 Αυγούστου 1926. Τον κεντρικό ρόλο ερμήνευε η ίδια η Καντιώτη-Ριτσιάρδη, τον Σαχ Ρουμάν ο Σπύρος Μπάρτζος και τον Αλή Μουσακά ο Παρασκευάς Οικονόμου. Η σκηνοθεσία ήταν του Κωστή Βελμύρα, ενώ την ορχήστρα διηύθυνε ο ίδιος ο συνθέτης. Η Χαλιμά ανασύρθηκε από τα μουσικά αρχεία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και παίχθηκε σε πρώτη σύγχρονη αναβίωση το 2013 στην ΕΛΣ.
