Γράφει η Μαίρη Δαληκριάδου
Παραμονές του Προφήτη Ηλία οι κάτοικοι του Άνω Ιωνικού Ξάνθης διατηρούν εδώ και πολλά χρόνια το έθιμο να μαγειρεύουν το “Κεσκέκι”, έθιμο το οποίο έχει καταβολές από την Μικρά Ασία. Τα υλικά του “Κεσκέκι” είναι κρέατα από διάφορα ζώα όπως πρόβατο, γίδι, βόδι εκτός από κοτόπουλο.
Την Κυριακή 19 Ιουλίου 2020 παραμονές του Προφήτη Ηλία αμέσως μετά τον Εσπερινό της εορτής λόγο των μέτρων κατά του κορονοιού στο χωριό μοιράσθηκε μόνο το φαγητό ενώ παλαιότερα οι κάτοικοι έστηναν πανηγύρι συνοδεία μουσικής πλήθος κόσμου .
Χρόνια πολλά και του Χρόνου
Σύμφωνα με την Wikipedia:
Το κεσκέκι (τουρκ. keşkek) είναι πατροπαράδοτο έθιμο, που ένωνε τους ανθρώπους, με γονιμικές καταβολές από αρχαιοτάτων χρόνων, που διατηρήθηκε επί αιώνες σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας, στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου καθώς και στην Κύπρο (γνωστό εκεί με το όνομα «ρέσι»). Βέβαια μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα από τους Μικρασιάτες και τελείται ανελλιπώς και σε άλλα μέρη της Ελλάδας από τους πρόσφυγες.
Κεσκέκι μαγείρευαν σε όλη την Καππαδοκία, τον Πόντο και τα παράλια του Αιγαίου από το Αϊδίνι έως την Έφεσσο, την Αρτάκη, την Πάνορμο, την Ίμβρο, το Αϊβαλί, την Πέργαμο, τη Σμύρνη και την Ερυθραία. Επίσης, στο Αϊβαλί έφτιαχναν κεσκέκι και στη γιορτή του Αγίου Φιλίππου, μετά τη σπορά.
Οι δοξαστικές καταβολές του, συνδέονται με τις αρχαιοελληνικές ζωοθυσίες (ταυροθυσίες). Επί αιώνες η θυσία του κόκορα, του προβάτου ή βοδιού στη μνήμη των αγίων, το «κουρμπάνι» (θυσία δηλαδή), όπως το ονόμαζαν στη Μικρά Ασία, αποτελούσε επίκληση της θείας προστασίας, ευχαριστία, εκπλήρωση τάματος για υγεία, ευτυχία, ευκαρπία, ξόρκισμα. Αργότερα, κατά τη χριστιανική περίοδο εναρμονίστηκε με τα χριστιανικά
